δέντρα στολίζονται στις πλατείες και τα σπίτια, αγιοβασίληδες και φύλλα γκι εμφανίζονται στις βιτρίνες των μαγαζιών κι οι Αθηναίοι σταματούν να παραπονιούνται τόσο για το κρύο γιατί – τουλάχιστον στο δικό μας ημισφαίριο – είναι κι αυτό ένα κομμάτι των Χριστουγέννων.
Αν όμως είναι κάτι που κυριαρχεί, τότε αυτό είναι το φως. Οι δρόμοι της πόλης πλημμυρίζουν με κάθε είδους φωτάκια που «εκπέμπουν» παντού την εορταστική ατμόσφαιρα. Ή σχεδόν παντού.
Υπάρχουν και κάποιες περιοχές στις οποίες το φως δε φτάνει. Είναι οι περισσότερο γνωστές ως «υποβαθμισμένες». Σ’ αυτές οι τουρίστες δε φτάνουν, παρά μόνο κατά τύχη. Τα νοίκια είναι φτηνά, τα πεζοδρόμια λειτουργούν ως αυτοσχέδιες αυλές για να κουβεντιάσουν οι παρέες και η ελληνική είναι η σπανιότερη γλώσσα που θ’ ακούσεις, μπλεγμένη ανάμεσα σε δεκάδες άλλες.
Σ’ αυτές τις περιοχές οι άνθρωποι πιστεύουν σε διάφορους θεούς ή και σε κανένα. Όπως δηλαδή παντού. Τα Χριστούγεννα μπορεί για πολλούς από τους κατοίκους τους να είναι – από θρησκευτικής απόψεως - απολύτως αδιάφορα. Μπορεί όμως και να ‘ναι μια αφορμή για γιορτή. Όπως, δηλαδή, και για όλους τους υπόλοιπους κατοίκους της πόλης που θαυμάζουμε τους φωταγωγημένους δρόμους του κέντρου ήδη από το Νοέμβρη.
Η… πόλη όμως, κάνει τις διακρίσεις της κι ενώ ρίχνει άπλετο το φως εκεί που η απουσία του θα παρατηρηθεί, επιβάλλει το σκοτάδι σ’ όσους δεν έχουν δικαίωμα να ξεχνούν πως, ακόμη και τα Χριστούγεννα, παραμένουν αποκλεισμένοι.
Ρημ Χατίμπ
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου