Το...
παρήγορο σε ο,τι μας αφορά είναι το πολυμέτωπον του πράγματος. Μέτωπο πολεμικό με τους Κούρδους, μέτωπο με τον Ασαντ, μέτωπο με τις ΗΠΑ και την Ευρώπη. Οπερ σημαίνει ότι οι προκλήσεις-τουλάχιστον επι του παρόντος- δεν αναμένεται να κλιμακωθούν και να εξελιχθούν σε νέο πολεμικό μέτωπο, έστω και ολίγων ωρών.
Επομένως, θα συνεχιστούν οι ρητορικοί βρυχηθμοί, καθώς και κάποιες επικίνδυνες κινήσεις σαν κι αυτές που είδαμε τον τελευταίο καιρό (απόπειρα εμβολισμού του «Γαύδος», ελικόπτερο στη Ρω κ.α. ),οι οποίες θα συντηρούν την ένταση.
Εννοείται, ότι στο ίδιο πλαίσιο (προκλήσεις/ ένταση) εντάσσεται και η στάση της Τουρκίας στο θέμα των δύο στρατιωτικών μας που κρατούνται στην Αδριανούπολη. Και ,φυσικά, θα συνεχίσει και θα εντείνει τις προσπάθειες για να ελέγξει την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων στην κυπριακή ΑΟΖ.
Μέχρι στιγμής η χώρας μας εμφανίζεται ψύχραιμη. Θα μπορούσε, βέβαια, να αποφύγει κάποιες ρητορικές υπερβολές (κυρίως αυτές που ακούστηκαν από τον υπουργό Άμυνας) και να παραμείνει αυστηρή, αποφασισμένη και αποφασιστική, αν χρειαστεί.
Οτ(αν) ξεμπλέξει με το Κουρδικό, η Τουρκία –και δη εν όψει εκλογών- θα επανέλθει δριμύτερη στο Αιγαίο, υλοποιώντας την νεοοθωμανική στρατηγική για την οποία είχε προϊδεάσει προ ετών ο Αχμέτ Νταβούσογλου. Διεκδικήσεις (βραχονησίδες κλπ), έλεγχος της θαλάσσιας οδού που συνδέει την Ελλάδα με την Κύπρο και διαρκής επιδίωξη της Τουρκίας να καταδείξει ότι το Αιγαίο δεν είναι ελληνική θάλασσα.
Βέβαια, ουδείς δύναται να προβλέψει ποια θα είναι η τύχη της συνολικής στρατηγικής που ξεδιπλώνει η Τουρκία. Διαθέτει μεγάλα πλεονεκτήματα γεωπολιτικής και οικονομικής φύσεως, επιδεικνύει ευελιξία (π.χ. οι σχέσεις με Ρωσία και Ισραήλ) και κατά τούτο είναι ικανή να προκαλεί και να εκβιάζει ακόμη και μεγάλες δυνάμεις.
Όμως η οριακή αυτή συμπεριφορά ενδέχεται να αποβεί μελλοντικά εις βάρος της. Σε περιοχές μεγάλης κινητικότητος (Συρία, Ιράκ κλπ) που σημαίνονται από συγκρούσεις πολεμικές –και δη με συμμετοχή των ΗΠΑ και της Ρωσίας- παρατηρείται ανάλογη ρευστότητα στο μέτωπο των συμμαχιών, που δεν αποκλείεται να οδηγήσουν στην παγίωση των μετώπων αυτών, με απρόβλεπτες για την Τουρκία επιπτώσεις.
Πάντως, οι τουρκικές προκλήσεις έχουν και κάποια θετική πτυχή: έσβησαν θεαματικά τις ψευδαισθήσεις του ομιχλώδους πασιφισμού και της κατευναστικής ρητορείας, που ενδημούσαν στη χώρα μας. Διότι όλες οι απόπειρες του παρελθόντος- έστω καλών προθέσεων- για ελληνοτουρκική φιλία και συνεργασία, έπεσαν στον βράχο της ψυχρής πραγματικότητος.
Δηλαδή, στην εκτατική αντίληψη της Τουρκίας, στην αλαζονική συμπεριφορά της περιφερειακής υπερδύναμης και στην νεοοθωμανική στρατηγική της, η οποία διακρίνει και τους κεμαλικούς και τον Ερντογάν...
Γιάννης Τριάντης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου