Ο άνδρας στα πενήντα του αγκαλιάζει το παρελθόν, αγκαλιάζει και το μέλλον. Είναι επιτυχημένος, ευτυχής, έμπειρος, συνεχίζει γεμάτος αυτοπεποίθηση. Η γυναίκα στα...πενήντα της παύει να είναι γόνιμη, φλέγεται από τις εξάψεις, κοιτάει πίσω ό,τι έχασε.
Κάπως έτσι ειπώθηκε στο κινηματογραφικό «50 φόρες άνοιξη» –μια γλυκόξινη δραματική κομεντί που η κριτική (σχεδόν πάντα σε αναντιστοιχία με το κοινό) την κατατάσσει στις «καλές μεν, αλλά…» Είναι μια γαλλική ταινία που προβάλλει με ανάλαφρο τρόπο την καθημερινότητα της γυναίκας, έχει χιούμορ, έξυπνη εξιστόρηση και κάποια ευφυή ευρήματα.
Η Ορόρ, είναι μια τυπική Δυτική γυναίκα των πενήντα. Η οποία υποφέρει από αφόρητες εξάψεις λόγω εμμηνόπαυσης (παραπονιέται ότι η ιατρική έχει βρει τρόπους ανακούφισης για όλα, μεταμοσχεύσεις, βλαστοκύττορα, βγάζει την καρδιά από το σώμα και τη ξαναβάζει, χειρουργεί την εγκέφαλο κ.λπ., αλλά δεν έχει βρει κάτι για τις εξάψεις).
Η μεσόκοπη γυναίκα είναι έκπληκτη για τη αλλαγή στον οργανισμό της και αναρωτιέται: Όταν μου ήρθε η περίοδος η μητέρα μου μου είπε πως πλέον είμαι γυναίκα, τώρα που διακόπτεται δεν είμαι; Η ενημέρωσή της για τη νέα κατάσταση γίνεται από τον γιατρό της με επιστημονικούς όρους. Εκεί μαθαίνει για το άδειασμα των «αποθηκών» της από ωάρια που γίνεται αργά και σταδιακά, και ακούει ότι για τη γυναίκα μετά τα 30 αρχίζει ο κατήφορος!
Η ανθρωπότητα διέτρεξε χιλιετηρίδες ώσπου η γυναίκα ως οντότητα να αποκτήσει –όχι παντού– ελευθερία και εν μέρει ισότητα. Όμως με τη Φύση, και τη φύση της, παλεύει ακόμα. Σκέφτομαι με αφορμή την Ορόρ ότι η γυναίκα όταν παύει να μπορεί να γεννάει ξαναγίνεται συχνά μάνα αλλά στην πραγματικότητα είναι γιαγιά. Πλένει μωρά, τα φυλάει όλη μέρα, τους φτιάχνει τις κρέμες, το γάλα, τα ξεσκατίζει, τα νανουρίζει, έχει όλες ή τις περισσότερες υποχρεώσεις μιας μητέρας αλλά δεν είναι αυτή η μητέρα!
Αδικία για τη γυναίκα; Το λες και αδικία. Αλλά από την άλλη, η ίδια η φύση της τη θωράκισε με άλλα χαρίσματα, την έκανε θεμέλιο του κόσμου και λατρεμένο πλάσμα στη ζωή μας. Μαζί της έδωσε ένα πολύπλοκο, βαθύ, πλάτη και γεμάτο λαβύρινθους μυαλό που σε γενικές γραμμές τρέχει ασύλληπτα περισσότερο από εκείνο του άνδρα.
Ο οποίος ως πενηντάρης (θα έλεγα ως άνδρας 49+1, για λόγους… αισθητικής των αριθμών) μπορεί να αγκαλιάζει, όπως λέει η ταινία, το παρελθόν και το μέλλον, αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις αυτά που ξέρει για τη γυναίκα είναι μόνο από το τρέιλερ. Ίσως ποτέ δεν θα δει την ταινία ολόκληρη...
harddog-sport.blogpot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου