Η πορεία της οικονομίας εξαρτάται κυρίως από δύο παράγοντες. Την ψυχολογία και την σταθερότητα (πολιτική, φορολογική κλπ).
Στην περίπτωσή μας ,όμως, έστω και αν...
ισχύσουν οι δύο αυτοί παράγοντες εντός του 2018, δεν είναι δεδομένη η δυναμική των πραγμάτων ,ώστε να επιτευχθεί αυτό που η κυβέρνηση ονομάζει «καθαρή έξοδο» από το δυναστικό Μνημόνιο.
Πρώτον, διότι έχουν προνομοθετηθεί συγκεκριμένα επαχθή μέτρα, τα οποία πρέπει να εφαρμοστούν και ,δεύτερον, διότι οι επενδύσεις που αναμένονται εντός του 2018, καθώς και εκείνες που ενδέχεται να προκύψουν αργότερα ( μετά την διευθέτηση του χρέους), δεν θα αποφέρουν άμεσα ωφελήματα. Χρειάζεται χρόνος για να αποδώσουν. Η ανάπτυξη δεν είναι βρύση που την ανοίγεις και τρέχει αμέσως νερό.
Όντως βγαίνουμε τον Αύγουστο από το δανειακό πρόγραμμα. Αλλά η επιτήρηση θα υπάρχει. Το μείζον, όμως, να δημιουργηθεί θετικό κλίμα ,έτσι ώστε ο δανεισμός από τις αγορές να μην είναι επιβαρυντικός. Δηλαδή, πάνω από 4,5%. Οι κυβερνητικοί ευελπιστούν ότι (μετά τον Αύγουστο ) θα πέσει κάτω από το 4%. Αλλά αυτό φαίνεται να αγγίζει το όριο μιας ιλιγγιώδους προσδοκίας, τουλάχιστον τη στιγμή αυτή.
Αν όλα αυτά συντελεστούν (επενδύσεις, διευθέτηση χρέους, θετικές αξιολογήσεις από τους γνωστούς οίκους, ικανοποιητικό επιτόκιο στον δανεισμό από την ελεύθερη αγορά κλπ), ουδόλως αποκλείεται να μην διενεργηθούν εκλογές εντός του 2018, αλλά να γίνουν στην ώρα τους-το 2019. Προφανές το «γιατί»…
Ωστόσο, για να επέλθει η περίφημη κανονικότητα δεν αρκούν οι έπαινοι των δανειστών ούτε η ευημερία των αριθμών. Με υψηλή φορολογία και με τέτοιο πλεόνασμα, δεν είναι δυνατόν να γίνουν αναπτυξιακά άλματα.
Βέβαια, όπως σωστά επισήμανε προσφάτως στο «Ακραίως» ο ευρωβουλευτής της ΝΔ, Γιώργος Κύρτσος, «η μείωση της φορολογίας (των επιχειρήσεων) δεν λύνει όλα τα προβλήματα. Θέλει επιστροφή καταθέσεων, θέλει εμπιστοσύνη».
Σταθερότητα, λοιπόν, που δημιουργεί εικόνα εμπιστοσύνης και ψυχολογία για την εμπέδωση και όχι απλώς για την διαμόρφωση θετικού κλίματος.
Κάπως έτσι υπάρχει πιθανότητα η έξοδος να αποδειχτεί διέξοδος για τη χώρα μας. Κάπως έτσι θα πάρει κάποια ανάσα ο κόσμος που βαρέθηκε να βλέπει τους αριθμούς να ευημερούν και την δική του κατάσταση να βαίνει επί τα χείρω… Για πιθανότητα μιλώ. Για ηλιαχτίδα, και όχι για πάμφωτη προοπτική...
Γιάννης Τριάντης
Στην περίπτωσή μας ,όμως, έστω και αν...
ισχύσουν οι δύο αυτοί παράγοντες εντός του 2018, δεν είναι δεδομένη η δυναμική των πραγμάτων ,ώστε να επιτευχθεί αυτό που η κυβέρνηση ονομάζει «καθαρή έξοδο» από το δυναστικό Μνημόνιο.
Πρώτον, διότι έχουν προνομοθετηθεί συγκεκριμένα επαχθή μέτρα, τα οποία πρέπει να εφαρμοστούν και ,δεύτερον, διότι οι επενδύσεις που αναμένονται εντός του 2018, καθώς και εκείνες που ενδέχεται να προκύψουν αργότερα ( μετά την διευθέτηση του χρέους), δεν θα αποφέρουν άμεσα ωφελήματα. Χρειάζεται χρόνος για να αποδώσουν. Η ανάπτυξη δεν είναι βρύση που την ανοίγεις και τρέχει αμέσως νερό.
Όντως βγαίνουμε τον Αύγουστο από το δανειακό πρόγραμμα. Αλλά η επιτήρηση θα υπάρχει. Το μείζον, όμως, να δημιουργηθεί θετικό κλίμα ,έτσι ώστε ο δανεισμός από τις αγορές να μην είναι επιβαρυντικός. Δηλαδή, πάνω από 4,5%. Οι κυβερνητικοί ευελπιστούν ότι (μετά τον Αύγουστο ) θα πέσει κάτω από το 4%. Αλλά αυτό φαίνεται να αγγίζει το όριο μιας ιλιγγιώδους προσδοκίας, τουλάχιστον τη στιγμή αυτή.
Αν όλα αυτά συντελεστούν (επενδύσεις, διευθέτηση χρέους, θετικές αξιολογήσεις από τους γνωστούς οίκους, ικανοποιητικό επιτόκιο στον δανεισμό από την ελεύθερη αγορά κλπ), ουδόλως αποκλείεται να μην διενεργηθούν εκλογές εντός του 2018, αλλά να γίνουν στην ώρα τους-το 2019. Προφανές το «γιατί»…
Ωστόσο, για να επέλθει η περίφημη κανονικότητα δεν αρκούν οι έπαινοι των δανειστών ούτε η ευημερία των αριθμών. Με υψηλή φορολογία και με τέτοιο πλεόνασμα, δεν είναι δυνατόν να γίνουν αναπτυξιακά άλματα.
Βέβαια, όπως σωστά επισήμανε προσφάτως στο «Ακραίως» ο ευρωβουλευτής της ΝΔ, Γιώργος Κύρτσος, «η μείωση της φορολογίας (των επιχειρήσεων) δεν λύνει όλα τα προβλήματα. Θέλει επιστροφή καταθέσεων, θέλει εμπιστοσύνη».
Σταθερότητα, λοιπόν, που δημιουργεί εικόνα εμπιστοσύνης και ψυχολογία για την εμπέδωση και όχι απλώς για την διαμόρφωση θετικού κλίματος.
Κάπως έτσι υπάρχει πιθανότητα η έξοδος να αποδειχτεί διέξοδος για τη χώρα μας. Κάπως έτσι θα πάρει κάποια ανάσα ο κόσμος που βαρέθηκε να βλέπει τους αριθμούς να ευημερούν και την δική του κατάσταση να βαίνει επί τα χείρω… Για πιθανότητα μιλώ. Για ηλιαχτίδα, και όχι για πάμφωτη προοπτική...
Γιάννης Τριάντης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου