λαμβάνει χαρακτηριστικά ανεξέλεγκτης μάχης μέχρις εσχάτων.
Το περιεχόμενό της περιλαμβάνει ευρεία γκάμα θεμάτων που ξεκινούν από τους πλειστηριασμούς, περνούν από την υπόθεση της πώλησης όπλων στη Σαουδική Αραβία και επεκτείνονται μέχρι τη θεομηνία στη Δυτική Αττική και τη διαχείριση των ευθυνών για όσα συνέβησαν.
Θα έλεγε κανείς, αν παρατηρούσε τα παραπάνω δεδομένα μόνο επιφανειακά, ότι δεν συμβαίνει τίποτα το αξιοπερίεργο και μη φυσιολογικό.
Διαχρονικά, οι κυβερνήσεις κονταροχτυπιούνται με τις αντιπολιτεύσεις για μικρότερα ή πιο σπουδαία ζητήματα, με αποτέλεσμα οι τόνοι να ανεβαίνουν στα ύψη και η πόλωση να απογειώνεται.
Kάποιος, που –δυστυχώς– θα τον χαρακτήριζαν αφελή, θα σκεφτόταν ότι, ειδικά αυτή την περίοδο της κρίσης, αλλά και γενικότερα, το συμφέρον της χώρας επιβάλλει ένα μίνιμουμ συνεννόησης ή έστω κατανόησης μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων στα κρίσιμα και σημαντικά θέματα. Αυτά, όμως, είναι για αιθεροβάμονες.
Το αξιοσημείωτο σε αυτές τις αντιπαραθέσεις μεταξύ της κυβέρνησης και της Νέας Δημοκρατίας είναι ότι έχουν εμπλοκή, είτε παρασκηνιακά είτε πολλές φορές εντελώς απροκάλυπτα, μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα με σημαντική παρουσία και στα μέσα ενημέρωσης.
Οι εν λόγω επιχειρηματίες δεν κρύβουν την έντονη αντικυβερνητική τους στάση, φτάνοντας πολύ συχνά στο σημείο να ποδηγετούν με άκομψο τρόπο τις πολιτικές πρωτοβουλίες της αξιωματικής αντιπολίτευσης όταν δεν συμβαίνει το αντίθετο.
Το κόμμα της Πειραιώς δείχνει ότι όχι μόνο δεν δυσφορεί από αυτή τη σχέση, αλλά ασμένως αξιοποιεί την ατζέντα των συγκεκριμένων φιλικών προς αυτήν μέσων ενημέρωσης.
Πρόκειται για συγκοινωνούντα δοχεία που έχουν στόχο την κυβέρνηση, είναι ένα φαινόμενο νοσηρό και βαθύτατα ανησυχητικό για την ίδια τη δημοκρατία.
Η διαπλοκή δεν εφευρέθηκε χθες, δείχνει όμως να έχει γερές ρίζες και –το χειρότερο όλων– υπάρχουν κόμματα, με φιλοδοξία να κυβερνήσουν, απολύτως δεκτικά στην επιρροή των συμφερόντων.
Η μέχρι τώρα συμπεριφορά της ηγεσίας της Ν.Δ. δείχνει ότι δεν δυσανασχετεί όταν ταυτίζεται μαζί τους. Αντίθετα, φαίνεται να το επιδιώκει.
Τι θα συμβεί αν αύριο βρεθεί στην κυβέρνηση ένας πολιτικός φορέας που, αντί για την υπεράσπιση του λαού, υιοθετήσει ως πρόγραμμα τις επιδιώξεις των ισχυρών παραγόντων που τη στηρίζουν;
Στη γειτονική Ιταλία είχε λάβει το όνομα μπερλουσκονισμός, με τα γνωστά αποτελέσματα.
Η συγκεκριμένη συνταγή έχει δοκιμαστεί. Αυτή την «πρόοδο» ονειρεύονται κάποιοι κύκλοι στη χώρα;...
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου