Τον καιρό της παντοδυναμίας της Σοβιετικής Ένωσης δεν ήταν σπάνιο να εξαφανίζονται από το προσκήνιο στελέχη που έπεφταν σε δυσμένεια, για να επανέλθουν αργότερα, όταν...
άλλαζαν οι συσχετισμοί. Στο κοινό δεν δίνονταν πολλές εξηγήσεις ούτε γιατί κάποιος χανόταν από το προσκήνιο ούτε γιατί επανεμφανιζόταν.
Μια τέτοιου τύπου «σοβιετική επανεμφάνιση έκανε και ο Πολ Τόμσεν, αναπληρωτής διευθυντής του Ευρωπαϊκού Τμήματος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Τους τελευταίους μήνες του 2017 ο κ. Τόμσεν είχε αποσυρθεί από το προσκήνιο των διαπραγματεύσεων του ελληνικού προγράμματος. Από τον Φεβρουάριο όμως και μετά, επανέκαμψε δριμύτερος. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο πλαίσιο της Εαρινής Συνάντησης του ΔΝΤ στην Ουάσιγκτον, ο κ. Τόμσεν «πήρε πάνω του» τη διαπραγμάτευση τόσο δημόσια με την ομιλία του, όσο και κεκλεισμένων των θυρών, στις συζητήσεις με τον Ευκλείδη Τσακαλώτο και το λεγόμενο Washington Group (άτυπο πλην αποφασιστικής σημασίας όργανο στο οποίο συμμετέχουν ΔΝΤ, ΕΚΤ, Κομισιόν, ESM, Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία κα Ολλανδία). Μέχρι στιγμής δεν έχουν δοθεί εξηγήσεις για την εξαφάνιση/επανεμφάνιση Τόμσεν.
Γιατί ο Τόμσεν ανησυχεί την κυβέρνηση
Η επανεμφάνιση Τόμσεν φαίνεται ότι ανησυχεί την κυβέρνηση. Στα 8 χρόνια του ελληνικού Μνημονίου το στέλεχος του ΔΝΤ υπήρξε ο πλέον αδιάλλακτος στις τάξεις των δανειστών, οι οποίοι εν γένει δύσκολα θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν διαλλακτικοί. Επιπλέον, ο κ. Τόμσεν θεωρείται ότι έχει «ιδεολογικές εμμονές», δηλαδή επιμένει σε ένα σχέδιο για την ελληνική κοινωνία, κόντρα στις βουλές τόσο της εκάστοτε ελληνικής κυβέρνησης όσο και, πολλές φορές, των Ευρωπαίων.
Ωστόσο, ο κ. Τόμσεν ως εκπρόσωπος του ΔΝΤ είναι αυτός που πιέζει για την πιο μεγάλη ελάφρυνση του ελληνικού χρέους. Το ΔΝΤ θέλει την ελάφρυνση να φτάσει τα 100 δισ. με αυτόματο μηχανισμό. Η Γερμανία αντιτίθεται στην πρόταση του ΔΝΤ, επιδιώκοντας μια σαφώς πιο μικρή ελάφρυνση ο οποία να τίθεται υπό την ετήσια αίρεση των ευρωπαϊκών κοινοβουλίων.
Το πρόβλημα είναι ότι συστηματικά το ΔΝΤ τα «βρίσκει» με τη Γερμανία στην πλάτη της Ελλάδας. Το τελευταίο περιστατικό ήταν η επιβολή νέων μέτρων λιτότητας για να κλείσει η β αξιολόγηση. Η «λογική» του ΔΝΤ ήταν ότι αφού δεν πέρασε η ρύθμιση του χρέους, κατέστη απαραίτητη η επιπλέον λιτότητα. Αυτό το αίτημα υποτίθεται ότι θα πίεζε τη Γερμανία για το χρέος. Τελικά απλώς φορτωθήκαμε νέες περικοπές σε συντάξεις και αφορολόγητο.
Η ενδεχόμενη πρόταση
Πέρα όμως από το τι έχει συμβεί στο παρελθόν, την κυβέρνηση ανησυχούν όσα ο κ. Τόμσεν ενδεχομένως σχεδιάζει για το παρόν. Είναι πιθανό το ΔΝΤ να έρθει στην τελική φάση της διαπραγμάτευσης για το κλείσιμο του προγράμματος με την πρόταση 2+2 από το 2019. Δηλαδή να εφαρμοστούν από την επόμενη χρόνια όλα όσα ψηφίστηκαν με τη β αξιολόγηση, τόσο τα 3,6 δισ. (2% του ΑΕΠ) των περικοπών σε συντάξεις και αφορολόγητο, όσο και τα ισόποσα αντίμετρα (κοινωνικές παροχές 3,6 δισ.). Υπενθυμίζεται ότι η μέχρι στιγμής συμφωνία είναι 1% για το 2019 και 1% για το 2020. Όπως είναι προφανές, μια ταυτόχρονη περικοπή σε συντάξεις και αφορολόγητο, δεν θα είναι εύκολα διαχειρίσιμη από την κυβέρνηση.
Ακόμα όμως και αν αποκρουστεί ως ακραία η πρόταση 2+2, η δυναμική συμμετοχή στο ελληνικό πρόγραμμα ενός ΔΝΤ υπό τον Πολ Τόμσεν, απομακρύνει το ενδεχόμενο της αναστολής των περικοπών στις συντάξεις. Αναστολή που αποτελεί τον κεντρικό στόχο της κυβέρνησης.
Όπως και να έχει, ο «κομισάριος» του ΔΝΤ δεν ξαναήλθε για καλό...
newpost.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου