Η 13χρονη που δολοφονήθηκε στην Αμφισσα ήταν Ρομά. Οσο πιο σκουρόχρωμο και «διαφορετικό» είναι το υποκείμενο τόσο πιο «σκοτεινιασμένη» είναι η...διαχείριση, η παρουσίαση και η ανάγνωση της είδησης, από μια κατηγορία δημοσιογράφων και κοινού που βολεύεται στο να δαιμονοποιεί κοινωνικές ομάδες και να ρίχνει σ’ αυτές το φταίξιμο για όλα τα δεινά που μας βρίσκουν.
Από την πρώτη στιγμή ήταν ιδιαίτερα εμφανής η προσπάθεια να προβληθούν τα περιορισμένα επεισόδια που ακολούθησαν τη δολοφονία και ο κίνδυνος για επέκταση και επανάληψή τους, κάτι που άφηνε ως «δεύτερη» είδηση τον ίδιο τον θάνατο του 13χρονου κοριτσιού.
Το ενδεχόμενο οι χαροκαμένοι γονείς και συγγενείς του θύματος να θελήσουν εκδίκηση και να «κάψουν την Αμφισσα» έγινε το όχημα για το ξύπνημα του κοινωνικού αυτοματισμού και των ενστίκτων αυτοσυντήρησης της «απειλούμενης» κοινωνίας. Σιγά, δηλαδή, μην προχωρούσαν σε καταδίκη της βίας «απ’ όπου κι αν προέρχεται» και καλούσαν σε συλλαλητήριο υπέρ της ειρηνικής συνύπαρξης!
Εκτός όμως από την προσπάθεια –είτε εσκεμμένη είτε ακούσια– της διαμόρφωσης της είδησης και της χειραγώγησης του κοινού, αυτό που εντέχνως αποσιωπάται είναι η αναζήτηση απαντήσεων σε ουσιαστικά ερωτήματα, όπως το ποιος «όπλισε» το χέρι του 35χρονου φερόμενου ως δράστη.
Ποιος βολεύεται με τη δαιμονοποίηση και την γκετοποίηση κοινωνικών ομάδων;
Ποιος βολεύεται με το να ρίχνει όλες τις ευθύνες για την οικονομική κρίση στα επιδόματα που λαμβάνουν οι Ρομά, οι πρόσφυγες, οι μετανάστες και γενικότερα οι ανήμποροι;
Ποιοι διακινούν –στα ευαίσθητα για τέτοια θέματα, υποτίθεται, μέσα κοινωνικής δικτύωσης– εκατοντάδες posts με ψευδές περιεχόμενο που στοχοποιούν κοινωνικές, εθνοτικές και θρησκευτικές ομάδες; Και πόσοι ακόμη, με αδιανόητη αφέλεια, τα κοινοποιούν και τα προωθούν;
Ακόμη, ποιοι προσδοκούν πολιτικά και εκλογικά οφέλη ποντάροντας στην ανάδειξη της εγκληματικότητας και παραβατικότητας ως κυρίαρχου αφηγήματος της επικαιρότητας και του διαλόγου;
Ποιοι προσδοκούν πολιτικά οφέλη από την άνοδο του εθνικισμού, του ρατσισμού και της μισαλλοδοξίας;
Ποιοι θέλουν να περάσουν στην κοινωνική συνείδηση το μήνυμα ότι το δικαίωμα και η προστασία της ατομικής ιδιοκτησίας είναι υπεράνω της ανθρώπινης ζωής, ιδιαίτερα αν το θύμα προέρχεται από μια ομάδα ανθρώπων την οποία εμφανίζουμε ως κατώτερη από τα δικά μας εθνικά, φυλετικά, κοινωνικά, πολιτισμικά χαρακτηριστικά;
Η απάντηση σε όλα αυτά και αρκετά ακόμη αντίστοιχα ερωτήματα δεν είναι απλή υπόθεση.
Αναζητώντας, ωστόσο, απαντήσεις, συμπεραίνεις ότι ανάμεσα σε αυτούς που «βολεύονται» και προωθούν την παραπάνω λογική βρίσκονται και κάποιοι που φέρουν τις ευθύνες τους για τη μη ενσωμάτωση των Ρομά και την κατασπατάληση τεράστιων χρηματικών ποσών που προορίζονταν γι’ αυτή.
Ανάμεσά τους βρίσκονται και αυτοί που στηρίζουν αδιαμαρτύρητα τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και τους βίαιους πολέμους που προκαλούν οι αντιπαραθέσεις των ισχυρών του καπιταλιστικού μοντέλου οικονομίας. Ανάμεσά τους βρίσκονται και αυτοί που αδυνατούν να διαφοροποιηθούν από τους βασικούς τους πολιτικούς αντιπάλους σε θέματα οικονομίας και πολιτικής και επιλέγουν να αντιπαρατεθούν σε πιο «πιασάρικα» κοινωνικά ζητήματα, ακίνδυνα όμως για τις λογικές που οι ίδιοι υπηρετούν.
Είναι, τελικά, όλοι αυτοί που όχι μόνο κλείνουν τα μάτια στην άνοδο της Ακροδεξιάς και του νεοφασισμού, αλλά τρίβουν τα χέρια τους γι’ αυτό. Είναι αυτοί που βάζουν την οικονομία και το κέρδος πάνω από τον άνθρωπο και τη ζωή.
Είναι αυτοί που ίσως αύριο μας πουν ότι το πρώτο Μνημόνιο γράφτηκε στα Ανω Λιόσια, το δεύτερο στη Συρία και το τρίτο το είχε γράψει από παλιά ο... Στάλιν!
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου