ξεπεράσει τον εαυτό του: «Πλεόνασμα δυστυχίας, τραγωδίας, αίματος, απάτης».
Αυτή η δήλωση έγινε για πρωτογενές πλεόνασμα 0,4%. Τα πρωτογενή πλεονάσματα της Αριστεράς είναι 0,7% το 2015, 3,9% το 2016 και, πιθανότατα, 3,7% για το 2017 – κάτι ακούγεται ακόμα και για 4%. Αν το 0,4% του Σαμαρά είχε δυστυχία και τραγωδία, το 3,9% του Τσίπρα πρέπει να είναι η Αποκάλυψη. Μη δίνετε σημασία. Απλώς η απάτη για την οποία μιλούσε ο Αλέξης Τσίπρας το 2014 ήταν δική του.
Θα ήταν ευτύχημα αν ο Πρωθυπουργός μπορούσε να ισχυριστεί ότι έχτισε το πλεόνασμα από την πάταξη της φοροδιαφυγής και του λαθρεμπορίου ή από τις περίφημες λίστες καταθετών εξωτερικού. Τίποτα. Εβαλε την απόχη του σε πλούσια νερά και ανέβασε μόνο φύκια. Το πλεόνασμα προήλθε από την άγρια φορολόγηση της μεσαίας τάξης – είναι γνωστό αυτό. Επίσης δεν περιορίστηκαν, όπου έπρεπε, οι δημόσιες δαπάνες. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του υπουργείου Εργασίας για την περίοδο Οκτώβριος 2015 – Οκτώβριος 2017, το πλήθος των κρατικών φορέων και Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου (ΝΠΔΔ) αυξήθηκε κατά 290, πράγμα που σημαίνει ποσοστιαία αύξηση 22,4%.
Εδώ βέβαια μπορεί να γίνει μία ενδιαφέρουσα παρατήρηση: είναι απορίας άξιο πώς ένα κόμμα χωρίς διαχειριστική εμπειρία και χωρίς αντίστοιχη κουλτούρα κατάφερε να εφαρμόσει ένα τόσο δύσκολο και τόσο άγριο πρόγραμμα προσαρμογής. Είναι καλοί στο copy-paste, αλλά αυτό θα το εξετάσει καλύτερα ο άνθρωπος που όλοι θέλουμε να γνωρίσουμε, ο ιστορικός του μέλλοντος, ο οποίος δεν το έχει πληρώσει από την τσέπη του.
Η κυβέρνηση, λοιπόν, πέτυχε το εντελώς αντίθετο από εκείνο που υποσχέθηκε. Επιασε πλεονάσματα πάνω από τους στόχους και ανάπτυξη κάτω από τις προβλέψεις. Λογικό. Οταν μαζεύεις φόρους δεν αφήνεις χρήμα για ανάπτυξη. Και το πρόβλημα γίνεται μεγαλύτερο, όταν το ΔΝΤ δεν συμφωνεί μαζί μας στην αξιολόγηση των πλεονασμάτων.
Στις 21 Ιουνίου, πάνω στο θερινό ηλιοστάσιο, η κυβέρνηση θα πρέπει να έχει ολοκληρώσει και τα 88 προαπαιτούμενα που απαιτεί η τέταρτη αξιολόγηση. Αυτά είναι απαραίτητα για να τελειώσει το πρόγραμμα τον Αύγουστο, να μπει στη συζήτηση της «καθαρής» εξόδου και, κυρίως, να πάρει κάτι για το χρέος. Ωστόσο μέχρι να φτάσει εκεί, υπάρχουν άλλα δύο ορόσημα. Η Eurostat θα επαληθεύσει ή θα διαψεύσει τις επιδόσεις για το πλεόνασμα και την ανάπτυξη. Ταυτοχρόνως το ΔΝΤ θα μας πει αν απαιτεί να εφαρμοστεί πιο νωρίς, δηλαδή τώρα, η περικοπή των συντάξεων και η μείωση του αφορολόγητου.
«Δεν είμαστε αφελείς να πάμε σε εκλογές και να έχουμε κόψει συντάξεις» είπε πρόσφατα ο Πάνος Καμμένος και μάλλον περιέγραψε τη λογική του Μαξίμου. Αν οι Θεσμοί φέρουν τα μέτρα πιο κοντά, εντός του έτους, τότε ο Αλέξης Τσίπρας έχει μία καλή ευκαιρία να πάει σε εκλογές, καταγγέλλοντας από τη μία τους δανειστές και από την άλλη τον Μητσοτάκη που σκοπεύει να κόψει συντάξεις. «Με ποιους θα πορευτούμε μετά τα μνημόνια; Με αυτούς που δεν θέλουν έξοδο από την επιτροπεία ή με μας που την επιδιώκουμε με κάθε τρόπο;» Βέβαια την περικοπή των συντάξεων την έχει ψηφίσει ο ίδιος ο Τσίπρας, αλλά ποιος θα τα θυμάται αυτά εκείνη την ώρα…
Κώστας Γιαννακίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου