«Δράσεις όπως της Novartis δεν χωράνε»...

Η υπόθεση Novartis δεν ήταν «κεραυνός εν αιθρία». Δεν αποτελεί έκπληξη. Ούτε την εξαίρεση του κανόνα.

Η Novartis είναι ο κανόνας. Είναι η...
εφαρμογή στην πράξη της πολιτικής πρότασης του νεοφιλελεύθερου και νεοσυντηρητικού μοντέλου.

Στη δραστηριότητα της υπόθεσης Novartis απεικονίζεται -στην επιθετικότερη μορφή του- ο τρόπος δράσης πολυεθνικών σήμερα.

Στην «εποχή των Novartis», αξίζει να σταθούμε στους βασικούς τρόπους δράσης:

1.  Δίκτυο χρηματισμού υψηλά ιστάμενων δημόσιων λειτουργών (συμπεριλαμβανομένων και πολιτικών προσώπων) οι οποίοι έχουν αποφασιστικό ρόλο στις εγκρίσεις εισαγωγής φαρμάκων στην αγορά, στην τιμολόγηση των φαρμάκων, στις αποζημιώσεις.

2.  Δίκτυο ξεπλύματος χρήματος μέσω θυγατρικών εταιρειών.

3.  Δίκτυο εταιρειών με παρεχόμενες υπηρεσίες διαφήμισης-διοργάνωσης επιστημονικών εκδηλώσεων. Το δίκτυο αυτό συνέβαλε στο ξέπλυμα χρήματος, στην προβολή της δράσης και του «κοινωνικού προσώπου» της εταιρείας, στην προβολή των πολιτικών που στηρίζουν την εταιρεία.

4.  Δίκτυο γιατρών με πληρωμές μέσα από πολυτελή ταξίδια που βαφτίζονταν «ιατρικά συνέδρια».

Ολο αυτό το απίστευτα δαιδαλώδες δίκτυο, μέσα από την -τελικά- αλόγιστη χρήση των φαρμάκων, την προκλητή ζήτηση και την επακόλουθη υπερσυνταγογράφηση, τις υπερτιμολογήσεις και την απάτη, οδήγησε στα ταμεία της Novartis ποσό χρημάτων που αντιστοιχεί σχεδόν στο 2ο μνημόνιο.

Μέσα από την αλληλεπίδραση των τιμών των φαρμάκων της, η Ελλάδα -ως χώρα αναφοράς για άλλες χώρες- επηρέαζε τζίρο πολλών δεκάδων δισ. €.

Εύκολα γίνεται αντιληπτό ότι το αποτέλεσμα της αύξησης της τιμής φαρμάκου έως 5-10% είχε αποτέλεσμα πολλά εκατομμύρια στα ταμεία της εταιρείας.

Πολιτικές ευθύνες είναι προφανείς τόσο στη γενικότερη χρεοκοπία της χώρας όσο και στη συγκεκριμένη πορεία της Novartis. Αποτέλεσμα πολιτικών αποφάσεων ήταν η κατακόρυφη κερδοφορία της Novartis και των άλλων πολυεθνικών.

Είτε οφείλεται στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές επιλογές για έξοδο από την κρίση με καταστροφή των παραγωγικών δυνάμεων της πατρίδας («η τρόικα που αν δεν είχαμε έπρεπε να εφεύρουμε», απολύσεις, ανεργία, μειώσεις μισθών, μειώσεις συντάξεων, φτωχοποίηση της κοινωνίας), είτε οφείλεται σε πολιτική ανεπάρκεια κάποιων από αυτούς που διαχειρίστηκαν την κατάσταση, οι ευθύνες του παλιού πολιτικού συστήματος είναι αυτονόητες.

Ωστόσο προκύπτει μια σειρά ερωτημάτων. Πέρα από πολιτικές επιλογές ή πολιτική ανεπάρκεια, υπήρξαν φαινόμενα ιδιοτέλειας;

Υπήρξαν πολιτικοί που με ιδιοτελή κίνητρα αποφάσισαν όλα όσα εξυπηρετούσαν τη Novartis και κάθε Novartis; Και βέβαια, πώς θα θωρακίσουμε το σύστημα από αυτή την ιδιοτέλεια;

Στην καταιγίδα των αποκαλύψεων σχετικά με την υπόθεση Novartis ακούμε πολλά.

