... για την επίσκεψη Ερντογάν...
Η γλώσσα του λόγου Βλέποντας τη λεκτική μονομαχία των δύο προέδρων την Πέμπτη θυμήθηκα ένα πρόσφατο περιστατικό. Σε...
συνάντηση που είχα με Βρετανούς βουλευτές, ένας σημαντικός πολιτικός παραδέχτηκε ότι η βρετανική πολιτική ήταν και παραμένει σε γενικές γραμμές φιλοτουρκική.
Αμέσως όμως πρόσθεσε ότι αυτό δεν ισχύει πια. Οι συνεχείς αλλαγές πολιτικής του Ερντογάν είναι τόσο προβληματικές και απρόβλεπτες, που οποιοσδήποτε ορθολογικός προγραμματισμός είναι αδύνατος.
Ο Βρετανός είχε δίκιο. Η πολιτική του Ερντογάν στη Συρία και το Ιράκ άλλαζε κάθε μήνα, η κατάρριψη του ρωσικού αεροπλάνου μεταβλήθηκε σε κόρτε με τον Πούτιν, η μακρά διαδικασία ειρήνευσης με τους Κούρδους έγινε εκστρατεία καταστροφής του κόμματος και της ηγεσίας τους.
Η σύγχυση των κινήσεων μετά την αποτυχία του «νεο-οθωμανικού» σχεδίου σε κάνει να σκέπτεσαι ότι οι πράξεις του Ερντογάν δεν μπορούν να ιδωθούν ανεξάρτητα από τις ιδιαιτερότητες της προσωπικότητάς του. Στις μελλοντικές μου συναντήσεις δεν θα έχω ανάγκη από λεπτομερείς περιγραφές των προκλήσεων στο Αιγαίο. Οι δηλώσεις του Ερντογάν στο Προεδρικό Μέγαρο θα αρκούν.
Η γλώσσα της διπλωματίας Οταν υποστηρίζεις ότι μία διεθνής συνθήκη πρέπει να «επαναδιαπραγματευτεί» ή «επικαιροποιηθεί» μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, παραγνωρίζεις το ότι δεν ήταν αποτέλεσμα τοπικού παζαριού. Η αναφορά στον πολυμερή χαρακτήρα της Συνθήκης της Λωζάννης, υπενθύμισε ότι η Συνθήκη δεν είναι μία απλή εμπορική συμφωνία, αλλά το πιστοποιητικό θανάτου της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, με το οποίο γεννήθηκε η σύγχρονη Τουρκία και καθορίστηκαν τα σύνορα οκτώ κρατών.
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο του Κώστα Δουζίνα, ΕΔΩ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου