Είναι καμιά φορά ατελείωτες οι ώρες ενός υπερατλαντικού ταξιδιού. Και κάπου σε μια θέση, ένας τύπος θα αναρωτιέται: «αξίζει να...
το πάω ως το τέλος;». Σκέψεις σαν κι αυτή θα έχει κάνει ο Ευκλείδης Τσακαλώτος που αυτές τις ημέρες βρίσκεται στη Νέα Υόρκη. Για να δει επενδυτές, λένε επισήμως. Για να χτυπήσει το καμπανάκι της Γουόλ Στριτ και κυρίως να αποφορτιστεί από την ένταση της αξιολόγησης.
Φίλοι του υπουργού λένε ότι η επιτυχία του να ολοκληρώσει ταχύτατα την τεχνική συμφωνία για την τρίτη αξιολόγηση προσφέρει μια ευκαιρία να αναλάβει έναν ευρύτερο ρόλο στην κυβέρνηση και να σταματήσει τη φθορά που πάντα συνεπάγεται «η χειρότερη δουλειά στον κόσμο».
Βέβαια, αυτός ο ευφημισμός, ο οποίος συνοδέυει τον εκάτσοτε υπουργό Οικονομικών στο διεθνή Τύπο μετά την χρεοκοπία του 2010, ταιριάζει στα πρόσωπα που με όλα τα λάθη που έκαναν είχαν συναίσθηση της ευθύνης τους.
Κάτι τέτοιο είναι δύσκολο όταν βρίσκεσαι σε ναρκισσιστικό trip… όμως ευτυχώς για τη χώρα ο Τσακαλώτος δεν ανήκε σε αυτήν την κατηγορία. Ανέλαβε τις ευθύνες του όταν έπρεπε και θα έλεγε κανείς όχι μόνο τις δικές του αλλά και τις ευθύνες άλλων.
Στο μυαλό όσων παρακολουθούν καλόπιστα τις εξελίξεις θα είναι πάντα ο άνθρωπος που έφαγε «όλο το ξύλο» τον Ιούλιο του 2015 στο Eurogroup (και ένα μήνα μετά στο Hilton) για να συμφωνηθεί το τρίτο μνημόνιο και να μην βγει τρεκλιζοντας η Ελλάδα από την Ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ενωση. Του το χρωστάμε.
Από την άλλη πλευρά, η ιδεολογική του άποψη ότι η υπερφορολόγηση της ήδη αποδεκατισμένης μεσαίας τάξης ήταν η λύση στο πρόβλημα των δημοσιονομικών οδηγήσε σε χρεοκοπία την πραγματική οικονομία παρά τη δειλή ανάκαμψη τον αριθμών.
Ευθύνες έχει βέβαια και η Τρόικα που δέχτηκε αυτό το εν πολλοίς ιδεοληπτικό οικοδόμημα των ασφυκτικών φόρων και εισφορών κυρίως για τους ελεύθερους επαγγελματίες. Αλλά η μεγαλύτερη ευθύνη βρίσκεται πράγματι στο οικονομικό επιτελείο διότι όταν έκλεινε την πρώτη αξιολόγηση τον Μάιο του 2016 πίστευε ότι με αυτό τον τρόπο θα απέφευγε τις μειώσεις στις συντάξεις και στο αφορολόγητο. Λάθος.
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο του Αλέκου Παπαναστασίου, ΕΔΩ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου