τηλεφωνήματα στο παράρτημα της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Μετανάστευσης και Προσφύγων BAMF και τελειώνει το βράδυ με ένα τηλεφώνημα στην οικογένειά του, που βρίσκεται ακόμα σε καταυλισμό προσφύγων στην Τουρκία.
Οι δύο αιτήσεις επανένωσης που έχει κάνει δεν είχαν αποτέλεσμα. Η πρώτη απορρίφθηκε με συνοπτικές διαδικασίες, η δεύτερη δεν εξετάστηκε, γιατί η σύζυγός του δεν κατάφερε να πάει στο γερμανικό προξενείο της Κωνσταντινούπολης για να υποστηρίξει την αίτηση.
Ο 47χρονος Γιούσεφ ετοιμάζεται τώρα για την επόμενη αίτηση, αλλά δεν τρέφει πολλές ελπίδες ότι η οικογένειά του θα έλθει σύντομα στο Βερολίνο.
Οι διαδικασίες οικογενειακής επανένωσης για τους πρόσφυγες που έχουν επικουρική προστασία είναι παγωμένες από τον Μάρτιο του 2016 και, με τη νέα νομοθετική ρύθμιση που ψηφίστηκε την περασμένη Πέμπτη από την Ομοσπονδιακή Βουλή, η αναστολή παρατείνεται μέχρι τα τέλη Ιουλίου. Από τον Αύγουστο και μετά θα ικανοποιούνται 1.000 αιτήσεις τον μήνα.
Σε εξαιρετικές περιστάσεις, όπως συμφώνησαν τα κυβερνητικά κόμματα, η Χριστιανική Eνωση και οι Σοσιαλδημοκράτες, θα γίνεται υπέρβαση του ορίου, με τη ρήτρα επιείκειας που περιλαμβάνει η ρύθμιση.
Ιστορίες πόνου
Στην ίδια θέση με τον Γιούσεφ είναι άλλοι 45.000 πρόσφυγες από τη Συρία, που έχουν προσωρινή προστασία (για τρία χρόνια) και μετά η περίπτωση καθενός θα επανεξεταστεί.
Και άλλοι 30.000 πρόσφυγες από το Ιράκ, το Αφγανιστάν, το Ιράν, τη Σομαλία και άλλες χώρες, που περιμένουν να ξαναδούν τις οικογένειές τους. Να γυρίσουν πίσω είναι αδύνατον.
Προσπαθούν λοιπόν να οργανώσουν όσο είναι δυνατόν τη ζωή τους στη Γερμανία, παρακολουθώντας μαθήματα γερμανικών, κατάρτισης και αναζητώντας εργασία, με την ελπίδα ότι, εάν καταφέρουν να βρουν μια σταθερή θέση, αποκτήσουν σταθερό εισόδημα και κατοικία, μπορεί να είναι ευνοϊκότερη η μεταχείριση του αιτήματος οικογενειακής επανένωσης.
Σαν την ιστορία του Γιούσεφ υπάρχουν χιλιάδες προσωπικές ιστορίες, στα τοπικά ιδρύματα των εκκλησιών που βοηθούν τους πρόσφυγες, στις περιοδικές αναφορές των εθελοντικών οργανώσεων, και στις επίσημες σελίδες της Υπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ και της οργάνωσης «Pro Asyl»: του Φαντί, 37 ετών από τη Συρία, που η οικογένειά του βρίσκεται τώρα εγκλωβισμένη στο Σουδάν· του Σαμέρ, 49 ετών, επίσης από τη Συρία που είναι με την 22χρονη κόρη του στη Γερμανία, ενώ η σύζυγός του με τους τρεις γιους τους βρίσκεται σε καταυλισμό προσφύγων στην Ιορδανία· του Μαχέρ, 38 ετών από τη Συρία που είναι με τα τρία του παιδιά στη Γερμανία, ενώ η γυναίκα του με τα τρία μικρότερα στην Τουρκία· του Αμίρ από το Αφγανιστάν που είναι στη Γερμανία και τα δύο ανήλικα αδέλφια του, ο Αλί και ο Αμίν, βρίσκονται στην Ελλάδα και ενώ το πρώτο αίτημα επανένωσης είχε εγκριθεί πέρυσι, η διαδικασία δεν έχει υλοποιηθεί και είναι άγνωστο πότε και πώς θα ολοκληρωθεί.
Οι νομικές υπηρεσίες των οργανώσεων αλληλεγγύης δεν βρίσκουν άκρη με το δαιδαλώδες πλαίσιο που έχει διαμορφωθεί για τους πρόσφυγες με προσωρινή προστασία.
Για να επιτευχθεί η επανένωση των τριών αδελφών, ο ενήλικας που βρίσκεται στη Γερμανία πρέπει να έχει σταθερή θέση εργασίας και εισόδημα που να καλύπτει τις ανάγκες στέγασης και διαβίωσης των άλλων δύο ανήλικων αδελφών του, δηλαδή τουλάχιστον 2.500 με 3.000 ευρώ τον μήνα. Πλην όμως και οι διαδικασίες κοινωνικής ένταξης και απορρόφησης στην αγορά εργασίας, εξελίσσονται με αργούς ρυθμούς.
Οι θέσεις εργασίας που παρέχουν οι εταιρείες στο πλαίσιο της κοινωνικής ευθύνης, μετρώνται σε εκατοντάδες. Η Ζίγκριντ Εμπρίτς από την «Pro Asyl» τονίζει πως πρόκειται για θέατρο του παραλόγου.
Οι εκπρόσωποι των ιδρυμάτων της Προτεσταντικής και της Καθολικής Εκκλησίας, Μάνφρεντ Ρεκόφσκι και Ούλριχ Λίλι, επέκριναν την αναστολή της οικογενειακής επανένωσης στην ακρόαση της Βουλής, επισημαίνοντας ότι δεν συνάδει ούτε με τη χριστιανική ηθική ούτε με την κοινωνική πραγματικότητα και τις ανάγκες των προσφύγων.
Η καμπάνια που είχε οργανώσει τις προηγούμενες ημέρες η «Pro Asyl» κατά της περαιτέρω αναστολής του μέτρου της οικογενειακής επανένωσης, συγκέντρωσε 30.000 υπογραφές.
Πολιτικά μόνον η Αριστερά και οι Πράσινοι πήραν ξεκάθαρη θέση κατά της νέας νομοθετικής ρύθμισης που επεκτείνει την αναστολή μέχρι τα τέλη Ιουλίου.
Αναδιπλώσεις
Οι Σοσιαλδημοκράτες, που είχαν υποσχεθεί προεκλογικά αλλαγή του πλαισίου και μετεκλογικά το έθεσαν πιο επιτακτικά, λέγοντας ότι η αναστολή αντίκειται και στον Βασικό Νόμο της Γερμανίας αλλά και στις Διεθνείς Συμβάσεις για την προστασία των Προσφύγων και των Παιδιών, αναδιπλώθηκαν για να ανοίξει ο δρόμος για τη νέα κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού.
Το παραδέχθηκε με τον τρόπο της η αντιπρόεδρος του SPD Μανουέλα Σβέσιχ, μιλώντας στο πρώτο κανάλι της δημόσιας τηλεόρασης ARD, λέγοντας ότι «θα ήταν υπερβολικό να μιλήσει κανείς για επιτυχία στο ζήτημα της οικογενειακής επανένωσης, με τον ορισμό 1.000+ επανενώσεων τον μήνα. Ηταν ένας οδυνηρός συμβιβασμός για το κόμμα μου, αλλά κρίσιμος συμβιβασμός».
Επίσης οδυνηρός αλλά κρίσιμος είχε χαρακτηριστεί και ο πρώτος συμβιβασμός τον Μάρτιο του 2016, για τη διετή αναστολή της επανένωσης.
Στη δημοσκόπηση του ινστιτούτου Infratest dimap που παρουσιάστηκε στο ARD, αμέσως μετά την ψήφιση της ρύθμισης Χριστιανοδημοκρατών και Σοσιαλιστών, το 66% των ψηφοφόρων του SPD λέει ότι η φόρμουλα 1.000+ κινείται σε θετική κατεύθυνση, ενώ το 25% έχει την αντίθετη γνώμη – θα ήθελε διασταλτικότερη ερμηνεία.
Ανάλογη είναι η εικόνα και στους ψηφορόους της Ενωσης CDU/CSU, αλλά με αντίθετη ερμηνεία, καθώς το CSU και μέρος του CDU θα προτιμούσε να μην υπάρχει ούτε η φόρμουλα 1.000+.
Ο γρίφος, που όπως φαίνεται έχει κριθεί πολιτικά, πρέπει να λυθεί μετά τον Αύγουστο νομικά στα δικαστήρια, με τις προσφυγές που θα γίνουν από τους πρόσφυγες με επικουρική προστασία.
Το 2017 ικανοποιήθηκαν μόνον 100 αιτήματα οικογενειακής επανένωσης, για εξαιρετικούς λόγους, επειδή κρίθηκε επικίνδυνη η κατάσταση των οικογενειών των προσφύγων...
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου