Ο Παύλος είναι από εκείνους τους ανθρώπους που δεν δικαιώνονται μετά θάνατον –έχουν δικαιωθεί από τη ζωή. Αποτελεί μία από στις λίγες περιπτώσεις αθλητικών παραγόντων (ίσως, μάλιστα, η μοναδική τόσο έντονη) που...
εκτιμήθηκαν ακόμα και από τους πλέον σκληρούς πυρήνες των
αντιπάλων και δεν βρέθηκε ένας να τους/τον αποδοκιμάσει. Και, ακόμα, είναι από εκείνους, τους όχι συνήθεις, εργοδότες που αγαπήθηκαν από τους εργαζομένους τους σαν δικοί τους, πολύ κοντινοί, άνθρωποι. Αυτοδημιούργητος, δοτικός (αλλά όχι αφελής), ανθρώπινος, φιλικός, προσεγγίσιμος, χωρίς έπαρση. Πάνω από όλα γήινος. Έτυχε να τον γνωρίσω από κοντά, λίγο περισσότερο από πριν, στα χρόνια που βρέθηκα στη διεύθυνση της παλιάς Αθλητικής Ηχούς και η (άδολη) εκτίμησή μου για τον άνθρωπο και τον παράγοντα Γιαννακόπουλο ρίζωσε ακόμα πιο βαθιά.
Ο Παύλος αγάπησε τον Παναθηναϊκό όσο την οικογένειά του, ξόδεψε τεράστια ποσά για να καταξιώσει στον βαθμό που καταξιώθηκε το μπάσκετ του Τριφυλλιού, έδωσε μάχη για να αποκτήσει την ΠΑΕ από την οικογένεια Βαρδινογιάννη («αλλά δεν μπορούσα να δώσω και τα κλειδιά της επιχείρησής μου για να την πάρω» μου είπε κάποτε), σκέφτηκε μια στιγμή να διοχετεύσει την αγάπη του για το ποδόσφαιρο στον Απόλλωνα Αθηνών (σήμερα Απόλλων Σμύρνης), βοήθησε –μαζί με τον Θανάση– κόσμο και κοσμάκη και στο πρόσωπό του σκαρώθηκε ένα από τα ισχυρότερα, εμβληματικότερα και μακροβιότερα συνθήματα που γεννήθηκαν στην εξέδρα: «Παύλο θεέ, πάρε την ΠΑΕ!»
Έγινε ένας από τους λίγους που αναγνωρίζονταν και αποκαλούνταν με το βαπτιστικό τους όνομα, από λαό και επιφανείς: Παύλος! Άφησε στο πέρασμά του από τη Γη βαθύ αποτύπωμα, ένα ανεξίτηλο ίχνος, αυτό που αφήνουν οι ισχυροί και οι μεγάλοι για να τους θυμούνται πάντα οι σύγχρονοί τους και να τους γνωρίζουν οι μελλοντικές γενιές.
Τα κείμενα που κατακλύζουν τούτες τις ώρες τα σάιτ ή τα σόσιαλ μίντια, και από αύριο θα πλημμυρίζουν τις εφημερίδες, δεν είναι από εκείνα που αγιογραφούν τους ανθρώπους μετά θάνατον από σύμβαση και από υποχρέωση. Είναι γραμμένα από την πάνδημη αναγνώριση που κέρδισε ο Παύλος εν ζωή. Ανάμεσά τους και τούτο εδώ το ταπεινό σχόλιο, γραμμένο από καρδιάς, με απέραντη εκτίμηση και τεράστιο σεβασμό.
Διον. Βραϊμάκης
harddog-sport.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου