Επίσημη πρώτη για Αντώναρο, Παπακώστα, Καραχάλιο...

Κοινό κείμενο για Πρωτομαγιά...

Οι συζητήσεις, διεργασίες, διαπραγματεύσεις στον χώρο της ευρύτερης Δεξιάς, καλά κρατούν. Πρωταγωνιστές των πρωτοβουλιών αυτών τρεις… πρώην. Ευάγγελος Αντώναρος, Κατερίνα Παπακώστα και Νίκος Καραχάλιος, όλοι αποχωρήσαντες -ή διαγραμμένοι- από τη...
Νέα Δημοκρατία υπογράφουν το πρώτο τους κοινό κείμενο ενόψει της Εργατικής Πρωτομαγιάς.

Την ώρα που ο Ευάγγελος Αντώναρος συστήνει υπομονή σε δημοσιογράφους και μη, για το τι μέλλει γενέσθαι με νέο φορέα στις τάξεις της (αντιμητσοτακικής) Δεξιάς, το κείμενο αυτό έρχεται προς επίρρωση των φημών και σεναρίων, περί σύμπραξης των απογοητευμένων δεξιών.

Με τίτλο «Εμείς νιώθουμε και νοιαζόμαστε», όπως αναφέρει το ΑΠΕ-ΜΠΕ, επισημαίνουν πως η σκέψη τους με αφορμή τον εορτασμό της εργατικής Πρωτομαγιάς:

– Είναι στους ανέργους οι οποίοι στερούνται την πρόσβαση στην εργασία.

– Είναι όμως και στους εργαζόμενους με τις αμοιβές στα όρια της φτώχειας.

– Είναι και στους συνταξιούχους που οι συνεχείς μειώσεις των συντάξεων τους οδηγούν στην απόγνωση.

Το υπόλοιπο κείμενο έχει ως εξής:

Ποιος είναι ο στόχος της Ημέρας; Να τονώσει το αγωνιστικό φρόνημα των μη εχόντων, των μη προνομιούχων. Είναι «αριστερή γιορτή»; Σαφώς και όχι! Δεν υπάρχουν αριστερές και δεξιές Ημέρες υψηλού συμβολισμού. Κάθε τέτοια ημέρα ανήκει σε ολόκληρη την κοινωνία.

Η φετινή Πρωτομαγιά έχει ιδιαίτερη βαρύτητα λόγω της επικαιρότητας που μας φέρνει πολύ κοντά στην έξοδό μας από την εποχή των Μνημονίων (Το κατά πόσο η έξοδος θα είναι «καθαρή» ή όχι αποτελεί ζητούμενο και όχι ζήτημα). Το ζήτημα είναι ποιος μπορεί σε ένα τόσο σύνθετο τοπίο, ναρκοθετημένο κοινωνικά και υπονομευόμενο αναπτυξιακά, να διαχειριστεί την επόμενη ημέρα υπηρετώντας 3 άξονες:

α)Τη γεωπολιτική σταθερότητα και την ευρωπαϊκή προοπτική της Χώρας.

β)την κοινωνική ειρήνη και την αποκατάσταση των αβυσσαλέων κοινωνικών ανισοτήτων που μαστίζουν ιδιαίτερα τους λιγότερο ευνοημένους,

γ)την ισόρροπη και βιώσιμη ανάπτυξη με κοινωνικό πρόσημο μέσα σε ένα πλαίσιο ισονομίας και διαφάνειας.

Αν οι τρεις παραπάνω άξονες ακούγονται αυτονόητοι για την μεγάλη πλειοψηφία των συμπολιτών μας, δεν είναι αυτονόητοι για το σημερινό πολιτικό σύστημα, το οποίο κινείται σε άλλη γραμμή πλεύσης, με εξαίρεση κάποιες «πολιτικές νησίδες». Εμείς σήμερα μπορεί να φαντάζουμε «ρομαντικοί» στην εποχή που κυριαρχεί ο κυνισμός. Είμαστε όμως ιδιαίτερα ανήσυχοι, όχι μόνο για τον τρόπο που θα διαχειριστεί η Κυβέρνηση την επόμενη ημέρα των Μνημονίων, αλλά και από τη θολή εικόνα της Αντιπολίτευσης, η οποία δεν αποσαφηνίζει τις θέσεις της, δεν δεσμεύεται για το απαραίτητο δίχτυ προστασίας που απαιτεί το 21% της κοινωνίας το οποίο ζει κάτω από το όριο της φτώχειας (πηγή ΕΛΣΤΑΤ).

