κυβερνάει από το 2000, κληρονομώντας την εξουσία από τον πατέρα του, τον Χαφέζ αλ Ασαντ, μετεξελίχθηκε σε σύγκρουση Ρωσίας - ΗΠΑ (ή, γενικότερα, Δύσης). Μέχρι στιγμής η σύγκρουση γίνεται κυρίως δι’ αντιπροσώπων. Μόνο να φοβηθεί όμως μπορεί κανείς, αν εξετάσει ποιες «φιλόδοξες» χώρες έχουν εμπλακεί. Και να πανικοβληθεί, αν σκεφτεί από ποιων ηγετών τη θερμή κεφαλή κρέμεται η μοίρα όχι μόνο της Συρίας, αλλά της Μέσης Ανατολής και της γειτονιάς της.
Πούτιν, Τραμπ, Ασαντ, Ερντογάν, Νετανιάχου δρουν λιγότερο φρόνιμα και από τους οπλαρχηγούς των ποικιλώνυμων ισλαμιστικών οργανώσεων, που μετά το 2011 αλλάζουν συμμάχους και ιδέες με την ευκολία του τυχοδιώκτη. Αλλος για μια εκλογική νίκη, άλλος σαν ναυαγοσώστης της βυθισμένης δημοτικότητάς του, άλλος για να φτιάξει το άλλοθι ή την «πατριωτική» απολογία του απέναντι στη Δικαιοσύνη της χώρας του, που διερευνά το ενδεχόμενο εμπλοκής του σε σκάνδαλο, όλοι τέλος πάντων οι κατ’ εξοχήν εμπλεκόμενοι έχουν ήδη αποδείξει ότι πρώτα διατάζουν («πυρ!», τι άλλο) κι ύστερα σκέφτονται.
Οι πολέμαρχοι με τα πολιτικά έχουν αποδείξει επίσης ότι το τελευταίο για το οποίο νοιάζονται είναι ο ΟΗΕ. Το Συμβούλιο Ασφαλείας αδυνατεί να υπερβεί τα εμπόδια που κυνικότατα θέτουν στη λειτουργία του οι συμμαχίες στο εσωτερικό του και κυρίως το βέτο των μεγάλων δυνάμεων. Από το 2013 έως προχθές έχουν γίνει τουλάχιστον 35 επιθέσεις με χημικά όπλα στη Συρία, η οποία κατάντησε ένα τεράστιο κατακερματισμένο πεδίο μάχης που διώχνει κατά χιλιάδες όσους ζουν εκεί. Απαγορεύει τη χρήση τους η σύμβαση που έχει ήδη επικυρωθεί από 192 χώρες; Και; Κάθε φορά που γίνεται γνωστή μια νέα επίθεση, οι δακτυλοδεικτούμενοι ένοχοι προσφεύγουν στο επιχείρημα της «προβοκάτσιας», που όσο τετριμμένο κι αν μοιάζει, την κάνει την ανήθικη δουλειά του.
«Ορισμένες πολύ ισχυρές χώρες είναι αμέσως αναμεμειγμένες στη σύρραξη στη Συρία και ωστόσο έχουν αποτύχει πλήρως να σταματήσουν την απειλητική υποτροπή προς την ελεύθερη χρήση χημικών όπλων. Η συλλογική αδιαφορία απέναντι σε ακόμη μία πιθανή χρήση ενός από τα πλέον φρικτά όπλα που έχει ποτέ κατασκευάσει ο άνθρωπος είναι εξαιρετικά επικίνδυνη», προειδοποίησε ο Ζέιντ Ράαντ αλ Χουσέιν, ύπατος αρμοστής του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Και οι ηγέτες του κόσμου έχασαν τον ύπνο τους...
Παντελής Μπουκάλας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου