Μια μικρή είδηση τράβηξε την προσοχή μου: «ο Αλέξης Τσίπρας ενθάρρυνε τον επικεφαλής του SPD, Μάρτιν Σουλτς, να...
επιστρέψει στη συζήτηση για σχηματισμό κυβέρνησης με την κ. Μέρκελ». Αυτή η είδηση προέρχεται από «κυβερνητικές πηγές». Οι οποίες «διαρρέουν» και το σκεπτικό του Έλληνα Πρωθυπουργού: «Η πραγματικά αριστερή στάση δεν είναι να διατηρείς τη καθαρότητα των θέσεών σου, αλλά να δίνεις μάχες για εφικτές αλλαγές προς όφελος των πολλών».
Το να δίνει συμβουλές «ρεαλιστικής συνεργασίας» με τη Δεξιά, ο επικεφαλής της «Ριζοσπαστικής Αριστεράς» στον κατεξοχήν «ρεαλιστή» (για να μην πω «συμβιβασμένο») επικεφαλής ενός κόμματος, που μόλις πριν λίγο συνεργαζόταν με τη Μέρκελ, είναι το πρώτο παράδοξο (πιο φυσιολογικό θα ακουγόταν ο Σουλτς να δίνει τέτοιες συμβουλές στον Τσίπρα).
Το δεύτερο παράδοξο είναι να το διαρρέουν «κυβερνητικές πηγές». Η υπό επιτροπεία Ελλάδα ανησυχεί για την υγεία του «αφέντη Γερμανία» και δίνει καλές συμβουλές… Προφανώς οι Γερμανοί άρχοντες αδιαφορούν για τις όποιες συστάσεις προέρχονται από την Ελλάδα.
Αβίαστο συμπέρασμα: ο κ. Τσίπρας, μέσω των διαρροών των κυβερνητικών πηγών, απευθύνεται σε εσωτερικό ακροατήριο. Το περιεχόμενο του μηνύματος διευκρινίζεται ξεκάθαρα από τις «κυβερνητικές πηγές»: «Πραγματική αριστερή στάση, δεν είναι η καθαρότητα των θέσεων αλλά κλπ.» και προφανώς αφορά την στάση που ετοιμάζεται να τηρήσει η ίδια η Κυβέρνηση στο άμεσο μέλλον. Δηλαδή στις δικές μας επόμενες εκλογές που θα γίνουν το αργότερο σε ενάμισι χρόνο. Ας εξετάσουμε το θέμα αυτό.
Το να κερδίσει τις επόμενες εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ είναι τουλάχιστον εξαιρετικά απίθανο. Κανένας σοβαρός αναλυτής δεν βασίζεται σε ένα τόσο εξωπραγματικό σενάριο. Πρώτο κόμμα θα έρθει η ΝΔ. Αν πετύχει αυτοδυναμία, έχει καλώς για τον κ. Μητσοτάκη. Και αυτό όμως είναι λίγο πιθανό. Μπορεί βέβαια να βρεθεί ένα μικρό κόμμα να συμπληρώσει τους απαιτούμενους 151 βουλευτές. Ποιο όμως; Δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Πιο σοβαρή προοπτική θα είναι μια νέα συνεργασία ΝΔ με το κόμμα Γεννηματά (δεν έχει ακόμα όνομα, ας το ονομάσουμε χάριν συντομίας νεοΠΑΣΟΚ). Όμως, το νεοΠΑΣΟΚ θα έχει κάθε λόγο να είναι επιφυλακτικό. Η συνεργασία Σαμαρά-Βενιζέλου αποδείχτηκε καταστροφική για το ΠΑΣΟΚ. Και το πιο σημαντικό είναι ότι οι μεθεπόμενες εκλογές θα γίνουν… με απλή αναλογική! Η οποία αποδυναμώνει το πρώτο κόμμα και ενισχύει τα μικρότερα. Συνεπώς, το νεοΠΑΣΟΚ θα έχει κάθε λόγο να προτιμήσει την όποια συνεργασία σε βάση αποτελεσμάτων απλής αναλογικής. Κάτι το οποίο θα προτιμάει και ο ΣΥΡΙΖΑ ως δεύτερο κόμμα. Άρα, πλην μη πιθανής αυτοδυναμίας ΝΔ, θα οδηγηθούμε σε επαναληπτικές εκλογές, λίγο-πολύ όπως και το 2012.
Οι επαναληπτικές εκλογές με απλή αναλογική αποκλείουν μονοκομματική κυβέρνηση. Θα μπορούσε να σχηματιστεί δικομματική κυβέρνηση; Όχι αδύνατο, αλλά λίγο πιθανό. Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-νεοΠΑΣΟΚ είναι αριθμητικά αδύνατον. Το νεοΠΑΣΟΚ μπορεί, σε μια πολύ καλή εκδοχή γι’ αυτό, να προσεγγίσει ένα 15%. Προφανώς ο ΣΥΡΙΖΑ θα απέχει παρασάγγας από το 35% (προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι θα κυμανθεί γύρω από το 20%). Μια πλειοψηφία ΝΔ-νεοΠΑΣΟΚ είναι εφικτή, αν και πολύ οριακή. Απαιτεί ένα δύσκολο 35% για την ΝΔ (μην ξεχνάμε ότι η απλή αναλογική αποδυναμώνει τα μεγάλα κόμματα) και ταυτόχρονα ένα υπεραισιόδοξο 15% για το νεοΠΑΣΟΚ. Αλλά ακόμα και έτσι, θα σκόνταβε στη νεοΠΑΣΟΚική απροθυμία, για τους λόγους που περιγράψαμε πιο πάνω.
Τι απομένει λοιπόν; Μα προφανώς μια τρικομματική κυβέρνηση! Τα κόμματα της ευθύνης και του ευρωπαϊκού προσανατολισμού θα παραμερίσουν υπερβατικά τα μικροκομματικά τους συμφέροντα, και θα ενώσουν τις δυνάμεις τους για τη σωτηρία της πατρίδος (πολυχρησιμοποιημένο, αλλά πάντα αχτύπητο σλόγκαν!). Η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και το νεοΠΑΣΟΚ, θα δώσουν στον Ελληνικό λαό, αλλά και στην Ευρώπη όλη, ένα βροντερό και συγκινητικό μάθημα ανιδιοτέλειας, ευθύνης, ωριμότητας και πατριωτισμού, μάλιστα με διεθνιστικό ευρωπαϊκό χαρακτήρα. Θα δικαιώσουν παρεμπιπτόντως τους Σαμαρά, Βενιζέλο και Κουβέλη, των οποίων το μόνο λάθος ήταν… να έχουν δίκιο πολύ νωρίς. Έτσι εξηγούνται και τα συνεχή συγχαρητήρια των Τροϊκανών προς την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, συγχαρητήρια που δεν είχαν δώσει ούτε στο Σαμαρά! Απλά και μεθοδικά προετοιμάζουν το έδαφος (όσοι νομίζουν ότι οι δανειστές μας είναι κουτόφραγκοι έχουν βαθιά μεσάνυχτα).
Αυτή η εξέλιξη μπορεί σε ορισμένους να φαίνεται τραβηγμένη. Αλλά πόσο πιο τραβηγμένη από την πρόβλεψη, πριν το 2012, ότι το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ θα κυβερνήσουν μαζί; Και πόσο πιο υπερβολική από την υπόθεση, πριν το 2015, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα υπογράψει τελικά 3ο Μνημόνιο και θα κυβερνήσει με τα συγχαρητήρια της Τρόικα;
Δεν ισχυρίζομαι ότι αυτή η εξέλιξη θα συμβεί υποχρεωτικά. Αλλά την θεωρώ πλέον ως την πιο πιθανή για δυο λόγους. Ο πρώτος είναι ότι προκύπτει αβίαστα από την ψυχρή και λογική ανάλυση των αντικειμενικών δεδομένων. Και ο δεύτερος λόγος είναι ότι έχει αρχίσει να το ψιθυρίζει ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, με μικρές δηλώσεις που έχουν τεράστια σημασία. Όπως εμμέσως το ψιθυρίζει με τη συμβουλή του προς τον κ. Σουλτς…
Νίκος Σταθόπουλος (έχει σπουδάσει πολιτικές επιστήμες στον Καναδά)
επιστρέψει στη συζήτηση για σχηματισμό κυβέρνησης με την κ. Μέρκελ». Αυτή η είδηση προέρχεται από «κυβερνητικές πηγές». Οι οποίες «διαρρέουν» και το σκεπτικό του Έλληνα Πρωθυπουργού: «Η πραγματικά αριστερή στάση δεν είναι να διατηρείς τη καθαρότητα των θέσεών σου, αλλά να δίνεις μάχες για εφικτές αλλαγές προς όφελος των πολλών».
Το να δίνει συμβουλές «ρεαλιστικής συνεργασίας» με τη Δεξιά, ο επικεφαλής της «Ριζοσπαστικής Αριστεράς» στον κατεξοχήν «ρεαλιστή» (για να μην πω «συμβιβασμένο») επικεφαλής ενός κόμματος, που μόλις πριν λίγο συνεργαζόταν με τη Μέρκελ, είναι το πρώτο παράδοξο (πιο φυσιολογικό θα ακουγόταν ο Σουλτς να δίνει τέτοιες συμβουλές στον Τσίπρα).
Το δεύτερο παράδοξο είναι να το διαρρέουν «κυβερνητικές πηγές». Η υπό επιτροπεία Ελλάδα ανησυχεί για την υγεία του «αφέντη Γερμανία» και δίνει καλές συμβουλές… Προφανώς οι Γερμανοί άρχοντες αδιαφορούν για τις όποιες συστάσεις προέρχονται από την Ελλάδα.
Αβίαστο συμπέρασμα: ο κ. Τσίπρας, μέσω των διαρροών των κυβερνητικών πηγών, απευθύνεται σε εσωτερικό ακροατήριο. Το περιεχόμενο του μηνύματος διευκρινίζεται ξεκάθαρα από τις «κυβερνητικές πηγές»: «Πραγματική αριστερή στάση, δεν είναι η καθαρότητα των θέσεων αλλά κλπ.» και προφανώς αφορά την στάση που ετοιμάζεται να τηρήσει η ίδια η Κυβέρνηση στο άμεσο μέλλον. Δηλαδή στις δικές μας επόμενες εκλογές που θα γίνουν το αργότερο σε ενάμισι χρόνο. Ας εξετάσουμε το θέμα αυτό.
Το να κερδίσει τις επόμενες εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ είναι τουλάχιστον εξαιρετικά απίθανο. Κανένας σοβαρός αναλυτής δεν βασίζεται σε ένα τόσο εξωπραγματικό σενάριο. Πρώτο κόμμα θα έρθει η ΝΔ. Αν πετύχει αυτοδυναμία, έχει καλώς για τον κ. Μητσοτάκη. Και αυτό όμως είναι λίγο πιθανό. Μπορεί βέβαια να βρεθεί ένα μικρό κόμμα να συμπληρώσει τους απαιτούμενους 151 βουλευτές. Ποιο όμως; Δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Πιο σοβαρή προοπτική θα είναι μια νέα συνεργασία ΝΔ με το κόμμα Γεννηματά (δεν έχει ακόμα όνομα, ας το ονομάσουμε χάριν συντομίας νεοΠΑΣΟΚ). Όμως, το νεοΠΑΣΟΚ θα έχει κάθε λόγο να είναι επιφυλακτικό. Η συνεργασία Σαμαρά-Βενιζέλου αποδείχτηκε καταστροφική για το ΠΑΣΟΚ. Και το πιο σημαντικό είναι ότι οι μεθεπόμενες εκλογές θα γίνουν… με απλή αναλογική! Η οποία αποδυναμώνει το πρώτο κόμμα και ενισχύει τα μικρότερα. Συνεπώς, το νεοΠΑΣΟΚ θα έχει κάθε λόγο να προτιμήσει την όποια συνεργασία σε βάση αποτελεσμάτων απλής αναλογικής. Κάτι το οποίο θα προτιμάει και ο ΣΥΡΙΖΑ ως δεύτερο κόμμα. Άρα, πλην μη πιθανής αυτοδυναμίας ΝΔ, θα οδηγηθούμε σε επαναληπτικές εκλογές, λίγο-πολύ όπως και το 2012.
Οι επαναληπτικές εκλογές με απλή αναλογική αποκλείουν μονοκομματική κυβέρνηση. Θα μπορούσε να σχηματιστεί δικομματική κυβέρνηση; Όχι αδύνατο, αλλά λίγο πιθανό. Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-νεοΠΑΣΟΚ είναι αριθμητικά αδύνατον. Το νεοΠΑΣΟΚ μπορεί, σε μια πολύ καλή εκδοχή γι’ αυτό, να προσεγγίσει ένα 15%. Προφανώς ο ΣΥΡΙΖΑ θα απέχει παρασάγγας από το 35% (προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι θα κυμανθεί γύρω από το 20%). Μια πλειοψηφία ΝΔ-νεοΠΑΣΟΚ είναι εφικτή, αν και πολύ οριακή. Απαιτεί ένα δύσκολο 35% για την ΝΔ (μην ξεχνάμε ότι η απλή αναλογική αποδυναμώνει τα μεγάλα κόμματα) και ταυτόχρονα ένα υπεραισιόδοξο 15% για το νεοΠΑΣΟΚ. Αλλά ακόμα και έτσι, θα σκόνταβε στη νεοΠΑΣΟΚική απροθυμία, για τους λόγους που περιγράψαμε πιο πάνω.
Τι απομένει λοιπόν; Μα προφανώς μια τρικομματική κυβέρνηση! Τα κόμματα της ευθύνης και του ευρωπαϊκού προσανατολισμού θα παραμερίσουν υπερβατικά τα μικροκομματικά τους συμφέροντα, και θα ενώσουν τις δυνάμεις τους για τη σωτηρία της πατρίδος (πολυχρησιμοποιημένο, αλλά πάντα αχτύπητο σλόγκαν!). Η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και το νεοΠΑΣΟΚ, θα δώσουν στον Ελληνικό λαό, αλλά και στην Ευρώπη όλη, ένα βροντερό και συγκινητικό μάθημα ανιδιοτέλειας, ευθύνης, ωριμότητας και πατριωτισμού, μάλιστα με διεθνιστικό ευρωπαϊκό χαρακτήρα. Θα δικαιώσουν παρεμπιπτόντως τους Σαμαρά, Βενιζέλο και Κουβέλη, των οποίων το μόνο λάθος ήταν… να έχουν δίκιο πολύ νωρίς. Έτσι εξηγούνται και τα συνεχή συγχαρητήρια των Τροϊκανών προς την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, συγχαρητήρια που δεν είχαν δώσει ούτε στο Σαμαρά! Απλά και μεθοδικά προετοιμάζουν το έδαφος (όσοι νομίζουν ότι οι δανειστές μας είναι κουτόφραγκοι έχουν βαθιά μεσάνυχτα).
Αυτή η εξέλιξη μπορεί σε ορισμένους να φαίνεται τραβηγμένη. Αλλά πόσο πιο τραβηγμένη από την πρόβλεψη, πριν το 2012, ότι το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ θα κυβερνήσουν μαζί; Και πόσο πιο υπερβολική από την υπόθεση, πριν το 2015, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα υπογράψει τελικά 3ο Μνημόνιο και θα κυβερνήσει με τα συγχαρητήρια της Τρόικα;
Δεν ισχυρίζομαι ότι αυτή η εξέλιξη θα συμβεί υποχρεωτικά. Αλλά την θεωρώ πλέον ως την πιο πιθανή για δυο λόγους. Ο πρώτος είναι ότι προκύπτει αβίαστα από την ψυχρή και λογική ανάλυση των αντικειμενικών δεδομένων. Και ο δεύτερος λόγος είναι ότι έχει αρχίσει να το ψιθυρίζει ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, με μικρές δηλώσεις που έχουν τεράστια σημασία. Όπως εμμέσως το ψιθυρίζει με τη συμβουλή του προς τον κ. Σουλτς…
Νίκος Σταθόπουλος (έχει σπουδάσει πολιτικές επιστήμες στον Καναδά)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου