Κοστουμαρισμένο πραξικόπημα...

Όντως ανήκει στις προνομίες του Προέδρου της Ιταλίας το δικαίωμα να μην δεχθεί κάποιον ως υπουργό νέας κυβέρνησης. Ωστόσο το βασικό του επιχείρημα-ότι ο Πάολο Σαβόνα θα...
οδηγούσε τη χώρα έξω από την Ευρωζώνη- είναι διάτρητο.

Πρώτον, διότι ο Σαβόνα, λίγο προτού συναντηθεί με τον Σέρτζιο Ματαρέλα ο πρωθυπουργός Τζουζέπε Κόντε, δήλωσε ότι δεν έχει στόχο της έξοδο της χώρας από το ευρώ. Σε παρόμοια δήλωση είχε προβεί προηγουμένως και ο επικεφαλής της Λέγκας του Βορρά, Ματέο Σαλβίνι.

Δεύτερον, ακόμη και να ήταν στις προθέσεις του Σαβόνα η έξοδος της Ιταλίας από το ευρώ, δεν θα ήταν στο χέρι του ούτε να το επιδιώξει ούτε να το πετύχει. Κάθε υπουργός υπηρετεί το σχέδιο και τις εντολές της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού. Δεν λειτουργεί αυτόνομα και αυθαίρετα.

Επομένως , η πρόθεση του ιταλού Προέδρου, καθώς και του «συστήματος των Βρυξελλών» που ελέγχεται από την Γερμανία ,ήταν να αντιμετωπιστεί εν τη γενέσει της οιαδήποτε απόπειρα να αμφισβητηθεί τόσο η αρχιτεκτονική του ευρώ, όσο και το καθεστώς των συγκεκριμένων επιλογών (λιτότητα κλπ) .

Το σπαθί του Ματαρέλα παραπέμπει ευθέως στο προφανές: πρόκειται για ωμό πραξικόπημα, που περιφρονεί και ακυρώνει κυνικά την λαϊκή θέληση και τα δημοκρατικά ειωθότα.

Και τώρα; Η Wall Street Journal, μιλώντας για τις διαφαινόμενες εξελίξεις, συμπυκνώνει σε λίγες γραμμές εκείνο στο οποίο καταλήγει η κοινή λογική : «Το πολιτικό συμπέρασμα μετά από αυτή την τελευταία έκφραση ελιτίστικης περιφρόνησης, μπορεί να είναι χειρότερο για την Ιταλία και το ευρώ».

Στο ίδιο μήκος κύματος και η γαλλική Le Monde σημειώνει ότι η επιλογή Κοταρέλι από τον Ματαρέλα ενδέχεται αφενός «να εμβαθύνει τον ευρωσκεπτικισμό των Ιταλών» και αφετέρου «να μετακυλιστεί η κρίση στο σύνολο του ευρωπαϊκού οικοδομήματος».

Σημειωτέον ότι ο Κοταρέλι, επιφανές στέλεχος του ΔΝΤ, ήταν επικεφαλής ομάδος του περιώνυμου Ταμείου, η οποία επεξεργάστηκε το Ελληνικό Πρόγραμμα, με τα γνωστά ομολογημένα λάθη και αποτελέσματα…

Οι Βρυξέλλες, με το γερμανικό μαστίγιο ανά χείρας, γνωρίζει καλά πώς να αντιμετωπίζει παντοειδείς απειλές. Το παράδειγμα της Ελλάδος είναι νωπό. Μόνο που οι Έλληνες, αν και αγανακτισμένοι από τα μνημόνια και την συμπεριφορά των δανειστών, επ΄ουδενί ήθελαν την έξοδο από την Ευρωζώνη, ακόμη και όταν ψήφισαν «όχι» στο δημοψήφισμα.

Όμως στην σημερινή Ιταλία, ειδικά μετά κοστουμαρισμένο πραξικόπημα, η λαϊκή οργή δεν αποκλείεται να μεταβληθεί σε τυφώνα που ενδέχεται να κλονίσει την σχέση της Ιταλίας με την Ευρωζώνη.

Και τότε…

Γιάννης Τριάντης