αυτή τη φορά: «Δεν περιορίζομαι σε συνεργασίες της Αριστεράς. Δεν αρκεί μια συνεργασία Αριστεράς. Υπάρχουν νησίδες μέσα στην ελληνική κοινωνία, στον δημοσιογραφικό κόσμο, στον κόσμο της διανόησης, της τέχνης και πιστεύω ότι θα βγει κάτι σημαντικό σε μικρό διάστημα».
ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΩ με ποιους ανταλλάσσει απόψεις ο Αλέκος Αλαβάνος, αλλά, αν κρίνω από τις δηλώσεις, δεν πρέπει να είναι πρόσωπα που τον αγαπάνε και τον σέβονται πραγματικά. Διότι αν ήταν, θα του έλεγαν ότι κόμμα μπορεί να γίνει, αλλά αν δεν το χρειάζεται η ελληνική κοινωνία. Ποια θα είναι η χρησιμότητά του; Ακόμα ένα μαγαζί και ακόμη ένας μαγαζάτορας;
Ο ΑΛΛΟΣ σύντροφος και για πολλά χρόνια αγαπητός μου φίλος, ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, έχει ήδη μαγαζί. «Χρειαζόμαστε συλλαλητήρια, αλλά συλλαλητήρια ενάντια στο ξεπούλημα του εθνικού μας πλούτου και τη νέα ‘κατοχή’. Συλλαλητήρια ενάντια στα Μνημόνια και στη λιτότητα και τη ΝΑΤΟϊκή κηδεμονία, για την ελευθερία και την ανεξαρτησία της πατρίδας μας ενάντια στη νέα αποικιοκρατία» είπε και μας θύμισε ότι αν η πρότασή του για ντου στο Νομισματοκοπείο γινόταν δεκτή, «σήμερα η χώρα θα βρισκόταν σε μια δυναμική ανορθωτική πορεία»! Τόσο απλό ήταν.
ΕΧΟΥΜΕ όμως και τη Ζωή, η οποία έπεσε με αλεξίπτωτο στην πολιτική και της έκαναν την τιμή να την ορίσουν και πρόεδρο της Βουλής για να ζήσουμε σκηνές απείρου κάλλους, με συνεδριάσεις που άρχιζαν στις 4 τα ξημερώματα! Η Ζωή λοιπόν μας ενημέρωσε ότι «δεν εκχωρούμε πόντο από τα σύνορά μας, καμία διαπραγμάτευση για τη χρήση του όρου ‘Μακεδονία’ μέχρι να αποκατασταθεί η δημοκρατία (!) στη χώρα». Και όταν μιλάει για δημοκρατία στη χώρα, δεν εννοεί την ΠΓΔΜ, αλλά την Ελλάδα. Και φυσικά, η μόνη που μπορεί να επαναφέρει τη δημοκρατία είναι αυτή!
ΑΝ ΑΝΑΡΩΤΙΕΣΤΕ γιατί όλοι αυτοί δεν ενώνουν τις δυνάμεις τους, η απάντηση σκοντάφτει στο ερώτημα. Ποιος θα είναι αρχηγός; Οργίζομαι με τους νέους φίλους και οπαδούς του Παναγιώτη, που φαντάζομαι ότι του λένε "μεγάλε, είσαι πολύ μεγάλος!". Θλίβομαι που τα συγγενικά τους πρόσωπα, δεν τους προστατεύουν, ώστε να αποστρατευτούν από την πολιτική με σεβασμό και αξιοπρέπεια. Απορώ πώς με τόση πείρα από το ΚΚΕ της καλής περιόδου δεν έμαθαν ακόμα να κάνουν ανάλυση του συσχετισμού δυνάμεων και να αξιολογούν την αναστάτωση στην παγκόσμια σκακιέρα, ώστε ο λόγος και οι προτάσεις τους να είναι τεκμηριωμένες. Οι επιτυχίες του Τσίπρα τους προκαλούν παραφροσύνη. Κρίμα για τα στερνά που δεν τιμούν τα πρώτα...
Χρήστου Δημήτρης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου