ΒΙΝΤΕΟ
Ο Σκοτ Ντούλαν είναι ο άνθρωπος που πέτυχε κάτι που θεωρούνταν ακατόρθωτο έως πρότινος. Πριν από δύο εβδομάδες έγινε ο πρώτος παραπληγικός που έφθασε στις νότιες πλαγιές του Έβερεστ, από την πλευρά του Νεπάλ και σε...
υψόμετρο 5.364 μέτρων και μάλιστα σε μία περιοχή που η προσβασιμότητα είναι εξαιρετικά δύσκολη ακόμη και για τους αλπινιστές που φτάνουν με ελικόπτερο.
Για να τα καταφέρει, ο Ντούλαν χρειάσθηκε δέκα ημέρες, κατά την διάρκεια των οποίων κινείτο κατά περίπτωση πάνω στο ειδικά διαμορφωμένο αναπηρικό αμαξίδιο, περπατώντας με τα χέρια ή ακόμη και μεταφερόμενος από την ειδική ομάδα υποστήριξης που τον συνόδευε.
«Η ιδέα γεννήθηκε πέρυσι, όταν οι υπεύθυνοι της εταιρείας Apexgen ζήτησαν να συναντηθούμε. Βρεθήκαμε και με ρώτησαν πως μου φαίνεται το ενδεχόμενο να ανέβω στο Mount Everest Base Camp. Η άμεση απάντηση μου ήταν αρνητική», διηγείται στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Σκοτ και συνεχίζει:
«Αφού το σκέφτηκα για περίπου δύο εβδομάδες και το συζήτησα με τους φίλους και την οικογένειά μου, σκέφτηκα ότι δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος για να μπορέσω να δώσω κίνητρο και να εμπνεύσω τους συνανθρώπους μου. Και αποδέχθηκα την πρόκληση. Θέλω να παρακινήσω τους ανθρώπους να κάνουν το πρώτο βήμα από την «ζώνη άνεσής» τους».
Χαρακτηριστικό του βαθμού δυσκολίας που είχε η προσπάθεια του Αυστραλού είναι ότι, όταν περπατούσε με τα χέρια, φορούσε πέντε ζευγάρια γάντια. Την έβδομη ημέρα, ένας από τους μπροστινούς τροχούς της αναπηρικής πολυθρόνας του έσπασε.
Η προετοιμασία γι’ αυτό το εντυπωσιακό εγχείρημα ήταν σκληρή και χρονοβόρα. Έπειτα από σχεδόν εννέα μήνες εξειδικευμένων ασκήσεων, που αφορούν στην ενίσχυση του καρδιαγγειακού και του μυϊκού συστήματος, προκειμένου να ενδυναμωθεί το άνω μέρος του σώματός του. Επιπλέον, επισκέφθηκε μονοπάτια των «Μπλε βουνών» στην Αυστραλία, φορώντας μία μάσκα για να περιορίσει την πρόσληψη οξυγόνου, έτσι ώστε να προσεγγίσει όσο το δυνατόν περισσότερο τις ακραίες συνθήκες που θα συναντούσε στα Ιμαλάια.
Και η μεγάλη ημέρα, η 14η Μαρτίου 2018, έφθασε... Για να ολοκληρώσει το εγχείρημα, ο Ντούλαν χρειάσθηκε ένδεκα ημέρες, καθώς έφθασε στον τελικό προορισμό, στις 25 Μαρτίου 2018...
«Στην αρχή του ταξιδιού είχα πολύ ενθουσιασμό και αποφασιστικότητα. Όταν όμως έφθασα και ακούμπησα στον βράχο τερματισμού στο Base Camp, με πλημμύρισαν συναισθήματα χαράς και ανακούφισης», δηλώνει γεμάτος υπερηφάνεια στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο 28χρονος αλπινιστής κα προσθέτει: «Υπάρχουν πολλά πράγματα που δεν θα ξεχάσω ποτέ από αυτό το ταξίδι.
Αυτά που ξεχωρίζουν, είναι η φυσική ομορφιά που έχει το τοπίο των βουνών στα Ιμαλάια, τα παιδιά που συνάντησα κατά μήκος της διαδρομής και φυσικά, οι άνθρωποι με τους οποίους διασταυρώθηκαν οι δρόμοι μας και με ενθάρρυναν όταν διέσχιζα τα μονοπάτια. Ασφαλώς και θα θυμάμαι για πάντα την ομάδα του sherpas και την ομάδα Apexgen που ήταν μαζί μου σε κάθε βήμα. Χωρίς αυτούς τους τύπους, είμαι σίγουρος ότι δεν θα είχα φτάσει ποτέ σ΄ αυτόν τον βράχο».
Επόμενος στόχος για τον Σκοτ, είναι η συμμετοχή στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο, το 2020, ως κολυμβητής.
Όσον αφορά στο μήνυμα που θέλει να περάσει στους ανθρώπους και ειδικά σ΄ εκείνους που κάποια στιγμή στην ζωή τους, αντιμετώπισαν ή εξακολουθούν ν΄ αντιμετωπίζουν κάποια μεγάλη δυσκολία, ο Σκοτ είναι αφοπλιστικός: «Τα πράγματα μπορεί να φαίνονται αρνητικά σε κάποιο στάδιο της ζωής. Αλλά πάντοτε θα γίνουν καλύτερα. Μην εγκαταλείψετε ποτέ τα όνειρα σας. Το μυαλό σας είναι ο μόνος περιορισμός σας. Για άτομα με ειδικές ανάγκες και μη»..!
Ο Ντούλαν κάθεται σε αναπηρική πολυθρόνα από την ηλικία των 17 ετών και μετά από κάταγμα της σπονδυλικής στήλης, συνεπεία ατυχήματος με την μοτοσικλέτα του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου