εθνολαϊκιστική Δεξιά του κόμματός του!
Πόσες θέσεις, άραγε, μπορεί ν’ αλλάξει η ΝΔ, μέσα σε λιγότερο από έναν μήνα, για ένα ιστορικό εθνικό θέμα, όπως το Μακεδονικό;
Ξεκίνησε από την εθνική γραμμή του Βουκουρεστίου, που ήταν σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό, με ισχύ erga omnes και εγκατάλειψη όλων των αλυτρωτικών στοιχείων. Μετά, επιχείρησε να κρυφτεί πίσω από τη στάση του κ. Καμμένου (δεδηλωμένη, «χωρίς Καμμένο δεν υπάρχει κυβερνητική θέση», «δεν συνομιλούμε με την κυβέρνηση» κ.λπ.).
Στη συνέχεια, κάτω από την εσωτερική πίεση (Σαμαράς, Αδωνις κ.ο.κ.), η αρχική εθνική θέση μετεξελίχθηκε σε μια τοποθέτηση του τύπου «το Βουκουρέστι είναι η τελευταία “κόκκινη γραμμή”» και πρέπει να επιδιώξουμε «καλύτερη λύση» (προφανώς, χωρίς τον όρο Μακεδονία), γιατί είναι ευνοϊκές οι εξελίξεις. Τέλος, η στροφή των 180 μοιρών ολοκληρώθηκε μετά το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης, με τη θέση «δεν θα γίνουμε συνένοχοι σε μια ιστορία που τραυματίζει την ψυχή του Εθνους. Η λύση θα πρέπει να αναζητηθεί σε μια άλλη συγκυρία, με καταλληλότερη προετοιμασία»!
Ετσι, οι «ευνοϊκές εξελίξεις», που πρέπει να εκμεταλλευτούμε καλύτερα, έγιναν… ακατάλληλες και ο κ. Μητσοτάκης το ’βαλε στα πόδια…
Δυστυχώς, ο φιλελεύθερος, μετριοπαθής, κεντροδεξιός και υπεύθυνος πολιτικός υπέκυψε στις πιέσεις της «εθνολαϊκιστικής» Δεξιάς και στους μικροκομματικούς υπολογισμούς, εγκαταλείποντας όλες τις ιδιότητες που προέβαλλε ως τα βασικά στοιχεία του πολιτικού του προφίλ. Σε μια στιγμή ηγετικής δοκιμασίας, με τη στάση του, συρρίκνωσε ο ίδιος το πολιτικό του εκτόπισμα, καθώς δημιουργείται η εντύπωση ότι «άγεται και φέρεται».
Αντίθετα, ο κ. Τσίπρας (ο γνωστός… «εθνολαϊκιστής»), χωρίς μικροκομματικούς υπολογισμούς (και σε ρήξη με τον κ. Καμμένο), προσπαθεί να υλοποιήσει μια επωφελή εθνική στρατηγική, με προφανές πολιτικό κόστος. Τολμάει να ρισκάρει την «καρέκλα του πρωθυπουργού», στην οποία υποτίθεται ότι είναι «κολλημένος». Ενώ ο κ. Μητσοτάκης δεν ρισκάρει την προσδοκία μιας «μελλοντικής καρέκλας» χάριν ενός εθνικού σκοπού, ενεργώντας, μάλιστα, και εις βάρος των προσωπικών του απόψεων… Τέτοια είναι η «μανία» για την «καρέκλα της εξουσίας»!
Ευτυχώς, υπάρχουν και σοβαροί άνθρωποι στη ΝΔ, που προσπαθούν να βάλουν ένα φρένο στον πολιτικό εκτροχιασμό της ηγεσίας τους, καθώς παίρνουν αποστάσεις από τα συλλαλητήρια, ως πεδία άσκησης εθνικής πολιτικής, και διερωτώνται πώς θα ονομάζουμε τους Σκοπιανούς, «φούφουτους»; Ακόμα και το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, στο οποίο ανήκει η ΝΔ, αντιδρά για τη στάση του κ. Μητσοτάκη.
Από την άλλη πλευρά, πρέπει να επισημάνουμε τη διαφοροποίηση από τη θέση της ΝΔ του Κινήματος Αλλαγής, του Ποταμιού, της ΔΗΜΑΡ και πολλών προσωπικοτήτων του ευρύτερου χώρου της Κεντροαριστεράς, παρά τις επιφυλάξεις για τους χειρισμούς και την τελική συμφωνία, εάν υπάρξει.
Βέβαια, για μερικούς κεντροαριστερούς -φαίνεται κι από τα κείμενά τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης-, που πρωτοστάτησαν στη «δαιμονοποίηση» του ΣΥΡΙΖΑ, αποτελεί ένα «σοκ» η στάση του Τσίπρα, καθώς αποδομεί όλο το σχετικό «εθνολαϊκιστικό παραμύθι» που έστησαν με τον πιο εμβληματικό τρόπο. Κάποιοι, μάλιστα, το ομολογούν δημόσια: «Δεν γουστάρουμε τον Τσίπρα, αλλά δεν μπορούμε να πούμε ότι δεν έχει δίκιο». Ή «τον προτιμούμε από διάφορους στρατόκαυλους»!
Είμαι πεπεισμένος ότι, με βάση τις εξελίξεις στο Μακεδονικό και τον τρόπο εξόδου από τη μνημονιακή περίοδο, στο τέλος του 2018 θα έχει διαμορφωθεί ένα νέο πολιτικό σκηνικό, με νέα διάταξη δυνάμεων και με την είσοδο νέων πολιτικών κομμάτων, απόρροια των εξελίξεων στα δύο αυτά κρίσιμα θέματα για τη χώρα.
Πάντως, η κατάληξη σε μια συμφωνία για το Μακεδονικό δεν είναι εύκολη υπόθεση ούτε προεξοφλημένη. Θα χρειαστεί σοβαρή προσπάθεια και στο εσωτερικό της FYROM αλλά και στη χώρα μας. Τυφλοί εθνικισμοί υπάρχουν παντού. Ομως υπάρχει και μια «στιγμή ευκαιρίας», που πρέπει να αξιοποιήσουμε. Εάν τη χάσουμε, περισσότερο εμάς θα βλάψει, παρά τους Σκοπιανούς, καθώς η στρατηγική της ΕΕ, των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ για τα Βαλκάνια έχει προσδιοριστεί με ανελαστικό τρόπο. Πρέπει να διεκδικήσουμε τα οφέλη με τη συμμετοχή μας σε μια τέτοια λύση, διασφαλίζοντας με ρεαλιστικό τρόπο τα εθνικά μας συμφέροντα.
Προσφέρουν, δυστυχώς, κακές υπηρεσίες όσοι «πετάνε την μπάλα στη εξέδρα», αναζητώντας πάλι μια… «άλλη συγκυρία»!..
Παναγιώτης Παναγιώτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου