ευρωατλαντικές δομές έχει πυροδοτήσει την έντονη διπλωματική κινητικότητα των τελευταίων εβδομάδων γύρω από το θέμα της ονομασίας της ΠΓΔΜ. Αυτή η αμερικανική ανάγκη και οι εντολές που την συνοδεύουν προβάλλονται από τις κυβερνήσεις Ελλάδας και Σκοπίων ως «παράθυρο ευκαιρίας»… Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα αυστηρό χρονοδιάγραμμα μέσα στο οποίο οι δύο πλευρές θα πρέπει να διαχειριστούν τα εσωτερικά προβλήματα που συνεπάγεται ένας μεταξύ τους συμβιβασμός ο οποίος είναι προϋπόθεση για την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ.
Το πλαίσιο του συμβιβασμού που προτείνει ο εντεταλμένος διαμεσολαβητής Μάθιου Νίμιτς ο οποίος σπεύδει τις επόμενες μέρες στην περιοχή είναι γνωστό στις γενικές του γραμμές σε ότι έχει να κάνει με την ονομασία της ΠΓΔΜ: στο νέο όνομα του κράτους θα υπάρχει ο όρος Μακεδονία με έναν γεωγραφικό- πιθανότητα (Βόρεια) προσδιορισμό. Αυτό (η ύπαρξη του όρου Μακεδονία στο όνομα του κράτους) περιγράφει το τίμημα που θα πρέπει να καταβάλλει η ελληνική πλευρά στο πλαίσιο του συμβιβασμού. Το αντάλλαγμα που διεκδικεί η Αθήνα είναι η νέα ονομασία της ΠΓΔΜ να ισχύει γενικώς και έναντι όλων καθώς και να υπάρξουν οι απαραίτητες αλλαγές στο Σύνταγμα αυτής της χώρας που αποψιλώνουν κάθε ίχνος αλυτρωτισμού.
Από την άλλη πλευρά, των Σκοπίων, ο συμβιβασμός που καλούνται να κάνουν συνοψίζεται ως εξής: αλλαγή της ονομασίας τους και τροποποίηση του Συντάγματός τους με αντάλλαγμα την ένταξή τους στον ευρωατλαντικό (ΕΕ- ΝΑΤΟ) παράδεισο.
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να σημειωθεί από την μία πλευρά η ομοφωνία, των πολιτικών δυνάμεων της ΠΓΔΜ υπέρ της ένταξης της χώρας σε ΝΑΤΟ και ΕΕ και η αδυναμία των ελληνικών πολιτικών δυνάμεων από την άλλη να υιοθετήσουν κοινή θέση σε σχέση με τα όρια του συμβιβασμού που θα μπορούσε να γίνει αποδεκτός.
Η διαδικασία επιβολής.
Καθώς όπως είπαμε η τρέχουσα διπλωματική έντονη κινητικότητα δεν ξεκινά από την ανάγκη των δύο πλευρών (Ελλάδας και ΠΓΔΜ) να βρουν επιτέλους μια λύση αλλά από το πιεστικό χρονοδιάγραμμα που θέτουν κατά κύριο λόγο οι Αμερικανοί για την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ (το ερχόμενο καλοκαίρι) και την ΕΕ είναι προφανές ότι αναζητείται μια διαδικασία η οποία θα επιτρέψει στις κυβερνήσεις Αθήνας και Σκοπίων να υλοποιήσουν τις αμερικανικές εντολές με ένα ανεκτό εσωτερικό πολιτικό κόστος.
Όπως ακούγεται (και φαίνεται) η διαδικασία που θα ακολουθηθεί θα περιγράφει κάποια στάδια υλοποίησης της συμφωνίας μέχρι την υλοποίησή της. Αυτή είναι τουλάχιστον η πρόθεση των «διαμεσολαβητών»…
Σύμφωνα, λοιπόν, με αυτήν τη διαδικασία, οι διαβουλεύσεις θα δημιουργήσουν κλίμα καλής θέλησης που θα συνοδεύεται από κινήσεις δημιουργίας εμπιστοσύνης έτσι ώστε η ΠΓΔΜ να συνδεθεί με την ΕΕ και το ΝΑΤΟ και εντός του ευρωατλαντικού πλαισίου να ολοκληρωθεί κάποια στιγμή στο μέλλον η οριστική συμφωνία μεταξύ των δύο εταίρων και συμμάχων που δεν θα έχουν να χωρίσουν τίποτε κάτω από την ίδια ευρωατλαντική ομπρέλα.
Η διαδικασία των «σταδίων» ενδεχομένως να προσφέρει κάποια περιθώρια πολιτικού χρόνου στην ελληνική κυβέρνηση για εσωτερικούς ελιγμούς και αναζήτηση συμμαχιών που θα κάνει εφικτό την προώθηση του συμβιβασμού. Ωστόσο, η άρση του ελληνικού βέτο για την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ πριν την οριστική και τελεσίδικη συμφωνία για την επίλυση όλων των προβλημάτων μεταξύ των δύο χωρών, απλώς αφοπλίζει από διπλωματικά όπλα την ελληνική πλευρά και μεταφέρει το πρόβλημα στο μέλλον…
topontiki.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου