Η Ελλάδα της κρίσης είναι ένα πολύ σκληρό μέρος για να ζεις. Τα τελευταία δέκα χρόνια έχουμε γίνει...
μάρτυρες μιας ανεπανάληπτης επίθεσης στις βάσεις της κοινωνίας. Δεν χρειάζεται να σας θυμίσω τίποτα, τα ζήσατε όλα. Στα χρόνια της αβεβαιότητας, που οι περισσότεροι από εμάς δεν μπορούν καν να προβλέψουν τι θα γίνει μέχρι το απόγευμα, είναι πολύ δύσκολο να ισχυριστεί κάποιος ότι ανήκει στην μεσαια τάξη.
Όλα αυτά έχουν ως αποτέλεσμα τον κοινωνικό αποκλεισμό κάποιων συμπολιτών μας, που έχουν ξεχάσει τι σημαίνει η φράση «βγαίνω έξω, για να περάσω καλά και να ξεσκάσω». Κάπου εκεί ξεκίνησε η δεύτερη ζωή μιας ελληνικής τηλεοπτικής εκπομπής, που ενώ ξεκίνησε στην περίοδο της αφθονίας των Ολυμπιακών Αγώνων, ακολουθώντας το κλίμα της εποχής που ήθελε τον κόσμο να χορεύει μεθυσμένος ζεϊμπέκικα με γεμάτες τσέπες, είχε πλησιάσει στο τέλμα -τουλάχιστον πνευματικά-, όταν εμφανίστηκαν τα πρώτα σημάδια του τσουνάμι που ακολούθησε. Ο λόγος για το Στην Υγειά μας, που πλέον έχει αλλάξει τηλεοπτική στέγη (ξεκίνησε από τη θρυλική ΝΕΤ), έχει μετονομαστεί σε Στην Υγειά μας ρε Παιδιά και το οποίο παρουσιάζει ο Σπύρος Παπαδόπουλος.
Σε περίπτωση που δεν παρακολουθείς τηλεόραση και δεν ξέρεις τι σημαίνουν όλα τα παραπάνω, α) να ξέρεις πως είσαι ευτυχισμένος και β) να σου εξηγήσω τι παίζει. Πρόκειται για μια σχεδόν τρίωρη εκπομπή, κατά τη διάρκεια της οποίας οι καλεσμένοι -γνωστοί καλλιτέχνες και προσωπικότητες του εγχώριου star system-, μαζεύονται σε ένα στούντιο, τρώνε του σκασμού, πίνουν τα κέρατά τους, τραγουδάνε με την ορχήστρα και χορεύουν. Ναι, παράλληλα, μοιράζονται μεταξύ τους ιστορίες και απόψεις γελώντας δυνατά. Φαντάσου ένα κουτούκι εποχής ΠΑΣΟΚ και είσαι μέσα. Μέχρι εδώ, όλα καλά: Κανείς δεν θέλει να σταματάνε οι τηλεοπτικές εκπομπές, με αποτέλεσμα να μένουν οι τεχνικοί και ένα σωρό ακόμη εργαζόμενοι χωρίς δουλειά. Όμως, καμιά φορά θα πρέπει να διαβάζουμε λίγο καλύτερα αυτό που βλέπουμε -και κάνουμε-, ώστε να γινόμαστε σαν κοινωνία, αλλά και επαγγελματίες, καλύτεροι.
vice.gr
μάρτυρες μιας ανεπανάληπτης επίθεσης στις βάσεις της κοινωνίας. Δεν χρειάζεται να σας θυμίσω τίποτα, τα ζήσατε όλα. Στα χρόνια της αβεβαιότητας, που οι περισσότεροι από εμάς δεν μπορούν καν να προβλέψουν τι θα γίνει μέχρι το απόγευμα, είναι πολύ δύσκολο να ισχυριστεί κάποιος ότι ανήκει στην μεσαια τάξη.
Όλα αυτά έχουν ως αποτέλεσμα τον κοινωνικό αποκλεισμό κάποιων συμπολιτών μας, που έχουν ξεχάσει τι σημαίνει η φράση «βγαίνω έξω, για να περάσω καλά και να ξεσκάσω». Κάπου εκεί ξεκίνησε η δεύτερη ζωή μιας ελληνικής τηλεοπτικής εκπομπής, που ενώ ξεκίνησε στην περίοδο της αφθονίας των Ολυμπιακών Αγώνων, ακολουθώντας το κλίμα της εποχής που ήθελε τον κόσμο να χορεύει μεθυσμένος ζεϊμπέκικα με γεμάτες τσέπες, είχε πλησιάσει στο τέλμα -τουλάχιστον πνευματικά-, όταν εμφανίστηκαν τα πρώτα σημάδια του τσουνάμι που ακολούθησε. Ο λόγος για το Στην Υγειά μας, που πλέον έχει αλλάξει τηλεοπτική στέγη (ξεκίνησε από τη θρυλική ΝΕΤ), έχει μετονομαστεί σε Στην Υγειά μας ρε Παιδιά και το οποίο παρουσιάζει ο Σπύρος Παπαδόπουλος.
Σε περίπτωση που δεν παρακολουθείς τηλεόραση και δεν ξέρεις τι σημαίνουν όλα τα παραπάνω, α) να ξέρεις πως είσαι ευτυχισμένος και β) να σου εξηγήσω τι παίζει. Πρόκειται για μια σχεδόν τρίωρη εκπομπή, κατά τη διάρκεια της οποίας οι καλεσμένοι -γνωστοί καλλιτέχνες και προσωπικότητες του εγχώριου star system-, μαζεύονται σε ένα στούντιο, τρώνε του σκασμού, πίνουν τα κέρατά τους, τραγουδάνε με την ορχήστρα και χορεύουν. Ναι, παράλληλα, μοιράζονται μεταξύ τους ιστορίες και απόψεις γελώντας δυνατά. Φαντάσου ένα κουτούκι εποχής ΠΑΣΟΚ και είσαι μέσα. Μέχρι εδώ, όλα καλά: Κανείς δεν θέλει να σταματάνε οι τηλεοπτικές εκπομπές, με αποτέλεσμα να μένουν οι τεχνικοί και ένα σωρό ακόμη εργαζόμενοι χωρίς δουλειά. Όμως, καμιά φορά θα πρέπει να διαβάζουμε λίγο καλύτερα αυτό που βλέπουμε -και κάνουμε-, ώστε να γινόμαστε σαν κοινωνία, αλλά και επαγγελματίες, καλύτεροι.
vice.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου