14.1.18

Μεταξύ ΠΟΛΑΝ και ΛΑΟΣ…

Κοίτα τώρα να δεις. Εκεί που οι περί το "Μακεδονικό" εξελίξεις εμφανίστηκαν ως πρόβλημα της κυβέρνησης ως εκ της διαφορετικής οπτικής μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝ.ΕΛΛ., εξελίχθηκαν ήδη σε πρόβλημα της αντιπολίτευσης. Προπάντων της...
αξιωματικής αντιπολίτευσης. Σε σοβαρό πρόβλημα. Με συνέπειες που δεν είναι εύκολο να προβλεφθούν. Και πάντως είναι φανερό ότι βρισκόμαστε μπροστά σε αλλαγή στάσης σχεδόν του συνόλου της αντιπολίτευσης. Επί το θετικότερο. Και το λογικότερο. Θεαματική αλλαγή στάσης...

Βιάστηκε ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Βιάστηκε πολύ. Βιάστηκε να εκτεθεί θέτοντας, από το πουθενά, ζήτημα δεδηλωμένης. Και βιάστηκε, κυρίως, να δεσμευτεί ότι η Ν.Δ. δεν πρόκειται να υπερψηφίσει την όποια συμφωνία επί του "Μακεδονικού" αν δεν ομονοήσουν οι κυβερνητικοί εταίροι. Στην περίπτωση αυτή «δεν θα υπάρχει κυβέρνηση» δήλωνε τότε, ελαφρά τη καρδία (και τη λογική...), η εκπρόσωπός του. Λες και εξαρτάται από κείνους ή ότι εκείνοι αποφασίζουν αν υπάρχει ή δεν υπάρχει Κυβέρνηση. Ο δε αντιπρόεδρός του έσπευσε να ξεκαθαρίσει πως «η Ν.Δ. δεν θα παίξει τον ρόλο του χρήσιμου ηλίθιου, που θα προσφέρει ψήφο στήριξης στην κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα». Έτσι ακριβώς. Έτσι το είδαν τότε, στην αρχή, ο Μητσοτάκης και οι δικοί του. Ως ψήφο στήριξης προς τον Τσίπρα. Και όχι ως συμβολή στην επίλυση ενός ιδιαίτερης κρισιμότητας ζητήματος εξωτερικής πολιτικής. Το οποίο χρονίζει και κακοφορμίζει και με δική τους ευθύνη. Αρνήθηκαν, σε τελική ανάλυση, να το αντιμετωπίσουν ως ζήτημα αρχής.

Τα ίδια πάνω - κάτω πήγαν να γίνουν και με τους κεντρώους. Εκεί όπου κάποιοι απ’ αυτούς, με «επισπεύδοντα» τον Ανδρέα Λοβέρδο φυσικά, έτρεξαν άρον-άρον να ευθυγραμμιστούν με τη γραμμή της Ν.Δ. Επικαλούμενοι και εκείνοι ζήτημα δεδηλωμένης. Και προαναγγέλλοντας την εκ μέρους τους καταψήφιση της λύσης αν δεν ευθυγραμμιστεί και ο Πάνος Καμμένος. Στην προσπάθειά τους να προκαταλάβουν και να δεσμεύσουν έτσι την Φώφη Γεννηματά. Όπως έχουν, εξ’ άλλου, πράξει σε αρκετές περιπτώσεις ακόμη. Σκόνταψαν όμως σε «τείχος λογικής» εκ μέρους της ΔΗΜ.ΑΡ., του Ποταμιού και του ΚΙΔΗΣΟ. Υποχρεούμενοι έτσι να τα μαζέψουν...

Απέναντι στους «μακεδονομάχους»...

Θα μπορούσε να πει κανείς ότι σήμερα, και εν όψει των εξελίξεων στις διαπραγματεύσεις, έχει διαμορφωθεί ή, έστω, τείνει να διαμορφωθεί ευρύ εθνικό μέτωπο των πολιτικών δυνάμεων της χώρας (με την άνευ σημασίας εξαίρεση του Λεβέντη και της Χ.Α.) πρόθυμο να στηρίξει την όποια λογική λύση στο «Μακεδονικό». Και τούτο, πέρα από την αυταξία του γεγονότος, αποτελεί, χωρίς αμφιβολία, ισχυρό διαπραγματευτικό όπλο για την ελληνική πλευρά.

Η Ν.Δ. εξακολουθεί, ωστόσο, να έχει πρόβλημα. Και, με κάποιον τρόπο, θα το έχει ώς το τέλος. Έχει από καιρό, βλέπετε, γίνει κανονική «κατάληψη» στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης εκ μέρους της ΠΟΛ.ΑΝ. και του ΛΑΟΣ. Με την ανοχή του αρχηγού της εννοείται. Ο οποίος έχει και την αποκλειστικότητα της σχετικής ευθύνης. Δεδομένου ότι ο Αντώνης Σαμαράς και οι εκ του ΛΑΟΣ προερχόμενοι εκλεκτοί του δίνουν τον τόνο στην καθ’ ημάς Δεξιά και, επί της ουσίας, είναι εκείνοι που χαράσσουν πολιτική. Και την επιβάλλουν. Αν λογαριάσει κανείς και τους πολλούς, προπάντων στη βόρεια Ελλάδα πολιτευόμενους, «μακεδονομάχους» βουλευτές, είναι ολοφάνερο γιατί η Ν.Δ. θα έχει πρόβλημα. Και θα το έχει ώς το τέλος. Ώς την ώρα της τελικής κοινοβουλευτικής ψηφοφορίας.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης υποχρεώθηκε βεβαίως, μετά την αρχική αδιέξοδη στάση του, να συρθεί προς τη γραμμή του Κώστα Καραμανλή του 2008. Τη γραμμή της «σύνθετης ονομασίας με γεωγραφικό προσδιορισμό έναντι όλων» για την ΠΓΔΜ. Αν και ακόμη αποφεύγει να ξεκαθαρίσει τη θέση του σε περίπτωση διαφωνίας των ΑΝ.ΕΛΛ. Είναι ωστόσο σαφές ότι έχει πραγματοποιήσει στροφή. Μένει να δούμε πώς θα διαχειριστεί, από δω και πέρα, τα εσωτερικά του. Αν, όπως διόλου δεν αποκλείεται, βρεθεί μπροστά σε σοβαρών διαστάσεων εσωκομματική ανταρσία. Την οποία μάλιστα κάποιοι βλέπουν να φτάνει ώς και στη διάσπαση. Ενδεχόμενο ελάχιστα πιθανό πάντως, σύμφωνα με κάθε λογική πρόβλεψη.

Αν και, εδώ που τα λέμε, περισσότερο αυτή την ώρα απασχολεί τον Μητσοτάκη το -εφιαλτικό για 'κείνον- ενδεχόμενο να επιλυθεί το «Μακεδονικό» σήμερα, επί κυβερνήσεως των «ανίκανων άπλυτων». Να είναι, με άλλα λόγια, ο Τσίπρας που θα λύσει ένα από τα σοβαρότερα, από τα εθνικής εμβέλειας προβλήματα εξωτερικής πολιτικής της χώρας. Άραγε θα μπορέσει να το αντέξει;..

avgi.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια: