Με μια φωνή τα κόμματα του συνταγματικού τόξου αποδοκίμασαν τον Μπαρμπαρούση. Μα, ο νεοναζί βουλευτής ήταν απλώς το δηλητηριασμένο κερασάκι στη...βρόμικη τούρτα που κάποιοι κατασκεύασαν στους υπονόμους, με υλικά τη συκοφαντία, τη μισαλλοδοξία, την πατριδοκαπηλία. Εναντίον ποιας κυβέρνησης ζήτησε από τον στρατό να κάνει πραξικόπημα ο ακροδεξιός βουλευτής;
Εναντίον της κυβέρνησης που διαπράττει εθνικό έγκλημα, που σέρνεται σ’ έναν αχρείαστο ταπεινωτικό συμβιβασμό, που έχει επικεφαλής έναν αρχισυμμορίτη, έναν οργανωτή σκευωριών, τον μεγαλύτερο ψεύτη και πολιτικό απατεώνα που έχει γνωρίσει ο τόπος, ο οποίος υποθάλπει τη βία των αναρχικών συμμοριών, προστατεύει τις ένοπλες συνιστώσες του κόμματός του, είναι επικίνδυνος για να διαχειριστεί τα εθνικά θέματα, υποθηκεύει το μέλλον της πατρίδας υπογράφοντας εξευτελιστικές συμφωνίες με τους δανειστές, στήνει παρακράτος, χειραγωγεί τη Δικαιοσύνη, ο οποίος Δευτέρα-Τετάρτη-Παρασκευή θαυμάζει τον Στάλιν, Τρίτη-Πέμπτη-Σάββατο προσκυνά τον Βορειοκορεάτη Κιμ και την Κυριακή αντιγράφει τον Τσαουσέσκου, διοικεί ένα κόμμα που προσπαθεί να ελέγξει το στράτευμα με τελικό στόχο την κατάλυση της δημοκρατίας, πρέπει να οδηγηθεί στο εδώλιο του Ειδικού Δικαστηρίου και με συνοπτικές διαδικασίες στη φυσική θέση του, δηλαδή στη φυλακή.
Ολα αυτά και πολλά άλλα του ιδίου επιπέδου έχουν ειπωθεί από πολιτικούς αρχηγούς, από μεγαλοπαράγοντες κομμάτων της αντιπολίτευσης και από στελέχη μέσων μαζικής ενημέρωσης. Εναντίον, λοιπόν, μιας τέτοιας κυβέρνησης επιτρέπονται τα πάντα. Και εκτροπή σαν κι αυτή που επιχείρησε να στήσει η Ν.Δ. εμπλέκοντας τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και σχέδια αποστασίας με εξαγορά συνειδήσεων και διαδηλώσεις πάσης φύσεως, όπου οι συγκεντρωμένοι (ανάμεσά τους και οπαδοί της Ν.Δ.) φώναζαν το σύνθημα «Αλήτες, προδότες πολιτικοί». Θα πει κάποιος «εντάξει, πρόκειται για χοντράδες, δεν είναι όμως η πρώτη φορά που είμαστε μάρτυρες τέτοιων αγριοτήτων». Οχι. Και στο παρελθόν είχαμε παρόμοια φαινόμενα.
Τον Σημίτη τον αποκάλεσαν προδότη μέσα στη Βουλή για τα Ιμια. Για τον Ανδρέα Παπανδρέου έχουν πει του κόσμου τις αθλιότητες: άλλοτε ότι ήταν πράκτορας της CIA (λόγω της πολύχρονης παρουσίας του στις ΗΠΑ), άλλοτε ότι συνοδοιπορούσε με τους Σοβιετικούς (όταν αρνήθηκε να καταγγείλει τη Σοβιετική Ενωση για την κατάρριψη του κορεατικού Τζάμπο και όταν δεν αποδοκίμασε το πραξικόπημα του Γιαρουζέλσκι στην Πολωνία), άλλοτε ότι ερωτοτροπούσε με τον προαιώνιο εχθρό του έθνους, τους Τούρκους (όταν έβαλαν μαζί με τον Οζάλ το Κυπριακό στο ράφι), άλλοτε ότι ήταν ο κρυφός αρχηγός της «17 Νοέμβρη». Τον Γιώργο Παπανδρέου τον κατηγόρησαν για μειωμένη εθνική ευαισθησία (σχέδιο Ανάν).
Υπάρχουν όμως πολλές διαφορές ανάμεσα στο τότε και το τώρα. Τότε ο συναινετικός δικομματισμός λειτουργούσε. Τότε οι πολίτες εμπιστεύονταν το κοινοβουλευτικό σύστημα. Τότε το ρεύμα της αντιπολιτικής ήταν αναιμικό. Τότε η Ακρα Δεξιά ήταν περιθωριακή και οι ποικίλες εκδοχές της φασκιωμένες στα μεγάλα κόμματα. Τώρα οι πολίτες τοποθετούν τα κόμματα και τη Βουλή στις τελευταίες θέσεις του καταλόγου των θεσμών που εκτιμούν.
Τώρα η αντιπολιτική κερδίζει έδαφος. Τώρα η άποψη «όλοι το ίδιο είναι» υιοθετείται από ευρύτερα στρώματα. Τώρα η απελπισία και η αγανάκτηση -οι συνέπειες της πολύχρονης αιχμαλωσίας της χώρας από τα μνημόνια- είναι διάχυτες και σπρώχνουν τους ανθρώπους σε απονενοημένα διαβήματα. Τώρα η νεοναζιστική Ακρα Δεξιά είναι υπολογίσιμο μέγεθος στην κοινωνία, παρούσα στο Κοινοβούλιο και ο λόγος της διαβρώνει συνειδήσεις. Οποιος λοιπόν ρίχνει νερό στον μύλο της, ακόμη και άθελά του, όποιος νομιμοποιεί, έστω και εμμέσως, το αφήγημά της, φέρει βαριά ευθύνη.
Τάσος Παππάς
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου