όλους τους δημόσιους λειτουργούς, αλλά και για τους «κοινούς θνητούς»; Ναι, είναι αλήθεια…
Επίσης: δικαιούται ο υπουργός Δικαιοσύνης-δηλαδή, είναι θεσμικώς σωστό-να εκφέρει γνώμη για θέματα που αφορούν την συνολική λειτουργία της Δικαιοσύνης, αλλά και να κρίνει δικαστικές αποφάσεις; Ασφαλώς, ναι. Εκείνο που συνιστά ατόπημα είναι η κατά το δοκούν και ωφέλιμον κρίση, με προφανείς σκοπιμότητες, πολιτικές και άλλες.
«Πόθεν έσχες» θα υποβάλουν οι δικαστές, όταν ληφθεί απόφαση για την συνταγματικότητα του νόμου. Τι θα συμβεί, όμως, αν κριθεί αντισυνταγματικός ο νόμος; Απλούστατα δεν θα δεσμεύει τους εκείνους που έχουν προσφύγει εναντίον του νόμου. Δηλαδή, τους δικαστές και τις Ενώσεις τους!
Στις εξαιρέσεις, τώρα:
Πρώτον, οι δικαστές αρνούνται ότι έχουν υποχρέωση να δηλώνουν μετρητά και κινητά πράγματα (π.χ. σε θυρίδες), επικαλούμενοι τα «προσωπικά δεδομένα». Επ΄αυτού, ο κ. Μιχάλης Σταθόπουλος, πρώην υπουργός Δικαιοσύνης και επιφανής νομικός, σημειώνει ότι τα «προσωπικά δεδομένα» υποχωρούν σε θέματα περιουσιακής φύσεως, διότι «προηγείται η αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς».
Δεύτερον, διατείνονται ότι οι δηλώσεις «πόθεν έσχες» των δικαστικών και εισαγγελικών λειτουργών πρέπει να ελέγχονται από όργανο που αποτελείται κατά πλειοψηφίαν από δικαστικούς λειτουργούς, και όχι από υπαλλήλους που υπάγονται στον εκάστοτε υπουργό, ώστε να διασφαλίζεται η δικαστική ανεξαρτησία.
Θεωρητικά δεν είναι αβάσιμος ο φόβος των δικαστών για ελέγχους που ενδέχεται να δημιουργήσουν –αδίκως- αρνητικές εντυπώσεις για ορισμένους λειτουργούς της Θέμιδος. Όμως, η αυτοεξαίρεση λειτουργεί εξίσου αρνητικά για το σώμα της Δικαιοσύνης.
Αφενός, γιατί αμφισβητούν εκ των προτέρων την αξιοπιστία και την εγκυρότητα της Επιτροπής που ελέγχει τα «πόθεν έσχες» και αφετέρου διότι σε κάθε περίπτωση ελέγχου δημιουργείται θέμα ουσίας και εντυπώσεων, όταν ένας ελεγχόμενος γίνεται ελεγκτής του οίκου του.
Όπως σωστά σημειώνει στην «Καθημερινή» ο Πάσχος Μανδραβέλης, αναφερόμενος στις δηλώσεις του προέδρου του ΣτΕ, κ.Νίκου Σακελλαρίου, «ο ανώτατος δικαστικός θεωρεί την Δικαιοσύνη βιλαέτι του». Και προσθέτει: «Αυτοί θα κανονίζουν τους μισθούς τους και τα αναδρομικά τους, μόνοι τους θα εξαιρούν τον εαυτό τους από τους γενικούς κανόνες που αφορούν τους δημόσιους λειτουργούς».
Εις ο,τι αφορά την παρέμβαση Κοντονή -και κατά πόσον συνιστά, όπως καταγγέλλεται, ωμή παρέμβαση στην Δικαιοσύνη -παραθέτουμε την άποψη δύο επιφανών νομικών, οι οποίοι κάθε άλλο παρά θεωρούνται προσκείμενοι στους κυβερνώντες:
Σταύρος Τσακυράκης, συνταγματολόγος: «Στην διαμάχη Κοντονή-Σακελλαρίου, νομίζω ότι ο υπουργός έχει δίκιο. Από πουθενά δεν προκύπτει η αξίωση της δικαστικής εξουσίας να μένει σιωπηλή η εκτελεστική εξουσία, ακόμη και για υποθέσεις που εκκρεμούν».
Μιχάλης Σταθόπουλος : «Επί της ουσίας δεν είναι παρέμβαση. Το θέμα που έχει να κάνει με την Διοίκηση της Δικαιοσύνης, δεν έχει σχέση με το τι αποφάσεις θα λαμβάνονται στα δικαστήρια (…) Η αντίδραση του προέδρου του ΣτΕ ξεπέρασε ακόμη περισσότερο τα όρια. Έχασε την ψυχραιμία του και έκανε σχόλια πολιτικά που δεν ταιριάζουν σε έναν ανώτατο δικαστικό».
Τέλος, για τις ενίοτε τραγικές καθυστερήσεις στην έκδοση δικαστικών αποφάσεων, πρέπει να λαμβάνεται υπόψιν ο τεράστιος όγκος υποθέσεων, που χειρίζονται οι δικαστές. Κατά τούτο, «έχω κατανόηση για τις καθυστερήσεις» ,σημειώνει ο κ. Σταθόπουλος. Όμως, προσθέτει, ότι «υπάρχουν θέματα που πρέπει να δικάζονται κατά προτεραιότητα»...
Γιάννης Τριάντης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου