Γ. Λακόπουλος
Το Ποινικό Τμήμα του Αρείου Πάγου επικύρωσε την οριστική απαλλαγή του ιδιοκτήτη του Ολυμπιακού Βαγγέλη Μαρινάκη για τα...
...κακουργήματα της εγκληματικής οργάνωσης, της εκβίασης και της απάτης στο ποδόσφαιρο. Με απλά λόγια συγκεκριμένες κατηγορίες για συγκεκριμένα αδικήματα -τα διαβόητα «στημένα ματς»- κατέπεσαν. Ο άνθρωπος είναι αθώος.
Κάποιοι θα αξιολογήσουν την υπόθεση με τον ελληνικό τρόπο. «Έλα μωρέ και αυτή η απόφαση στημένη είναι. Σιγά μην δεν τα έκανε πλακάκια με τους δικαστές. Αυτοί είναι όλοι του Κόκκινου. Ποιος τολμάει να αγγίξει τους ισχυρούς; Αφού ξέρουμε τώρα, όλα είναι ελεγχόμενα…« Και πάει λέγοντας. Μόνο που έτσι δεν στέκεται η Δικαιοσύνη σε μια χώρα. Δεν στέκεται κανένας θεσμός. Δεν στέκεται πολιτικό σύστημα. Δεν στέκεται τελικά η κοινωνία.
Η αλήθεια είναι απλή: Ο Μαρινάκης σ’αυτή την υπόθεσή είναι αθώος. Τελεία και παύλα. Η Δικαιοσύνη κατέληξε στην απονομή δικαίου. Όσοι χρησιμοποίησαν τις ενδιάμεσες αποφάσεις της για συμπεράσματα εναντίον του, είναι εκτεθειμένοι. Όσοι τον έβγαλαν ένοχο πριν τελεσιδικήσει η υπόθεση του οφείλουν να απολογηθούν απέναντι του. Οι υπόλοιποι μπορούν να συνεχίσουν την λούμπεν αντίληψη των πραγμάτων…
Αυτή η υπόθεση, που κράτησε αρκετά, είχε ποικιλίες διακυμάνσεις και είναι αρκετά διδακτική. Πριν απ’ όλα σε ό,τι αφορά τον απαλλαγέντα εφοπλιστή.Όπως δεν δικαιούται κανείς να του προσάψει το οτιδήποτε για την υπόθεση με τα «στημένα» -καθώς η τελική δικαστική κρίση αποδεικνύεται σύμμαχός του- έτσι δεν δικαιούται κανείς να τον ενοχοποιεί για την άλλη δίωξη που ασκήθηκε εναντίον του για το γνωστό πλοίο.
Ο εισαγγελέας δεν χρειάζεται αποδείξεις για να ασκήσει δίωξη- δεν αρκούν οι ενδείξεις. Τις αποδείξεις θα αναζητήσει η τακτική ανάκριση, προκειμένου να οδηγήσει στο δικαστήριο την υπόθεση και αν δεν τις βρει θα τη βάλει στο αρχείο. Συνεπώς, ειδικά στα ΜΜΕ, η αναφορά μιας δίωξης πρέπει να περιορίζεται στις ειδησεογραφικές της διαστάσεις. Ούτε να αποκρύβονται, ούτε να διογκώνονται. Χωρίς να εξάγονται συμπεράσματα. Τα υπόλοιπα είναι παιχνίδια άλλου τύπου…
Το ίδιο, όμως, ισχύει και για τον ίδιο τον Μαρινάκη και τον ευρύτατο μηχανισμό υπεράσπισής -από τους νομικούς παραστάτες του, στους οποίους ενδεχομένως ανήκει η σύνταξη της δήλωσής του- μέχρι τα ΜΜΕ, ιδιοκτησίας του ή όχι, που σπεύδουν δίπλα του. Δεν συνιστά συμβολή στην αναζήτηση της αλήθειας η αναφορά σε «αρχιτέκτονες της άθλιας σκευωρίας: Οι συγκυβερνήτες της πιο επικίνδυνης κυβέρνησης που έχει γνωρίσει ο τόπος, προκειμένου να αποπροσανατολίσουν τον Ελληνικό λαό από τα αδιέξοδα στα οποία τον έχουν οδηγήσει, με την ελπίδα φίμωσης κάθε ανεξάρτητης φωνής».
