«Κάποιοι μπορεί να ξεφτιλίζονται...

...για μερικά κλικ παραπάνω»...

Η συνέντευξη του Γιώργου Πράτανου, δημοσιογράφου και συγγραφέα, δόθηκε στο menshouse.gr με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου του «Ο Ανεπιθύμητος Νεκρός», που αναφέρεται στο τέλος της ζωής του Νίκου Καζαντζάκη και στα γεγονότα γύρω από την...
ταφή της σορού του. Μίλησε για τη δουλειά του, αλλά του τέθηκε και ένα ερώτημα για τη δημοσιογραφία όπως την ήξερε όταν μπήκε στο επάγγελμα και όπως τη βλέπει σήμερα. 

Απομονώσαμε αυτό –το δημοσιογραφικό ας πούμε – κομμάτι, και το αναδημοσιεύουμε γιατί έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη θεματολογία του δικού μας μπλογκ. Το ερώτημα όπως του απευθύνθηκε (Στέργιος Πουλερές ο συνεντευξιάζων) είναι το εξής: «Έμαθες τη δημοσιογραφία σε μια εποχή που αν δεν έβρεχες κώλο δεν πήγαινες μπροστά. Πλέον τη βλέπεις να γίνεται με ευκολία, αμετροέπεια και ανευθυνότητα. Σε παρέσυρε καθόλου η «νέα τάξη» στο χώρο;» Στην απάντηση του Γ.Π που ακολουθεί, οι λέξεις με μαύρα έντονα γράμματα επισημάνθηκαν από εμάς:

«Η αλήθεια είναι πως η αξιοπιστία της ελληνικής δημοσιογραφίας βρίσκεται στο ναδίρ. Αυτό που με λυπεί, είναι πως δεν υπάρχουν εκείνα τα φίλτρα -οι αρχισυντάκτες και οι διευθυντές, που καθορίζουν τι είναι είδηση. Για παράδειγμα, δεν μπορείς να δίνεις βήμα στον κάθε φασίστα και να φιλοξενείς τη γνώμη του.

Τι περιμένεις να σου πει ο φασίστας; Η δημοσιογραφία αποτελεί εργαλείο του δημοκρατικού πολιτεύματος, δεν μπορείς να τη χαρίζεις σε όσους κηρύσσουν το μίσος. Με αυτόν τον τρόπο τους νομιμοποιείς και σηκώνεται ένα τσουνάμι, καθώς εμφανίζονται και νέοι “παίκτες” πιο προκλητικοί, πιο θορυβώδεις, πιο μανιακοί, με ακόμη πιο ακραίες ιδέες.

Προσοχή, δεν μιλάω για λογοκρισία, ούτε να απαγορευτούν οι φωνές που εκφράζουν μειονότητες. Είναι, όμως, άλλο η πολυφωνία και άλλο προτροπή σε μορφές βίας, τα κηρύγματα μίσους εναντίον κοινωνικών ομάδων -έστω και έμμεσα.

Οι συνθήκες μέσα στις οποίες δουλεύει ένας δημοσιογράφος στις ημέρες μας είναι ασφυκτικές. Οπότε επαφίεται στον πατριωτισμό του κάθε δημοσιογράφου να κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί, δυστυχώς εκεί φτάσαμε. Αλλά αν πραγματικά αγαπάς αυτό που κάνεις, ξέρεις πως δεν υπάρχει δικαιολογία όταν παραδίδεις ένα κακό κείμενο ή ανεβάζεις σε ένα site μια είδηση που δεν έχεις επιβεβαιώσει.

Ζούμε στην εποχή της μετα-αλήθειας και των fake news και δυστυχώς κάποιοι μπορεί να ξεφτιλίζονται για μερικά clicks παραπάνω. Αν αφεθείς σε αυτήν την ευκολία σημαίνει πως δεν αγαπάς τη δημοσιογραφία, δεν είσαι δημοσιογράφος, αλλά υπάλληλος γραφείου που απλά του έχει ανατεθεί να κάνει copy – paste όποιο άρθρο του φαίνεται αρκετά προκλητικό και να το ποστάρει.

Αν πάλι κάποιος έγινε δημοσιογράφος επειδή για κάποιον αδιευκρίνιστο σε εμάς λόγο θεωρεί πως πρέπει να τον ξέρει και να τον αποθεώνει όλη η χώρα, θα είναι καλύτερο να δηλώσει συμμετοχή σε κάποιο από τα δεκάδες ριάλιτι που θα παίξουν και τη νέα σεζόν»...

harddog-sport.blogspot.gr