Γιατί κατέρρευσαν οι συνομιλίες για το Σκοπιανό...

Η ανακοίνωση για την κατάρρευση των διαπραγματεύσεων για το Σκοπιανό δεν ήταν αναμενόμενη, παρά το γεγονός ότι αρκετοί αναλυτές υποψιάστηκαν ότι...
η υπερδραστηριότητα του προέδρου της γειτονικής χώρας, Γιόργκι Ιβάνοφ, προδιάθεσε ότι η αντίσταση για την επίλυση του προβλήματος στο εσωτερικό των Σκοπίων ήταν υπαρκτή και ισχυρή. 

Το αδιαμφισβήτητο γεγονός είναι ότι ισχύει αυτό που αναφέρει η διαρροή Έλληνα αξιωματούχου: ότι «η πλευρά της ΠΓΔΜ από ό,τι φαίνεται δεν είναι ακόμη έτοιμη να ανταποκριθεί στα όσα συμφωνήθηκαν στις Βρυξέλλες ανάμεσα στους δύο υπουργούς Εξωτερικών». 

Τι φαίνεται ότι συμφωνήθηκε στις Βρυξέλλες;

-Ότι η νέα ονομασία θα ήταν η «Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας» («Severna Makedonija»).

-Ότι η σκοπιανή πλευρά αποδέχθηκε, μετά μεγάλης δυσκολίας, ότι η ονομασία θα ήταν για όλες τις χρήσεις (erga omnes), υπό την προϋπόθεση ότι θα γινόταν αποδεκτό αυτό από τα πολιτικά κόμματα του γειτονικού κράτους.

-Ότι τα Σκόπια θα προχωρούσαν σε συνταγματικές αλλαγές, όπως ζητούσε η Αθήνα. 

Ο Σκοπιανός υπουργός Εξωτερικών, Νικολά Ντιμιτρόφ, ένας γνωστός εθνικιστής, ενημέρωσε τον πρόεδρο της χώρας, ο οποίος άστραψε και βρόντηξε. Μίλησε δημόσια και απέρριψε τη χρήση της νέας ονομασίας έναντι όλων, απαιτώντας διπλή ονομασία. Να λέγονται, δηλαδή, τα Σκόπια στο εσωτερικό «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Με την απαίτηση αυτή απέρριπτε και τις συνταγματικές αλλαγές.

 Οπότε, μόνο αν ήταν τρελός ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας θα δεχόταν τα παράλογα αιτήματα των Σκοπιανών. Από τη στιγμή, λοιπόν, που οι Σκοπιανοί διέλυαν τις ελληνικές «κόκκινες γραμμές», η Αθήνα δεν είχε καμία άλλη επιλογή παρά να πει ένα μεγαλοπρεπέστατο όχι. Και αυτό συνέβη, αν και δεν χρειάστηκε καν να τοποθετηθεί η ελληνική κυβέρνηση. Οι Σκοπιανοί ώθησαν τη διαδικασία σε αδιέξοδο και τα πράγματα επανήλθαν στο σημείο που ξεκίνησαν. 
Βέβαια, πιστεύω πως οι ξένοι ενδιαφερόμενοι για τη λύση, δεν θα καθίσουν με άδεια χέρια. Σίγουρα δεν έχουν κανένα δικαίωμα να ζητήσουν οτιδήποτε από την Ελλάδα, η οποία δεν έχει την παραμικρή δυνατότητα να ικανοποιήσει τους όρους των Σκοπίων. Η αλήθεια πρέπει να λέγεται: Η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα έκανε μία ειλικρινή και με καλή πίστη προσπάθεια, έκανε ως μη όφειλε πικρές υποχωρήσεις και ξεπέρασε τα όρια της. 
Από την πλευρά τους, οι Σκοπιανοί που καίγονται να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στο τέλος έμειναν ανυποχώρητοι στις ανεδαφικές θέσεις τους. Έχασαν μία μεγάλη ευκαιρία και δεν εξυπηρέτησαν τα συμφέροντα του λαού τους. Αντίθετα, η ελληνική κυβέρνηση ρίσκαρε, καθώς σε μία λύση θα έχανε τα περισσότερα. Τόλμησε όμως, έχοντας απέναντί την συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού. 
Στην πολιτική απαγορεύονται οι προβλέψεις. Παρ’ όλα αυτά πιστεύω ότι η σκοπιανή πλευρά δέχεται ήδη σφοδρές πιέσεις για να επανέλθει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Αν συμβεί αυτό, ο κ. Τσίπρας είναι υποχρεωμένος να κάνει ένα βήμα πίσω για να μην «καεί» σε περίπτωση που υπάρξει νέα υπαναχώρηση των Σκοπίων. 
Το θέμα της ονομασίας είναι εθνικό ζήτημα για την Ελλάδα, αλλά πρέπει να προσπαθήσει να το βγάλει από το πιάτο των προβλημάτων. Πρέπει να επιμένει σε μία ονομασία έναντι όλων και βέβαια να εξαλείψει με τη συμφωνία οποιαδήποτε αλυτρωτικό στοιχείο. 
Ουδείς αναμένει ότι τα Σκόπια θα επιτεθούν ποτέ στην Ελλάδα. Όμως σε μία μεγάλη αναταραχή στη Βαλκανική, όπου θα κονταροκτυπηθούν η Ρωσία και οι Ηνωμένες Πολιτείες, θα μπορούσαν να ξυπνήσουν αρρωστημένοι αλυτρωτισμοί και εθνικισμοί. Και η Ελλάδα πρέπει να προστατευθεί.

Μιχάλης Ιγνατίου