Τις ευθύνες τις ξέρουμε, θα τις αναλάβουν;...

Κάθε φορά που συντελείται μια φυσική καταστροφή, και ιδιαίτερα μετά από όσες θρηνούμε ανθρώπινες ζωές, όλη η Ελλάδα διαπιστώνει ότι...
είχαν προηγηθεί εγκληματικές παρεμβάσεις ή παραλείψεις από την πλευρά της κεντρικής διοίκησης και της Αυτοδιοίκησης. Ευθύνες, βεβαίως, βαρύνουν και τους ιδιώτες, πολίτες και επιχειρήσεις, που, προτάσσοντας το ατομικό συμφέρον, αδιαφορούν για τις γενικότερες κοινωνικές συνέπειες των πράξεών τους. Οι δικές τους ευθύνες, όμως, είναι άλλου τύπου. Πρωτίστως μας ενδιαφέρουν οι ευθύνες όσων δήλωσαν διαθεσιμότητα να υπηρετήσουν το κοινωνικό σύνολο και εκλέχθηκαν γι' αυτόν τον σκοπό.

Για πρώτη, ίσως, φορά κυβέρνηση, αντιπολίτευση και σε γενικές γραμμές οι αυτοδιοικητικοί φορείς, πλην των γνωστών Λακεδαιμονίων, απέφυγαν να επιρρίψουν τις ευθύνες για την τραγωδία στη Μάνδρα Αττικής ο ένας στον άλλον, δεχόμενοι ότι αυτές είναι «διαχρονικές» και, κατά συνέπεια, ανήκουν σε όλους κατ' αναλογίαν της συμμετοχής τους στη διαχείριση των κοινών. Ελπίζουμε ότι η εν λόγω προσέγγιση δεν θα τροποποιηθεί τις επόμενες ημέρες, όταν θα εξασθενήσει το πένθος για τους νεκρούς, για να αντικατασταθεί από τη συνήθη και επικίνδυνη πολιτική αντιδικία. Και αυτό όχι για να μην αποδοθούν οι πολιτικές, ακόμη και τυχόν ποινικές, ευθύνες, αλλά για να ξεκινήσει η συζήτηση -που δεν γίνεται επί χρόνια- από μια κοινή προσέγγιση, από έναν κοινό τόπο, έστω και αν αυτός μοιάζει με νεκροταφείο.

Φαίνεται πλέον να αποτελεί κοινό τόπο το γεγονός ότι για μια κακοτεχνία δεν γνωρίζει κανείς ποιος είναι αρμόδιος να το διαπιστώσει και να αποκαταστήσει τη βλάβη. Ακόμη κι αν βρούμε ποια υπηρεσία είναι αρμόδια να παρέμβει, είναι αμφίβολο ότι διαθέτει την αναγκαία για τον σκοπό αυτόν υποδομή, όπως επί παραδείγματι για την κατεδάφιση αυθαίρετων κατασκευών. Γνωρίζουμε επίσης ότι το περίφημο «έγκλημα και τιμωρία» παραφράστηκε σε «έγκλημα χωρίς τιμωρία» και έγινε αρχή ανοικοδόμησης της Αθήνας από κυβερνήσεις και ιδιώτες που γνώριζαν ότι ένα αυθαίρετο κτίσμα θα μείνει στη θέση του ακόμη και αν κριθεί παράνομο από το ΣτΕ, ιδιαίτερα δε αν είναι πολύ μεγάλο.

Αφού όλοι γνωρίζουμε αυτά και πολλά άλλα που δεν είναι δυνατόν να εξαντληθούν εδώ, στοιχειώδης ειλικρίνεια επιβάλλει να χαράξουμε μια διαχωριστική γραμμή με το παρελθόν. Ε, άμα η Αθήνα «καταστράφηκε» με την αντιπαροχή του Κωνσταντίνου Καραμανλή και της χούντας, την πέριξ της τότε Αθήνας και την υπόλοιπη Ελλάδα ας σταματήσουν να την καταστρέφουν οι πολιτικές της Μεταπολίτευσης...

avgi.gr