Αφού τελείωσαν με τα διαδικαστικά -πότε θα ψηφίσουν, πώς θα ψηφίσουν, ποιοι θα ψηφίσουν-, οι υποψήφιοι για την ηγεσία της Κεντροαριστεράς αποφάσισαν να...
μπουν στην ουσία.
Και ποια είναι αυτή; Μα, με ποιο κόμμα θα συνεργαστεί το νέο σχήμα, αν χρειαστεί, την επομένη των εκλογών.
Πρόκειται για μια παραλλαγή του «σταυρικού ζητήματος» το οποίο καλούνταν να λύσει η ΕΔΑ τις δεκαετίες του ’50 και του ’60: θα κατέβαζε συνδυασμούς σε όλη την επικράτεια ή, εκεί όπου ήταν αδύναμη η Αριστερά, θα υποστήριζε υποψηφίους του Κέντρου για να μη νικήσει η Δεξιά;
Θέλουν-δεν θέλουν, στη Δημοκρατική Συμπαράταξη και στα άλλα κόμματα του χώρου αυτό είναι το κρίσιμο ερώτημα που απασχολεί τους πολίτες, αφού η πιθανότητα της αυτοδυναμίας δεν είναι ισχυρή παρά τις φιλότιμες προσπάθειες που κάνουν «έγκυροι», «έγκριτοι», «αντικειμενικοί» (συγγνώμη για την κατάχρηση των εισαγωγικών αλλά επιβάλλεται) δημοσκόποι και δημοσιολόγοι για να δημιουργήσουν την εντύπωση ότι η Ν.Δ. βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από τον στόχο της, που είναι άλλωστε και ο στόχος των «έγκυρων», «έγκριτων», «αντικειμενικών» δημοσκόπων και δημοσιολόγων, όπως προκύπτει από τα δουλεμένα γκάλοπ και τις καθοδηγούμενες αναλύσεις.
Δύο από τους υποψηφίους δεν φοβούνται να αναμετρηθούν με την πρόκληση και έχουν δώσει καθαρές απαντήσεις: ο Γιάννης Ραγκούσης και ο Δημήτρης Τζιώτης.
Αμφότεροι τάχθηκαν εναντίον της συνεννόησης με τη Νέα Δημοκρατία, λέγοντας ότι η προοδευτική παράταξη δεν πρέπει να έχει καμία σχέση με τη Δεξιά.
Ποντάρουν προφανώς στο αντιδεξιό αίσθημα του κόσμου της Κεντροαριστεράς, μόνο που δεν ξέρω αν αυτό είναι τόσο δυνατό όσο ήταν κάποτε.
Διαβαστε ολόκληρο το κείμενο του Τάσου Παππά, ΕΔΩ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου