ακολουθήσει η ελληνική κυβέρνηση. Χαμόγελα για τα πλεονάσματα, ικανοποίηση για το κοινωνικό μέρισμα και υποσχέσεις για έξοδο από την μνημονιακή μέγγενη.
Μέσα σε όλα αυτά, ανακοινώθηκε η μείωση της συνολικής δαπάνης για ασφάλιση, περίθαλψη και κοινωνική προστασία κατά 1,6 δισ. ευρώ για το 2018. Μια περικοπή που χτυπά πολλαπλάσια τους ανθρώπους που έχουν περισσότερο από ποτέ σήμερα ανάγκη για ένα ελάχιστο βοήθημα. Αυτή η είδηση έρχεται λίγες μέρες μετά την έρευνα της Eurostat για την παιδική φτώχεια, στην οποία η χώρα μας καταλαμβάνει την τρίτη χειρότερη θέση σε ποσοστό κινδύνου στην αντίστοιχη λίστα μεταξύ των 28 κράτη-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Τα παιδιά στην Ελλάδα κινδυνεύουν κατά 37,5% να βιώσουν τις υλικές και ψυχολογικές συνέπειες τις φτώχειας, ενώ το ποσοστό αυτό που βρίσκονται σε κίνδυνο να έχει αυξηθεί κατά 8,8 μονάδες μεταξύ 2010 και 2016.
Ποια είναι η λύση σε αυτήν την κατάσταση; Περικοπές κοινωνικών δαπανών και σφίξιμο της ζώνης. Με κροκοδείλια δάκρυα από την αξιωματική αντιπολίτευση, η οποία προτείνει την ακόμα πιο ευρύτερη αποδοχή του μοντέλου που θεριεύει τον κοινωνικό αποκλεισμό.
Το αδιέξοδο παραμένει και διογκώνεται από τον τελευταίο προϋπολογισμό των μνημονιακών ετών. Κι αν τα μνημόνια θα φύγουν, η επιτήρηση θα μείνει. Όπως και οι υποχρεώσεις αποικίας που έχει η χώρα το 2018. Οι δανειστές δεν έχουν την παραμικρή διάθεση να ελαφρώσουν το ύψος του ελληνικού χρέους, αναλώνονται σε δηλώσεις τύπου “θα δούμε” και έτσι άνθρωποι ανάμεσα μας υποφέρουν ολοένα και περισσότερο.
Αυτή είναι η κατάληξη των προγραμμάτων σκληρής λιτότητας. Αλλά, να μην ξεχάσουμε να πανηγυρίσουμε για τα πλεονάσματα και για τα “μπράβο” που εισπράττουμε από τις Βρυξέλλες…
Δημήτρης Σταράκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου