Οι γονείς του γιατί όχι;»...
Επιτέλους καταδικάστηκε η κυρία που κλώτσησε το κοριτσάκι που έπαιζε ακορντεόν. Και ευτυχώς που...
ο φωτογράφος Δημήτρης Μεσσίνης αιχμαλώτησε τη σκηνή με την κάμερά του.
Κάνοντας μια βόλτα στα σχόλια της είδησης σε σάιτ και social media διαπίστωσα τη δίκαιη, μεγάλη χαρά για το αποτέλεσμα. Διάβασα όμως και πολλές απόψεις που λένε πάνω κάτω το εξής:
«Τσατιζόμαστε ορθώς με την κυρία αλλά δεν τσατιζόμαστε με τους γονείς του παιδιού που το υποχρεώνουν να ζητιανεύει μόνο του και να βρίσκεται στο έλεος της κάθε κυρίας ή του οποιουδήποτε παιδόφιλου;»
Είναι δύσκολο να επιχειρήσεις να μιλήσεις για αυτά τα θέματα χωρίς να εκφράσεις (ή να θεωρηθεί ότι εκφράζεις) ρατσιστικές απόψεις. Και ακόμα πιο δύσκολο να τα καταφέρεις.
Λέει ο/η «Lumidy»: «Και κάποιοι ρομά που μας φτύνουν, κλέβουν, πετάνε πέτρες ή ότι άλλο βρουν μπροστά τους, βάζουν τα παιδιά τους να ζητιανεύουν και πολλά τα εκπορνεύουν ή που μάλιστα σε πολλές γειτονιές δεν σέβονται τις ώρες κοινής ησυχίας ή την δημόσια περιουσία, πότε θα καταδικαστούν;
Όσο καταδικαστέο κι αν είναι αυτό που έκανε η γυναίκα αυτή στο παιδί, άλλο τόσο είναι και η καθημερινή συμπεριφορά τους. Καλό θα ήταν να ισχύει για όλους ο νόμος και η υστερία και όχι να είμαστε υποκριτές και εθελοτυφλούντες.
Και αυτά που λέω ΔΕΝ είναι ρατσιστικό παραλήρημα, αλλά καθημερινά γεγονότα που τα συναντάνε πολλοί.».
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο του Αρη Δημοκίδη, ΕΔΩ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου