Η αρρώστια που σκοτώνει εφημερίδες...

Η έντυπη ενημέρωση είναι βαριά άρρωστη. Είναι ζήτημα αν υπάρχουν δυο τρεις εφημερίδες που να...
αφήνουν «στα ίσα» κέρδη. Που πάει να πει χρηματικά οφέλη από πωλήσεις και ρεκλάμες, δηλαδή αυτά που πρέπει να είναι οι φυσικές πηγές εσόδων για κάθε Μέσο. Οι κυκλοφορίες των ημερήσιων φύλλων, εκτός των κυριακάτικων δηλαδή, σέρνονται σε τετραψήφια  νούμερα.
 Από όλες τις εφημερίδες μόνο δύο έχουν σταθερά πενταψήφιο αριθμό στα δελτία του πρακτορείου διανομής: τα Νέα και η Καθημερινή με πωλήσεις γύρω στα 15.000 φύλλα –άλλοτε πάνω, άλλοτε κάτω. Οι εφημερίδες στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι θνησιγενείς. Κάποιες τρώνε είτε από τα «έτοιμα» είτε από τα έσοδα που έχουν οι ιδιοκτήτες τους από άλλες επιχειρηματικές δραστηριότητες. Και κάποιες άλλες νιώθουν το λουκέτο να κρέμεται πάνω από το κεφάλι τους. Αργοσβήνουν τρώγοντας τα παιδιά τους, τους εργαζόμενους, με απολύσεις και μισθούς που έχουν συμπιεστεί μια, δυο και τρεις φορές. Η μείωση των κυκλοφοριών έχει αποτέλεσμα τη μείωση του προσωπικού, η μείωση του προσωπικού τη μείωση της ποιότητας, η μείωση της ποιότητας και άλλη μείωση κυκλοφοριών και ο φαύλος κύκλος της φθοράς συνεχίζεται αέναα.

Τα λουκέτα

Η αρρώστια που βασανίζει τις εφημερίδες φέρνει αργή φθορά και αυτή οδηγεί κάποιες φορές σε θάνατο. Η Goal News πριν φτάσει στη διακοπή της έκδοσης μείωσε και ξαναμείωσε μισθούς, ταρακουνήθηκε από απεργίες που δεν συγκίνησαν τον (κατά τα άλλα πλούσιο) εκδότη, έκλεινε και άνοιγε, ανέβασε και κατέβασε την τιμή πώλησης, σε κινήσεις πανικού, και τελικά εξαφανίστηκε από τον εκδοτικό χάρτη! Όπως εξαφανίστηκαν ή περιορίστηκαν στον χάρτη οι Ειδήσεις, η Ελευθερία του Τύπου, ο Γαύρος. Τίποτα δεν αποκλείει (το αντίθετο, είναι πολύ πιθανό) ότι η αρρώστια θα φέρει και άλλες απώλειες και ότι ο χώρος θα μικρύνει περισσότερο, παρασύροντας σε συρρίκνωση τον εργασιακό πληθυσμό.

Η φυλή που κινδυνεύει

Τα έντυπα Μέσα όλο και περισσότερο μεταβάλλονται σε απολίθωμα της παλαιάς μορφής ενημέρωσης. Κάτι σαν Μουσείο Τύπου που έχει παραδοθεί στο χρόνο για να μαθαίνουν οι γενιές τής οθόνης και του γουάι φάι πώς ενημερώνονταν οι μπαμπάδες, οι παππούδες και οι προπάπποι. Στην πυκνή βλάστηση του Αμαζονίου της Ενημέρωσης, οι εφημερίδες και τα περιοδικά μοιάζουν με αρχέγονη φυλή που έχει προσβληθεί βίαια από τον πολιτισμό και προσπαθεί να επιβιώσει, τελώντας σε κατάσταση συνεχούς αποδυνάμωσης και καχεξίας.

Βέβαια, η εφημερίδα ποτέ δεν πεθαίνει ως κύρος, ως αξία, ως δημοσιογραφική συνέπεια (όση έχει διασωθεί τέλος πάντων στην Ενημέρωση) και αυτό το έχουμε γράψει και το έχουμε αναλύσει (δείτε εδώ). Όμως οι μεγάλοι αντίπαλοι, οι ΣΟΒΑΡΕΣ ιστοσελίδες δηλαδή, έχουν γιγαντωθεί, αποκτούν κύρος, δύναμη και έχουν μικρότερο κόστος στον τεχνικό τομέα, καθώς ένας σέρβερ και τα συν αυτώ, είναι απείρως φθηνότερα από το χαρτί εκτύπωσης, το ατελιέ, το πιεστήριο. Επιπλέον, ευνοούνται από την εργασιακή συγκυρία των χαμηλών μισθών που έφερε και εγκαθίδρυσε η κρίση.

Οθόνη κατά χαρτιού

Έτσι, τα μεγάλα σάιτ έχουν πολυπρόσωπα δημοσιογραφικά επιτελεία, καλύπτουν με δικούς τους συντάκτες ένα πλήθος από ρεπορτάζ, παράγουν πρωτογενώς ειδήσεις, εξασφαλίζουν δυνατές συνεντεύξεις που βγάζουν θέματα και δεν αντιγράφουν αλλά αντιγράφονται (αν και η αντιγραφή βρίσκεται στα χρωμοσώματα της διαδικτυακής δημοσιογραφίας, δεν θα εκλείψει ποτέ).
Οι ιστοσελίδες είναι πηγή ενημέρωσης που ρέει ασταμάτητα και προσφέρει τα νάματά της τελείως δωρεάν. Απλώς εκποιούν σε διαφημιστική αποδοχή το κλικ του αναγνώστη που μπαίνει και διαβάζει τις όποιες εξελίξεις από οπουδήποτε, οποτεδήποτε. Αντίθετα, οι εφημερίδες, από τη φύση τους δυσκίνητες, προσπαθούν να ζεστάνουν  με προεκτάσεις και να σερβίρουν φρεσκαρισμένο κάτι που γι' αυτές είναι χθεσινό και για την ιστοσελίδα υπήρξε της ώρας. 
Η μάχη του χαρτιού κατά της οθόνης είναι άνιση και ο νικητής είναι προδιαγεγραμμένος. Τι προδιαγεγραμμένος; Έχει ανακηρυχθεί ήδη.

 harddog-sport.blogspot.gr