Ελλάδα της παραπαίουσας βλακείας.
Ο Λυκουρέζος με άσπρο λινό κουστούμι σύρεται ως «ξεμωραμένος» γέρων σε φιλάκια στημένα, σε αγάπες πλαστικές που απαθανατίζονται από τις κρυφές κάμερες του Κοκλώνη που καταγράφουν αδίστακτα. Το στημένο ριάλιτι, όπου σε αυτό το επεισόδιο παίζουν το παιχνιδάκι ο Λυκουρέζος.
Τα κανάλια μη έχοντας τι να δείξουν, ασχολούνται με τον «παθιασμένο» έρωτα που μια βρίσκεται στον Άγιο Δομίνικο, μια στη Βενετία, μια στη Μύκονο, μια μέσα στα σκάφη πολυτελείας, τροφοδοτώντας περιοδικά, τηλεοράσεις και φωτογράφους.
Βαρύγδουπες δηλώσεις του τίποτα, σαν το ένα κομοδίνο να συνομιλεί με το άλλο, δύο έπιπλα με ανθρώπινη μορφή, προσπαθούν σε μία συνέντευξη να αντιληφθούν τα συναισθήματα, τα μη υπάρχοντα.
Ποιος έρωτας; Ποια αγάπη; Έχουν ανάγκη να βρίσκονται όλη μέρα μπροστά σε μια κάμερα; Ένα μόνο τέτοιο είδος έρωτα υπάρχει. Ο ανύπαρκτος. Αυτός που δεν υφίσταται και υπάρχει μόνο επειδή τον δείχνουν οι τηλεοράσεις.
Έρως ανύπαρκτε χάχαν!
Από τον αστακό του Λάνθιμου και τον αληθινό δημιουργό, στον αστακό της Καλογρίδη είναι μακρύς της φτήνιας ο δρόμος.
Ένας φλύαρος Παρλαπίπας που διψάει για δημοσιότητα και μια λανθάνουσα ντίβα δείχνουν καθημερινά το βάθος της καθίζησης του νου μας.
Αυτά είναι τα σημάδια της παρακμής.
Αν κάποιος δεν καταλαβαίνει.
Φτάνει πια τόση μαλακία...
Από την στήλη «Ανάγωγος της Κυριακής» - altsantiri.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου