Τα καθίκια της διπλανής μας πόρτας...

Τσίπα κανείς...
Ήξερε ο δήμος Λέρου, ήξερε ο εισαγγελέας, ήξεραν οι γιατροί, ήξερε το Χαμόγελο του Παιδιού, ήξεραν οι...
συγγενείς, ήξερε η γειτονιά, ήξερε το σχολείο... κι άφησαν τα παιδάκια αβοήθητα.

Τσίπα κανείς. Ακόμα και τώρα εφευρίσκουν δικαιολογίες για την ηθική ανικανότητά τους, τη βαθιά αδιαφορία τους, την παντελή έλλειψη συναισθηματικής νοημοσύνης. Κρύβονται πίσω από τη «Βίβλο» των αρμοδιοτήτων και αρέσκονται στο αγαπημένο τους σπορ, τη μετάθεση ευθυνών. Να φύγει από πάνω τους. Να πετάξουν το μπαλάκι. Μόνο αυτό τους νοιάζει. Και κάτι ακόμα. Να εμφανιστούν, τώρα, στα τηλεοπτικά παράθυρα, είτε επώνυμα είτε ανώνυμα για να μας πουν ότι κάτι είχαν ακούσει ότι κάτι ήξεραν ότι κάποιες ενδείξεις είχαν. Α, και πόσο λυπούνται. Κι ένας δεν βρέθηκε να ζητήσει συγγνώμη. Κι ένας δεν άφησε ελεύθερο τον εαυτό του να συντριβεί. Τόσος εθισμός στην αδιαφορία. Παρόντες όλοι, κατόπιν εορτής, ως ιδανικοί κουτσομπόληδες.

Ξέρετε ποιοι είναι. Εκείνοι που ξέρουν και κάνουν βούκινο τα εύκολα. Ξέρουν και διαχέουν παντού την «είδηση» ότι η Ελένη, η μικρή της κυρά Μαρίας, γύρισε τα ξημερώματα στο σπίτι με το μηχανάκι του Γιώργου, του γιου της κυρά Παναγιώτας. Ότι ο Κωστάκης του κυρ Αλέκου είναι κουνιστός και κάνει παρέα με τον Μιλτιάδη της κυρά Περσεφόνης.

Τι ντροπή… Η αθάνατη υποκρισία. Παντού παρόντες στα εύπεπτα, στα δευτερεύοντα. Σε εκείνα για τα οποία δεν χρειάζεται να αναλάβουν ευθύνη. Και απόντες όταν χρειάζεται να πουν τα πράγματα με τ’ όνομά τους και με τ’ ονοματάκι τους. Όταν χρειάζεται να αναλάβουν δράση και να συγκρουστούν.

Για το έγκλημα της Λέρου, την επί πολλά χρόνια σεξουαλική κακοποίηση τεσσάρων παιδιών από τον πατέρα και τη μητέρα τους, υπάρχει συλλογική ευθύνη. Κανείς δεν θα την αναλάβει. Σε κανέναν δεν θα αποδοθεί. Και τα κατεστραμμένα παιδάκια θα γίνουν απλώς μια στατιστική. Θα ενταχθούν, ανώνυμα, στο ποσοστό της σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων από μέλη της οικογένειάς τους. Θα ενταχθούν, ανώνυμα, στο ποσοστό αστοχίας του συστήματος και των δομών. Δεν θα ενταχθούν πουθενά αλλού. Θα μείνουν για πάντα έρημα και μόνα περιστοιχισμένα από συγγενείς, γείτονες, δημάρχους, εισαγγελείς, κοινωνικούς λειτουργούς.

Βάλια Μπαζού

documentonews.gr