χρόνια ήταν δύσκολο να αντιληφθεί κανείς ποιος πολεμούσε με ποιον και, το κυριότερο, ποιοι ήταν αυτοί που εξόπλιζαν και υποστήριζαν ποιους.
Στα πρώτα στάδια αυτής της σφαγής εμφανίστηκε το Ισλαμικό Κράτος, που δημιουργήθηκε από ομάδες πολεμάρχων οι οποίες υποστηρίχθηκαν και εφοδιάστηκαν με κάθε τρόπο (από ποιους άραγε;) για να δημιουργήσουν μια «νέα κατάσταση» στην περιοχή, κάτι το οποίο είχε προϋπόθεση την πτώση του καθεστώτος του Άσαντ.
Οι δυτικοί, αν και συμμάχησαν με τον «διάολο», δηλαδή το Ισλαμικό Κράτος, κατάλαβαν πολύ γρήγορα ότι δεν είναι αρκετή αυτή η συμμαχία για να προωθήσει τα σχέδιά τους. Απέναντι στο Ισλαμικό Κράτος στάθηκε το καθεστώς του Άσαντ, δεχόμενο πολύπλευρη βοήθεια από τη Μόσχα και την Τεχεράνη. Μάλιστα, δυνάμεις του Ιράν εμφανίστηκαν στο πεδίο της μάχης παίζοντας καθοριστικό ρόλο στην ανάσχεση της επέκτασης και στην τελική συντριβή των ισλαμιστών. Εμφάνιση στο πεδίο έκαναν και οι Ρώσοι «τεχνικοί σύμβουλοι» του Άσαντ, διασφαλίζοντας με αυτόν τον τρόπο τις ρωσικές βάσεις στη Μεσόγειο.
Κάπως έτσι οι πραγματικοί αντίπαλοι αυτής της σύγκρουσης άρχισαν να εμφανίζονται με σάρκα και οστά και να αποκαλύπτουν τον ρόλο και τις προθέσεις τους.
Οι Αμερικανοί σ’ αυτό το παιχνίδι, που είχε κύριο στόχο την αλλαγή του καθεστώτος στη Συρία, πολύ γρήγορα, μετά τις «επενδύσεις» που έκαναν στους ακραίους ισλαμιστές, πόνταραν τα ρέστα τους στο κουρδικό στοιχείο. Εκεί άρχισαν να δημιουργούνται τα σοβαρά ρήγματα στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις. Η Άγκυρα σε καμία περίπτωση δεν θα ανεχθεί χωρίς να δώσει μάχη τη δημιουργία κουρδικού κράτους στα νότια σύνορά της. Αγνοώντας, λοιπόν, τις αμερικανικές επιδιώξεις, η Τουρκία εισέβαλε στη Συρία και κατέλαβε τον κουρδικό θύλακο στο Αφρίν...
Οι ΗΠΑ, όπως αποτυπώνεται σήμερα η κατάσταση, εμφανίζονται αποδυναμωμένες στο μεγάλο αυτό παιχνίδι, καθώς ο Άσαντ παραμένει στην εξουσία, η Τουρκία έχει εισβάλει στη Συρία και οι σύμμαχοι των ΗΠΑ Κούρδοι, για να παίξουν τον ρόλο τους, χρειάζονται πιο άμεση και ισχυρή αμερικανική υποστήριξη. Κάτι τέτοιο, μια αμερικανική στρατιωτική επίθεση κατά του συριακού καθεστώτος, κανείς δεν ξέρει αν θα οδηγήσει σε αντιπαράθεση μεταξύ των υπερδυνάμεων. Σίγουρα, ωστόσο, θα ανατροφοδοτήσει την άγρια σύγκρουση των αντιπροσώπων τους.
Μια απαραίτητη υποσημείωση: Τίποτε ωφέλιμο για τα ελληνικά συμφέροντα δεν προκύπτει από την κλιμάκωση της αμερικανοτουρκικής αντιπαράθεσης στη Συρία. Μάλλον το αντίθετο...
Δημήτρης Μηλακας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου