Ο ΣΕΒ, το ΠΑΜΕ και τα συνδικάτα...

Το ΠΑΜΕ εισέβαλε χθες το απόγευμα στο υπουργείο Εργασίας εκφράζοντας την εναντίωσή του στο «απεργοκτόνο» νομοσχέδιο που κατατέθηκε στη Βουλή και...
άφησε την πολιτική σφραγίδα του στην είσοδο του κτηρίου αναγράφοντας το σύνθημα «Υπουργείο ΔΝΤ, Ευρωπαϊκής Ένωσης και εργοδοσίας». Η διαμαρτυρία του θα ολοκληρωθεί την Παρασκευή, ημέρα ψήφισης του νομοσχεδίου, με συλλαλητήριο και απεργία όσων σωματείων το ακολουθούν. Το νομοσχέδιο θα ψηφιστεί, το ΠΑΜΕ θα έχει κάνει το καθήκον του και η ζωή θα συνεχιστεί. Όλα καλά;

Μια - δυο ώρες νωρίτερα από τη συμβολική διαμαρτυρία στο υπουργείο Εργασίας, ο ΣΕΒ, οι πραγματικοί εργοδότες, με ανακοίνωσή του, εναντιωνόταν στο ενδεχόμενο αναπροσαρμογής επί τα βέλτιστα του κατώτατου μισθού και στη θεσμοθετούμενη συμφωνία κυβέρνησης - δανειστών για κατίσχυση των γενικών συμβάσεων επί των ειδικών. Διά της πλαγίας, ο ΣΕΒ επανέφερε παλιότερη θέση του, που συνέπιπτε με τις απόψεις του ΔΝΤ, αλλά και τις θέσεις της Ν.Δ., η οποία «ηττήθηκε» στη διαπραγμάτευση.

Και το ερώτημα που τίθεται είναι: ποιος και με ποιον τρόπο υπερασπίζεται καλύτερα τα ταξικά συμφέροντα (του); Ο ΣΕΒ ή το ΠΑΜΕ; Και, για να γίνουμε ακριβέστεροι, διότι το ΠΑΜΕ είναι η αφορμή όχι ο στόχος, ο ΣΕΒ ή, η ΓΣΕΕ, που κατά τη συζήτηση του κρατικού προϋπολογισμού πραγματοποίησε πανελλαδική απεργία, γενική μαζί με την ΑΔΕΔΥ, με σύνθημα «Το τερματίσατε»; Δηλαδή, τρία πουλάκια κάθονταν...

Εικάζουμε πως το κάνουν οι εργοδότες, οι πραγματικοί, αυτοί τους οποίους δεν μπορούν ακόμη να διακρίνουν το ΠΑΜΕ και τα συνδικάτα και οι οποίοι έπειτα από έναν αγώνα ετοιμάζονται και δίνουν τον επόμενο. Εν προκειμένω, οι του ΣΕΒ γνωρίζουν ότι ο επόμενος κρίσιμος αγώνας είναι μπροστά, κατά κύριο λόγο μετά το τέλος των Μνημονίων τον προσεχή Αύγουστο, και αφορά τις συλλογικές συμβάσεις που κατά βάση εμπεριέχουν τους μισθούς, αρχής γενομένης προφανώς από τον κατώτατο.

Ο ΣΕΒ δεν διαθέτει κάποια εσωτερική πληροφόρηση που δεν διαθέτουν τα συνδικάτα, απλώς φροντίζει να παρέμβει νωρίς σε ένα θέμα που η ίδια η κυβέρνηση έχει ανοίξει επανειλημμένως τον τελευταίο μήνα. Δεν οφείλουν τα συνδικάτα να κάνουν το ίδιο; Να ενημερώσουν και να κινητοποιήσουν τους εργαζόμενους, να στηρίξουν ή και να πιέσουν την κυβέρνηση για πρωτοβουλίες ενίσχυσης των συλλογικών διαπραγματεύσεων και, τα ίδια, να προβάλουν διεκδικήσεις έναντι των πραγματικών εργοδοτών;

Θέλει βούληση, σχέδιο και οργάνωση ο αγώνας...

avgi.gr