Η εκλογή του Πορτογάλου υπουργού Οικονομικών Μάριο Σεντένο στην προεδρία του Eurogroup μπορεί να μην αλλάζει συθέμελα την κατεύθυνση των αποφάσεων στην Ευρωζώνη, αλλά...
δεν παύει να έχει τη σημασία της.
Είναι σοσιαλιστής, προέρχεται από μια μικρή χώρα, η οποία πριν λίγα χρόνια ήταν σε πρόγραμμα βοήθειας και μνημόνια, αλλά σήμερα ανακάμπτει με ταχείς ρυθμούς με μια κυβέρνηση συνασπισμού σοσιαλιστών, αριστερών, κομουνιστών και πρασίνων, η οποία «ορκίζεται» στην αντι-λιτότητα.
Ο συμβολισμός είναι σαφής.
Φαίνεται ότι οι ευρωπαϊκές ηγεσίες αρχίζουν να λαμβάνουν τα μηνύματα από τις διαδοχικές εκλογές, οπουδήποτε κι αν γίνονται, όπου φαίνεται κάθε φορά ότι το κατεστημένο δοκιμάζεται.
Οι ευρωπαϊκές ηγεσίες επιχειρούν να δείξουν τώρα, έστω και σε επίπεδο συμβολισμών, ότι η κρίση αντιμετωπίστηκε επιτυχώς και επομένως οι πολιτικές μπορεί να ήταν σκληρές αλλά απαραίτητες. Θέλουν να διατυμπανίσουν ότι όλες οι χώρες ανακάμπτουν, με πρώτη και καλύτερη την Πορτογαλία, ενώ πλέον στην ίδια πορεία βρίσκεται και η Ελλάδα για την οποία μόνο καλές κουβέντες έχουν πλέον να πουν όλοι οι εκπρόσωποι των δανειστών.
Ποια καλύτερη απόδειξη από το ότι στο άτυπο μεν, πανίσχυρο δε Eurogroup προεδρεύει ένας Σοσιαλιστής, πολέμιος της λιτότητας;
Επί της ουσίας, είναι, βέβαια, δεδομένο ότι ο πρόεδρος του Eurogroup δεν είναι εκείνος που λαμβάνει τις αποφάσεις, ούτε χαράσσει το πολιτικό στίγμα.
Τον πρώτο -και συνήθως τον τελευταίο- λόγο έχουν οι μεγάλες χώρες, τα δε τελευταία χρόνια όλα επισκιάστηκαν από τη Γερμανία και τον άνθρωπο-σύμβολο της λιτότητας και της ακαμψίας, τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.
Ο ρόλος του προέδρου στο Eurogroup είναι κατά βάση διαχειριστικός και όχι πολιτικός. Ακόμα και στο πλαίσιο αυτό, όμως, τα περιθώρια ευελιξίας δεν είναι μηδενικά. Το «παιχνίδι» δεν είναι μονοσήμαντο.
Ο ρόλος του Eurogroup είναι άτυπος και ο πρόεδρος ίσως να μην έχει τη δυνατότητα να ανατρέψει τους πολιτικούς συσχετισμούς -δεν του επιτρέπεται εκ της θέσης του άλλωστε- αλλά η προσωπικότητά του, οι χειρισμοί του και ο μεσολαβητικός ρόλος του μπορούν να επηρεάσουν κάποιες καταστάσεις.
Στο πεδίο αυτό, ο Μάριο Σεντένο έχει ορισμένα πλεονεκτήματα, αφού έχει κερδίσει το σεβασμό όλων και είναι ενδεικτικό ότι αποτελούσε την επιλογή της γερμανικής πλευράς και της ίδιας της Άνγκελας Μέρκελ.
Μπορεί, επομένως, η επιλογή του Πορτογάλου υπουργού Οικονομικών, να έχει πρωτίστως σημασία στο επίπεδο των συμβολισμών, αλλά οι τελευταίοι αποτελούν ζωτικό στοιχείο της πολιτικής, ενώ και ο διαχειριστικός του ρόλος του επιτρέπει να αφήσει το δικό του στίγμα...
Γιώργος Χ. Παπαγεωργίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου