Το στραπάτσο της ΝΔ με την «υπόθεση Γκάλη» είναι γνωστό. Το σύστημα Μητσοτάκη διέρρευσε ότι ο κορυφαίος αθλητής θα βρίσκεται στα ψηφοδέλτιά της. Όχι απλώς η...
άρνηση Γκάλη, αλλά η δήλωση με την οποία εξευτέλισε δημοσιογράφους και παράγοντες της ΝΔ, που τον ενέπλεξαν, υπήρξε υποδειγματική.
Έτσι το τυράκι που έβαλαν στη φάκα από την Πειραιώς για να τσιμπήσουν και άλλοι «επώνυμοι» τους κάθισε στο λαιμό. Αλλά από αυτή την υπόθεση κάτι μένει. Όταν λέει ο Μητσοτάκης ότι αναζητά τους » καλύτερους», τον Γκάλη εννοεί;
Ζήτω που καήκαμε. Ο Γκάλης είναι ο καλύτερος των καλυτέρων. Αλλά στο άθλημά του. Από πού κι ως πού θα ήταν και καλύτερος στην πολιτική; Το απέδειξε ο άνθρωπος με την εκπληκτική ανακοίνωση του-που δεν πρέπει να ξεχάσουμε ποτέ:
«Είμαι αθλητής και κάποιοι δεν είναι δημοσιογράφοι. Δεν είμαι πολιτικός και κάποιοι δεν θα έπρεπε να είναι πολιτικοί. Δεν θα βρίσκομαι σε κανένα ψηφοδέλτιο κανενός κόμματος και κάποιοι δεν θα έπρεπε να βρίσκονται στη θέση που βρίσκονται. Τα μόνα παιχνίδια που έχω παίξει ήταν εντός γηπέδου. Αυτοί που παίζουν παιχνίδια στην πλάτη μου και όσοι παίζουν παιχνίδια στην πλάτη του ελληνικού λαού είναι άξιοι της μοίρας τους. Και στους Έλληνες αξίζει μια καλύτερη μοίρα«.
Με αξιοπρέπεια τους έτριψε στα μούτρα την… πρόταση υποψηφιότητας -δηλαδή την προσπάθεια να καπηλευτούν το όνομά του και τη δόξα που κατέκτησε με ταλέντο και ιδρώτα. Έχει συναίσθηση ότι στη Βουλή θα ήταν τόσο καλός όσο ο Πύρρος Δήμας -που έκανε ο Βενιζέλος βουλευτή με το ΠΑΣΟΚ. Όσο η Νάνα Μούσχουρη,που έγινε επί Έβερτ ευρωβουλευτίνα της ΝΔ. Ή όσο θα ήταν ο Καζαντζίδης, αν τον είχε πείσει το 1981 το ΠΑΣΟΚ να πολιτευτεί μαζί του. Δηλαδή μηδέν.
Αυτοί οι άνθρωποι είναι σπουδαίοι και επιτυχημένοι σ’ αυτό που ξέρουν και σ΄αυτό που κάνουν και τους αγαπάει ο κόσμος. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι και κατάλληλοι για το ρόλο του πολιτικού. Όπως φυσικά δεν σημαίνει ότι αυτοί που τους προτείνουν θέση σε ένα ψηφοδέλτιο- για τους φέρουν ψήφους- θα τους έδιναν τίποτε περισσότερο, αφού πάρουν τις ψήφους.
Τι προσπαθεί να κάνει ο πρόεδρος της ΝΔ με την αναζήτηση «επωνύμων» για τα ψηφοδέλτιά του; Με «φίρμες» θα προσπαθήσει να πείσει τους πολίτες να τον ψηφίσουν; Και το περίφημο πρόγραμμα του; Αν δεν μπορεί μ’ αυτό να γίνει πειστικός, τότε απλώς προσπαθεί να παραπλανήσει. Αυτό οι απλοί άνθρωποι -την ύπαρξη των οποίων ανακαλύπτει εσχάτως -το λένε «μπαλαμούτι». Προσπαθεί να κοροϊδέψει τους πολίτες σα να τους βλέπει σαν τους ιθαγενείς που παραπλανούσαν οι αποικιοκράτες με χάντρες και καθρεφτάκια… Αυτό δεν είναι πολιτική.
Αλλά για να είμαστε δίκαιοι σ’ αυτό παιχνίδι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν είναι ούτε ο μόνος, ούτε ο πρώτος διδάξας. Τα κόμματα σπεύδουν πριν από κάθε εκλογική αναμέτρηση να επιστρατεύσουν ηθοποιούς, αθλητές, δημοσιογράφους. Μεταξύ μας: σπάνια είναι οι καλύτεροι και από τους τρεις χώρους. Οι καλύτεροι έχουν καλύτερα πράγματα να κάνουν. Αλλά βρίσκονται κάποιοι που «πουλάνε μούρη» και βρίσκονται ξαφνικά στα έδρανα της Βουλής ή της Ευρωβουλής- εσχάτως και στους Δήμους.
Κανείς από αυτούς δεν έχει αποδειχθεί ποτέ καλός στην πολιτική. Το αντίθετο. Συνήθως κάνουν μια δυο θητείες αργόσχολων, ψηφίζοντας απλώς ότι τους υποδεικνύουν τα κόμματα τους και στη συνέχεια εξαφανίζονται. Αμέτρητα τα παραδείγματα από το παρελθόν. Στα οποία θα προστεθούν όσοι από την ίδια κατηγορία μετέχουν στις τρέχουσες συνθέσεις της Βουλής και της Ευρωβουλής.
Ότι προσπαθούν τα κόμματα να αναζητήσουν καινούργιους -η ΝΔ την πάτησε με τον Γκάλη και ρεζιλεύτηκε, αλλά το ίδιο κάνουν και τα άλλα κόμματα- δείχνει περιορισμένο σεβασμό στους πολίτες και στρεβλή αντίληψη για την πολιτική. Προσπαθούν να υφαρπάξουν ψήφους, εξαφανίζοντας τα κριτήρια της ιδεολογίας και της πολιτικής. Εστιάζουν στη φήμη που αποκτούν οι άνθρωποι του θεάματος και παραβλέπουν την ουσία.
Η πολιτική χρειάζεται πολιτικούς. Δηλαδή ενεργούς πολίτες, που έχουν ιδεολογία και αντίστοιχη πολιτική αντίληψη, δράση στα κοινά, συμμετοχή σε αγώνες. Με την υποψηφιότητα τους στη Βουλή, επιδιώκουν να εκπροσωπήσουν τους πολίτες με «όπλα» αυτά τα χαρακτηριστικά και να υλοποιήσουν ένα πρόγραμμα, κόντρα σε άλλους που έχουν αντίστοιχα, αλλά διαφορετικά χαρακτηριστικά. Αυτό είναι πολιτική.
Τα υπόλοιπα είναι η κατάργησή της. Είναι πρόκειται για περσόνες, είτε για κομματικά Μητρώα Πολιτικών Στελεχών με πρόσωπα που απλώς θέλουνε να κάνουν καριέρα στην πολιτική. Νάναι καλά καλά ο Νίκος Γκάλης που έγραψε και σ’ αυτό ιστορία. Η αντίδραση του έδειξε την κατάντια κάποιων ηγεσιών και των δημοσιογράφων που λειτουργούν ως βαποράκια τους…
Γ.Λακόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου