Οι δελφίνοι καραδοκούν...

Τελικώς η γραμμή «ούτε πολύ δεξιός ούτε πολύ φιλελεύθερος» που ακολουθεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης συναντά πολλά προβλήματα. Η αρχική σκέψη ήταν σωστή. Στα πολυσυλλεκτικά σχήματα πρέπει όλα τα...
ρεύματα να εκφράζονται και να εκπροσωπούνται στην κομματική πυραμίδα. Αλλιώς δεν θα είναι κόμματα εξουσίας.

Ωστόσο, τα πολυσυλλεκτικά κόμματα δεν είναι λέσχες συζητήσεων, δεν είναι εξωραϊστικοί σύλλογοι. Τη δεσπόζουσα άποψη την διαμορφώνει ο ηγέτης με συνθετικές κινήσεις, ενίοτε και με διοικητικά μέτρα όταν απειλείται η συνοχή του κόμματος από τις άνευ αρχών εσωτερικές συγκρούσεις και το ξεδίπλωμα προσωπικών στρατηγικών από τα κορυφαία στελέχη.

Η πρώτη πράξη του κ. Μητσοτάκη ήταν η τοποθέτηση δύο αντιπροέδρων από διαφορετικές ιδεολογικές μήτρες (Άδωνης Γεωργιάδης, Κωστής Χατζιδάκης). Τον ένα τον έβαλε για να ικανοποιήσει τους υπερδεξιούς του κόμματος και να σαγηνεύσει τους εκτός των τειχών ακροδεξιούς, τον άλλον για να κρατήσει τους φιλελεύθερους και τους καραμανλικούς σε κατάσταση ελέγχου. Επειδή όμως πρόκειται για δύο στελέχη με διαφορετική ιδιοσυγκρασία, τη  μάχη των εντυπώσεων κέρδισε κατά κράτος ο Α. Γεωργιάδης. Αυτός δίνει τον τόνο στις δημόσιες συζητήσεις, αυτός φαίνεται να καθορίζει τη γραμμή σε ορισμένα κρίσιμα ζητήματα (Μακεδονικό, Novartis, αναθεώρηση του Συντάγματος), αυτός πρωταγωνιστεί στα τηλεοπτικά παράθυρα και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Το καθεστώς ασυλίας που απολαμβάνει ο κ. Γεωργιάδης έχει ενοχλήσει τους φιλελεύθερους και τους καραμανλικούς. Η κριτική τους (για την ώρα διακριτική) ακουμπά τον ίδιο επειδή έχει επιτρέψει στον αντιπρόεδρο του να λειτουργεί ανεξέλεγκτα, βλάπτοντας την εικόνα της παράταξης με τις ακραίες θέσεις που παίρνει και πλήττοντας την αισθητική της με τις καθημερινές εμφανίσεις του σαν να είναι κονφερασιέ σε βαριετέ κακής ποιότητας. Το κακό για τον κ. Μητσοτάκη είναι ότι η πληθωρική παρουσία του κ. Γεωργιάδη, το φουσκωμένο εγώ του, ο φωνακλάδικος αντικομμουνισμός του και ο ρητορικός τσαμπουκάς του απέναντι στην κυβέρνηση («θα τους γδάρω», «έχω ράμματα για τη γούνα τους», «θα τους τελειώσω», «θα πληρώσουν για όσα έχουν κάνει», «έρχονται Ειδικά Δικαστήρια»), δεν έχουν δελεάσει την πέραν της Νέας Δημοκρατίας Δεξιά.

Αν κρίνουμε από την κινητικότητα που παρατηρείται στα δεξιά της Ν.Δ (αποσκιρτήσεις στελεχών, αποστασιοποίηση μέσων ενημέρωσης, συζητήσεις για τη δημιουργία νέου κόμματος), ο κ. Γεωργιάδης φαίνεται να μην μπορεί να διαδραματίσει το ρόλο που του έχει αναθέσει ο σκηνοθέτης της παράστασης. Με τους εκτός των τειχών δεξιούς να ψάχνονται και τους εντός του κόμματος φιλελεύθερους να δυσφορούν, ο κ. Μητσοτάκης προσπαθεί μετακινούμενος σαν εκκρεμές από τη μία θέση στην ακριβώς αντίθετη της (δείτε τη δίβουλη στάση του στο Μακεδονικό, στο σκάνδαλο Novartis και στο ζήτημα της αναθεώρησης) να κρατήσει το κόμμα ενωμένο μέχρι τις εκλογές. Αν όμως οι εκλογές γίνουν στην ώρα τους, ο χρόνος είναι μακρύς και μπορεί να φέρει πολλά. Οι υποθέσεις της Siemens, της Novartis, των κομματικών δανείων, είναι πιθανόν να βγάλουν δυσάρεστες εκπλήξεις για τον κ. Μητσοτάκη.

Ήδη οι δελφίνοι του έχουν αρχίσει τα πλασαρίσματα και ετοιμάζονται για κάθε ενδεχόμενο.

Τάσος Παππάς

efsyn.gr