Μεταξύ αυτών:

Μια υπόθεση που διερευνάται σε 20 χώρες στην Ελλάδα είναι πολιτική δίωξη των αντιπάλων του ΣΥΡΙΖΑ. Το FBI ούτε λίγο ούτε πολύ είναι «συνιστώσα» του ΣΥΡΙΖΑ που συνωμοτεί ενάντια στους πολιτικούς του αντιπάλους.

Η υπόθεση Novartis είναι επικοινωνιακή επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος είναι τρομαγμένος από το συλλαλητήριο για την ΠΓΔΜ.

Οι «προστατευόμενοι μάρτυρες» χαρακτηρίζονται «κουκουλοφόροι υπάλληλοι» του ΣΥΡΙΖΑ που στοχεύουν στην πολιτική εξόντωση των αντιπάλων του.

Είναι σαφείς οι συνειρμοί που ο χαρακτηρισμός «κουκουλοφόροι» δημιουργεί στον ελληνικό λαό.

Απέναντι σε όλα τούτα, η απάντηση, που εναρμονίζεται και με τη θέληση της κοινωνίας, είναι ότι με νηφαλιότητα και σε συνάρτηση με τις απαιτήσεις της κοινωνίας θα διερευνηθούν οι ενδεχόμενες ποινικές ευθύνες και οι ένοχοι θα λογοδοτήσουν στην ελληνική Δικαιοσύνη.

Παραπέρα, όπως είπε και ο πρωθυπουργός, δεν θα παραιτηθούμε από τη διεκδίκηση των χρημάτων που στέρησε από τον ελληνικό λαό η Novartis.

Εύλογο είναι να απασχολεί η θωράκιση του συστήματος από τη δράση των «Novartis». Μία παράμετρος είναι η συνταγματική αναθεώρηση και η αλλαγή του νόμου ευθύνης υπουργών.

Δεύτερη παράμετρος είναι οι αλλαγές στην τιμολόγηση των φαρμάκων και οι πολιτικές αποφάσεις και επιλογές του υπουργείου Υγείας, με πρώτες και κύριες:

1.  «Κλείδωμα» θεραπευτικών πρωτοκόλλων.

2. Διαδικασία τιμολόγησης φαρμάκων στον ΕΟΦ με κατάρτιση δελτίου τιμών, με δημόσια ανάρτηση, με διαβούλευση με τις φαρμακευτικές εταιρείες, με συζήτηση ενδεχομένως ενστάσεων, με αιτήσεις θεραπείας, με διορθώσεις.

3. Κατάργηση της επιτροπής τιμών του υπουργείου Υγείας, δηλαδή «κόψιμο» του ομφάλιου λώρου μεταξύ υπουργικών γραφείων-συμβούλων και οικονομικών συμφερόντων.

4.  Ορισμός επιτροπής για την αξιολόγηση των νέων φαρμάκων.

5. Ορισμός επιτροπής ελέγχου της φαρμακευτικής δαπάνης στο υπουργείο όπου συμμετέχουν όλοι (φαρμακοβιομήχανοι εγχώριων και πολυεθνικών βιομηχανιών, φαρμακέμποροι, φαρμακοποιοί, γιατροί, ΕΟΦ, ΕΟΠΥΥ).

Και η σημαντικότερη παράμετρος: Στον σχεδιασμό μας για τη μεταμνημονιακή Ελλάδα, στη νέα Ελλάδα που σχεδιάζουμε σε διάλογο με τις ζωντανές κοινωνικές δυνάμεις, δράσεις όπως αυτή της Novartis δεν χωράνε, δεν έχουν θέση.
 
Νίκος Ε. Ηγουμενίδης, βουλευτής Ν. Ηρακλείου, μέλος εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ της Ειδικής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής για διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης για την υπόθεση της Novartis, efsyn.gr