Αν αμφισβητηθεί η αρμοδιότητα της Δικαιοσύνης σ’ αυτό το στάδιο για τη συγκεκριμένη δίωξη, γιατί να μην αμφισβητηθεί και για την άλλη υπόθεση στο τελικό στάδιο; Κάποιος που διώκεται δικαιούται να υπερασπίζεται τον εαυτό του όπως νομίζει.
Οι υπόλοιποι όμως βαράνε κακό βιολί. Και όπως γίνεται σ’ αυτές της περιπτώσεις είναι πολλοί οι παρατρεχάμενοι που σπεύδουν να ωθήσουν σε λανθασμένες κινήσεις. Είναι αστείο ότι ο Τσίπρας έστησε -και άλλη- σκευωρία για να πάρει τον… ΔΟΛ! Όπως ήταν αστεία η παλιότερη παρέμβαση Καμμένου για…διευκόλυνση της ανάκρισης. Ή μάλλον και τα δυο είναι κάτι χειρότερο… Όπως απαιτούνται αποδείξεις για κάποιον για να ισχύσει οτιδήποτε, έτσι απαιτούνται για τους ισχυρισμούς περί σκευωριών.
Να επιστρέψουν στην ανάκριση οι «δέκα»
Η αντινομία στις υποθέσεις του Βαγγέλη Μαρινάκη, είναι ένα καλό παράδειγμα για τους αναφερόμενους στην υπόθεση Novartis. Ως τώρα οι αντιδράσεις των περισσότερων και κυρίως η άρνηση τους να καταθέσουν στη Προανακριτική, είναι ό,τι χειρότερο θα μπορούσαν να κάνουν για τον εαυτό τους. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει κανένας κατηγορούμενος. Υπάρχει η τυπική εξέλιξη μιας νομικής διαδικασίας, ακριβώς όπως προβλέπεται. Μόνο στη σημερινή κυβέρνηση δεν μπορεί να αποδοθεί η θέσπιση αυτής της διαδικασίας.
Η αρμόδια Εισαγγελεία διενεργεί έρευνα για ένα πανθομολογούμενο σκάνδαλο. Κάποια στιγμή μάρτυρες, που είναι σε θέση να γνωρίζουν, ζητούν προστασία για να καταθέσουν και τους παρέχεται- όπως προβλέπει ο νόμος. Το ίδιο έκαναν και οι αμερικανικές αρχές, για μάρτυρες που προφανώς δεν είναι οι ίδιοι- όλοι τουλάχιστον- με όσους προστατεύει η ελληνική Δικαιοσύνη.
Αυτοί οι μάρτυρες ανέφεραν ως δωροδοκηθέντες δέκα πολιτικούς- ενδεχομένως και άλλα πρόσωπα. Χωρίς να καταθέσουν αδιάσειστα στοιχεία, εξ όσων είναι γνωστά. Υπό κανονικές συνθήκες η έρευνα θα συνεχιζόταν και με την ολοκλήρωσή της θα προέκυπταν -ή όχι -εκτός από τις μαρτυρίες και στοιχεία, οπότε θα ακολουθούσαν παραπομπές. Αλλιώς δεν θα συνέβαινε απολύτως τίποτε.
Η Δικαιοσύνη έχει δικαίωμα -υποχρεούται μάλλον- να εξετάσει καταγγελίες ακόμη και ανώνυμες. Όπως έχει δικαίωμα και η Εφορία, το ΣΔΟΕ, η Τροχαία ,η Αστυνομία. Κανείς δεν λέει: φέρτε μου εδώ αυτόν που με ανέφερε, για να καταθέσω. Ούτε κάνει μήνυση στο εισαγγελέα που εξετάζει τη μαρτυρία.
Αλλά στην Ελλάδα οι συνθήκες δεν είναι κανονικές. Τα κόμματα που κυβερνούσαν πριν το 2015, φρόντισαν -δια του Συντάγματος και των νόμων- να εξαιρέσουν τους πολιτικούς και ειδικά τους υπουργούς από την δικαιοδοσία της Δικαιοσύνης -και να μεταφέρουν στη Βουλή εξ αρχής την ποινική έρευνα που τους αφορά. Αυτό συνέβη και τώρα. Για την εισαγγελία ήταν ατυχές ότι κοινοποιήθηκε η έρευνά της πριν ωριμάσει. Θα μπορούμε όμως να πει κανείς ότι ο νομοθέτης αυτό ακριβώς επιδίωκε, ώστε να μη περιέρχεται σε πολιτικά παζάρια η συνέχεια.