Αυτές είναι οι πρωτοβουλίες που πρέπει να πάρουν όσοι έχουν λόγο στα δημόσια πράγματα.

Μας ανησυχεί ιδιαίτερα πως, σύμφωνα με έρευνες που έχουν γίνει για λογαριασμό της Παγκόσμιας Τράπεζας (και δεν δημοσιεύονται!), το 15% των ελληνικών νοικοκυριών ζουν με μάξιμουμ 2.500 ευρώ το χρόνο (δηλαδή με 1,7 ευρώ το άτομο την ημέρα…) και το 75% με μάξιμουμ 10.000 ευρώ το χρόνο.

Ο κοινωνικός αποκλεισμός του ενός πέμπτου του πληθυσμού δεν είναι ένα συγκυριακό φαινόμενο. Είναι ο κανόνας που τείνει να παγιωθεί.

Μια κοινωνία χωρίς μεσαία τάξη, είναι μία κοινωνία νεόπτωχων και όχι μόνο οικονομικά. Είναι ένα κοινωνικό σύνολο που δεν βλέπει μόνο το πορτοφόλι του να αδειάζει, αλλά νοιώθει τεράστιο κενό στην ψυχή του, και βλέπει τα αποθέματα της θετικής του ενέργειας να εξαντλούνται, χωρίς να έχει τη δύναμη να αντιδράσει. Εναποθέτει λοιπόν τις όποιες ελπίδες του απέμειναν στην πολιτική ηγεσία του τόπου, η οποία, πολωμένη και διχασμένη, δεν κάνει από επιλογή το αυτονόητο: Να βρει δηλαδή πρακτικές και εφαρμόσιμες λύσεις και να επιδείξει έμπρακτα όχι με λόγια τη στοιχειώδη ευαισθησία.

Η μεν κυβέρνηση ψάχνει τρόπους να αξιοποιήσει π.χ. το κοινωνικό μέρισμα προς όφελός της. Η δε αξιωματική αντιπολίτευσης και η ηγετική της ομάδα ψάχνουν να βρουν τρόπο να την αποκρούσουν ώστε να μην ευνοηθεί ο αντίπαλός της και χαθεί η προοπτική της εξουσίας.

Μικρά και ιδιοτελή τα κίνητρα και των δύο. Γι’ αυτό και όσο συμπεριφέρονται έτσι, χωρίς κοινή προσπάθεια για σύνθεση ιδεών, χωρίς συναίνεση πολιτικών, χωρίς συνένωση δυνάμεων προς όφελος των πολιτών, θα κυριαρχεί στη συνείδηση της πλειοψηφίας ο Κανένας.

Εμείς τοποθετούμαστε όχι ως «αντί» αλλά «υπέρ» της κοινωνίας.

Θετικά.

Με προτάσεις.

Τοποθετούμαστε με άξονα την πολιτική μας παιδεία και την σχολή πολιτικής και κοινωνικής σκέψης η οποία βάζει

– Τον άνθρωπο μπροστά από τους αριθμούς.

– Την Πατρίδα πάνω από την Παράταξη.

– Τις συλλογικές αρχές και τις αξίες πάνω από τα ατομικά συμφέροντα.

Θέλουμε να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας, την ευαισθησία μας, την ενσυναίσθηση μας και θέλουμε να συναντηθούμε με όλες τις υγιείς δυνάμεις της κοινωνίας μας στο χώρο του ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ.

Είμαστε παρόντες στις εξελίξεις με αυτοπεποίθηση για να εκφράσουμε τα ζητούμενα των πολιτών και να κάνουμε πράξη τις απόλυτα δικαιολογημένες προσδοκίες τους.

ΔΙΟΤΙ ΝΙΩΘΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΟΙΑΖΟΜΑΣΤΕ

1 Μάη 2018

Κατερίνα Παπακώστα-Σιδηροπούλου

Ευάγγελος Αντώναρος

Νίκος Καραχάλιος».

altsantiri.gr