Η αγωνία που κυριαρχεί μπροστά στο ενδεχόμενο του ποδοσφαιρικού Grexit δεν έχει να κάνει τόσο με τον κίνδυνο να... αφανιστεί το ποδόσφαιρο, όσο με την...
επιβίωση του σημερινού συστήματος που το κατέχει και το εκμεταλλεύεται.
Αν υποθέσουμε ότι αύριο το πρωί η FIFA ήθελε πραγματικά και όχι στα λόγια να μας αποβάλλει, θα ξεκινούσε από τους ανθρώπους που κυριαρχούν σήμερα. Θα τους στερούσε το δικαίωμα να ασχολούνται δια βίου. Θα τους εξαφάνιζε «με ένα νόμο κι ένα άρθρο».
Μπορεί; Όχι. Με ή χωρίς αποβολή από τα ποδοσφαιρικά πράγματα για ένα μεγάλο διάστημα, το ίδιο αποτέλεσμα θα έχουμε, λοιπόν. Οι ίδιοι που σήμερα καταστρέφουν την κυριακάτικη αγάπη μας, θα εξακολουθήσουν να βρίσκονται στα πράγματα. Θα κάνουν το κουμάντο. Θα αλληλοεξοντώνονται. Θα βγάζουν τα μάτια ο ένας του άλλου. Και θα εξασφαλίζουν ατιμωρησία...
Άλλωστε, το θέλει κι ο κόσμος κατά βάθος αυτό. Οι Ολυμπιακοί φοβούνται μη φύγει ο Μαρινάκης γιατί... τι θα γίνει μετά. Οι ΠΑΟΚτσήδες δεν αλλάζουν με τίποτα τον Σαββίδη που τους έβγαλε στον αφρό. Οι ΑΕΚτζήδες δεν το συζητούν για Μελισσανίδη. Και οι Παναθηναϊκού παρακαλάνε τον Γιαννακόπουλο να τους οδηγήσει στη γη της επαγγελίας.
Μόνο αν αποφάσιζαν, επομένως, να αλλάξουν οι ίδιοι, θα υπήρχε πραγματικό κέρδος. Να καθίσουν γύρω από ένα τραπέζι και να συμφωνήσουν κανόνες που θα τους σέβονται και θα τους εφαρμόζουν πρώτοι απ όλους. Γίνεται; Η μέχρι τώρα εμπειρία έδειξε... όχι. Άρα τσάμπα ο κόπος, τα κλάματα και η καταστροφολογία των ημερών.
Στην πραγματικότητα κανείς δεν πρέπει να ανησυχεί. Και να ξηλωθεί η σημερινή ποδοσφαιρική μας πραγματικότητα, δεν πρόκειται να βρεθεί καλύτερη διάδοχη κατάσταση. Πάλι οι ίδιοι και οι ίδιοι θα γυρίσουν και θα πιάσουν τα κρίσιμα πόστα. Οι ίδιοι παράγοντες, οι ίδιοι διαιτητές, οι ίδιοι παίκτες, οι ίδιοι οπαδοί, οι ίδιοι δημοσιογράφοι. Δεν αλλάζουν αυτά...
athensvoice.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.