Εν πάση περιπτώσει δέκα πολιτικοί κλήθηκαν από τον αρμόδιο ανακριτή- αυτός ακριβώς είναι ρόλος της Προανακριτικής Επιτροπής της Βουλής- να καταθέσουν. Ο ένας μετά τον άλλον αρνήθηκαν. Δικαίωμά τους. Αλλά αυτό δεν είναι υπέρ τους. Ειδικά όταν μαζί με την άρνηση ορισμένοι συνέχισαν την αντιθεσμική εκτροπή τους. Με την ασυδοσία που τους οδήγησε στο σημείο να καθυβρίζουν τη Δικαιοσύνη, αποκαλώντας «συμμορία» δικαστικούς λειτουργούς, να αποκαλούν «αρχισυμμορίτη» τον πρωθυπουργό, «κουκουλοφόρους» τους μάρτυρες και άλλα συναφή. Για τα οποία σε ένα κανονικό κράτος θα είχαν ήδη διωχθεί.
Αντί γι’ αυτό, με πρώτον έναν πρώην πρωθυπουργό, ζητούν να διωχθεί η …Πολιτεία, την οποία εκπροσωπούν οι εισαγγελείς. Προφανώς θεωρούν ότι μπορούσαν ζητήσουν τη δίωξη του εφοριακού, του τροχονόμου και οποιουδήποτε τολμά να τους ερευνήσει. Προφανώς και τη δίωξη του προέδρου οποιουδήποτε δικαστηρίου θα του καταδίκαζε για οτιδήποτε. Τρίτος Κόσμος και χειρότερα.
Η περίπτωση Μαρινάκη όμως -με την αντιφάσεις της- είναι μια καλή ευκαιρία να το ξανασκεφτούν. Ο ίδιος άνθρωπος κατηγορήθηκε για κάτι που δεν ήταν δικάσιμο και αθωώθηκε -άσχετα αν κάνει λάθος θεωρώντας πολιτική τη δίωξή του για άλλη υπόθεση, στη οποία θα ήταν αρκετό να υπερασπιστεί απλώς τον εαυτό του, αν προσκομιστούν αποδείξεις.
Οι πολιτικοί για τους οποίους δεν έχει ασκηθεί καμία δίωξη και η Πολιτεία δεν τους κατηγορεί για τίποτε, απλώς καλούνται να μετάσχουν στην έρευνα που αυτονόητα προκαλεί η αναφορά στο όνομα τους, σε μια καθόλα νομική διαδικασία. Αντί να εξευτελίζουν τους εαυτούς τους -επιτιθέμενοι στους δικαστικούς λειτουργούς και την κυβέρνηση- ή να θεωρούν δικαίωμά τους την καταρράκωση θεσμών που οι ίδιοι δημιούργησαν σε τελευταία ανάλυση, αντί να υποχρεώνουν τα κόμματά τους να αποσύρονται από την Προανακριτική, θα ήταν καλύτερα να μετέχουν στη διαδικασία με ένα απλό επιχείρημα: όποιος έχει στοιχεία εναντίον τους να τα προσκομίσει. Μπορούν και τώρα να διορθώσουν το λάθος τους.
Αυτό θα έκανε ένας απλός πολίτης που σέβεται το νόμο και δεν έχει λόγο να φοβάται οτιδήποτε. Εκτός αν κάποιοι θεωρούν ότι δεν είναι απλοί πολίτες, δεν έχουν υποχρέωση σε σεβαστούν κανέναν και έχουν κάτι να φοβηθούν. Ή αν πιστεύουν ότι θα συνεχίζεται για πολύ η θεσμική αδράνεια που δεν θα οδηγήσει σε διώξεις όχι για ό,τι σχετίζεται με τη Novartis, αλλά για όσα εξέμεσαν ορισμένοι με την αναφορά τους σ’ αυτή την υπόθεση. Για να δούμε τι θα πει στον φυσικό δικαστή του ο μάγκας που διέδιδε στα κανάλια ότι » ξέρει από πού τα πιάνει ο Τσίπρας».
anoixtoparathyro.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου