ο... «Κυριάκος» του ΠΑΣΟΚ...
Μπορεί ο Νίκος Ανδρουλάκης να γίνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης του ΠΑΣΟΚ;
Αυτό ισχυρίζονται – ελπίζουν για την ακρίβεια – οι επιτελείς και...
οι φίλοι του νεαρού πολιτικού, ο οποίος χθες κατάφερε να περάσει στο δεύτερο γύρο πίσω από το απόλυτο φαβορί, την νυν επικεφαλής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης Φώφη Γεννηματά.
Για να διαπιστωθεί εάν το σενάριο μπορεί και να υλοποιηθεί, αξίζει κανείς να ανατρέξει σε όσα συνέβησαν στο γαλάζιο στρατόπεδο.
Στα τέλη του 2015, λοιπόν, στον πρώτο γύρο της εκλογής ο Ευάγγελος Μεϊμαράκης είχε εξασφαλίσει το 39,5% των ψήφων, ο Κυρ. Μητσοτάκης το 28,2%, ο Απ. Τζιτζικώστας το 21,1% και ο Αδ. Γεωργιάδης το 11,1%.
Στον δεύτερο γύρο, για τον οποίο μεσολάβησαν αρκετές εβδομάδες που επέτρεψαν ζυμώσεις και ρητές και άρρητες συμμαχίες, ο Κυριάκος Μητσοτάκης όχι μόνον κάλυψε την απόσταση των 11,3 μονάδων που είχε από τον Ευ. Μεϊμαράκη αλλά κατάφερε, τελικά, να κερδίσει και την Προεδρία της Νέας Δημοκρατίας. Τελικό σκορ, 52,43% για τον Κυρ. Μητσοτάκη και 47,57%, με λιγότερες ψήφους από τον πρώτο γύρο, για τον Ευ. Μεϊμαράκη.
Για να συμβεί αυτό, έπαιξαν ρόλο πολλοί παράγοντες, μεταξύ των οποίων και η «χαλαρότητα» με την οποία διαχειρίστηκαν την επαναληπτική εκλογή οι επιτελείς Μεϊμαράκη. Στο ίδιο διάστημα, των μερικών εβδομάδων καθώς μεσολάβησαν οι εορτές Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς, ο τέταρτος του πρώτου γύρου Αδ. Γεωργιάδης συμμάχησε εμφανώς με τον μετέπειτα Πρόεδρο της Ν.Δ., δίνοντας κανονικό προεκλογικό αγώνα στο πλευρό του, ενώ ωρίμασαν και οι επαφές της πλευράς Μητσοτάκη με τον Απόστολο Τζιτζικώστα, έστω κι αν αυτή η συνεργασία ουδέποτε έλαβε επίσημη μορφή. Το ίδιο διάστημα, άλλωστε, ο Μεϊμαράκης είχε βρεθεί στο στόχαστρο και των τριών είτε λόγω των συναινετικών τόνων έναντι της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ είτε ως «εκπρόσωπος της ακινησίας».
Συνεπώς, και σε επίπεδο πολιτικού διακυβεύματος, πέραν των μηχανισμών, οι δυνατότητες ώσμωσης των τριών ακροατηρίων (Μητσοτάκη, Γεωργιάδη και εν μέρει Τζιτζικώστα) ήταν σημαντικές.
Ως προς τις πιθανότητες του κ. Ανδρουλάκη να επαναλάβει το... θαύμα, και πάλι μιλούν τα στοιχεία.
Η χθεσινή επικράτηση της Φώφης Γεννηματά είναι με μεγαλύτερη διαφορά από αυτή που είχε υπέρ του ο Ευάγγελος Μεϊμαράκης. Όχι τόσο σε επίπεδο πραγματικών ψήφων αλλά με όρους δυναμικής, οι σχεδόν 18 μονάδες μοιάζουν δύσκολο εμπόδιο.
Η προσπάθεια Ανδρουλάκη καθίσταται ακόμη πιο δύσκολη από το γεγονός ότι δεν υπάρχει ένας εκ των αποκλεισμένων υποψηφίων, η συμμαχία με τον οποίον θα μπορούσε να δώσει μαθηματικά το χαρακτήρα του ντέρμπι στην αναμέτρηση. Στη Ν.Δ. και μόνον οι ψήφοι του Άδωνι έφταναν για να κάνουν – με όρους αριθμητικής μόνον - «ντέρμπι» τον δεύτερο γύρο των γαλάζιων εκλογών. Στην περίπτωση της κεντροαριστεράς, ούτε οι ψήφοι του Γ. Καμίνη ούτε αυτές του Στ. Θεοδωράκη αρκούν για να «ισοφαρίσουν» το σκορ της Φώφης Γεννηματά.
Άρα, ο κ. Ανδρουλάκης θα πρέπει να συμμαχήσει τουλάχιστον με δύο εξ όσων αποκλείστηκαν από τη δεύτερη Κυριακή (Καμίνης 13,45%, Θεοδωράκης 9,44%, Μανιάτης 4,22%, Ραγκούσης 2,39%, Γάτσιος 1,63%, Πόντας 0,54%,Τζιωτης 0,19%), χωρίς προφανώς να υπάρχει η βεβαιότητα ότι και οι ψηφοφόροι των αποκλεισμένων θα ακολουθήσουν.
Σκέψη που οδηγεί στην άλλη ειδοποιό διαφορά των γαλάζιων εκλογών από αυτές της κεντροαριστεράς. Την απουσία κοινού τόπου. Όπως προειπώθηκε, Μητσοτάκης, Γεωργιάδης και Τζιτζικώστας είχαν αμοιβαία εξυπηρετούμενες επιδιώξεις για τη δεύτερη Κυριακή, κάτι που συνέβαλε στο να υπάρξει η δυναμική μετακίνησης ψηφοφόρων υπέρ Μητσοτάκη τη δεύτερη Κυριακή. Και ήταν μία μετακίνηση που δουλεύτηκε δραστήρια στις εβδομάδες που μεσολάβησαν μεταξύ πρώτης και δεύτερης Κυριακής.
Στην περίπτωση του κ. Ανδρουλάκη και των κ. Καμίνη και Θεοδωράκη κάτι τέτοιο δεν είναι, εμφανώς τουλάχιστον, ορατό. Μπορεί να θεωρείτο εξαιρετικά πιθανό ότι οι ψηφοφόροι του Καμίνη ή του Θεοδωράκη θα στήριζαν όποιον εκ των δύο προχωρούσε στο δεύτερο γύρο, ωστόσο μοιάζει εξαιρετικά δύσκολο κάτι αντίστοιχο – με την απαραίτητη δυναμική ανατροπής – να συμβεί με την περίπτωση Ανδρουλάκη. Άλλωστε, πρόκειται ναι μεν για έναν σύγχρονο πολιτικό, με ευρωπαϊκές πλέον παραστάσεις και προσέγγιση στα πράγματα, που όμως δεν παύει – όπως και η κ. Γεννηματά άλλωστε – να αποτελεί σάρκα από τη σάρκα του ΠΑΣΟΚ και να έχει σαφή επιρροή στους μηχανισμούς.
Αντιθέτως, οι ψηφοφόροι Καμίνη και Θεοδωράκη κινήθηκαν μάλλον στη λογική της εκ των έσω ανατροπής της καθεστηκυίας τάξης του ΠΑΣΟΚ. Και μοιάζει εξαιρετικά πιθανό, καθώς οι εκλεκτοί τους δεν είναι στο δεύτερο γύρο, να το σκεφτούν διπλά εάν θα ξαναδώσουν το παρών την προσεχή Κυριακή, προκειμένου να επιλέξουν μεταξύ «ΠΑΣΟΚ» και «ΠΑΣΟΚ». Το πλέον πιθανό, αν κρίνει κανείς και από την κατήφεια των δύο επιτελείων, είναι ότι και οι ψηφοφόροι Καμίνη και Θεοδωράκη θα απόσχουν σε σημαντικό ποσοστό από τη δεύτερη Κυριακή, επιτρέποντας στην κ. Γεννηματά να εκλεγεί χωρίς καν να χρειαστεί να αυξήσει τον αριθμό των ψήφων που έλαβε.
Είναι, συνεπώς, απονενοημένο το διάβημα Ανδρουλάκη; Θα μπορούσε κάποιος να το ισχυριστεί.
Από την άλλη, και ο Ευ. Μεϊμαράκης εμφανιζόταν, μέχρι και την τελευταία ημέρα, ο βέβαιος νικητής...
newpost.gr
Μπορεί ο Νίκος Ανδρουλάκης να γίνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης του ΠΑΣΟΚ;
Αυτό ισχυρίζονται – ελπίζουν για την ακρίβεια – οι επιτελείς και...
οι φίλοι του νεαρού πολιτικού, ο οποίος χθες κατάφερε να περάσει στο δεύτερο γύρο πίσω από το απόλυτο φαβορί, την νυν επικεφαλής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης Φώφη Γεννηματά.
Για να διαπιστωθεί εάν το σενάριο μπορεί και να υλοποιηθεί, αξίζει κανείς να ανατρέξει σε όσα συνέβησαν στο γαλάζιο στρατόπεδο.
Στα τέλη του 2015, λοιπόν, στον πρώτο γύρο της εκλογής ο Ευάγγελος Μεϊμαράκης είχε εξασφαλίσει το 39,5% των ψήφων, ο Κυρ. Μητσοτάκης το 28,2%, ο Απ. Τζιτζικώστας το 21,1% και ο Αδ. Γεωργιάδης το 11,1%.
Στον δεύτερο γύρο, για τον οποίο μεσολάβησαν αρκετές εβδομάδες που επέτρεψαν ζυμώσεις και ρητές και άρρητες συμμαχίες, ο Κυριάκος Μητσοτάκης όχι μόνον κάλυψε την απόσταση των 11,3 μονάδων που είχε από τον Ευ. Μεϊμαράκη αλλά κατάφερε, τελικά, να κερδίσει και την Προεδρία της Νέας Δημοκρατίας. Τελικό σκορ, 52,43% για τον Κυρ. Μητσοτάκη και 47,57%, με λιγότερες ψήφους από τον πρώτο γύρο, για τον Ευ. Μεϊμαράκη.
Για να συμβεί αυτό, έπαιξαν ρόλο πολλοί παράγοντες, μεταξύ των οποίων και η «χαλαρότητα» με την οποία διαχειρίστηκαν την επαναληπτική εκλογή οι επιτελείς Μεϊμαράκη. Στο ίδιο διάστημα, των μερικών εβδομάδων καθώς μεσολάβησαν οι εορτές Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς, ο τέταρτος του πρώτου γύρου Αδ. Γεωργιάδης συμμάχησε εμφανώς με τον μετέπειτα Πρόεδρο της Ν.Δ., δίνοντας κανονικό προεκλογικό αγώνα στο πλευρό του, ενώ ωρίμασαν και οι επαφές της πλευράς Μητσοτάκη με τον Απόστολο Τζιτζικώστα, έστω κι αν αυτή η συνεργασία ουδέποτε έλαβε επίσημη μορφή. Το ίδιο διάστημα, άλλωστε, ο Μεϊμαράκης είχε βρεθεί στο στόχαστρο και των τριών είτε λόγω των συναινετικών τόνων έναντι της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ είτε ως «εκπρόσωπος της ακινησίας».
Συνεπώς, και σε επίπεδο πολιτικού διακυβεύματος, πέραν των μηχανισμών, οι δυνατότητες ώσμωσης των τριών ακροατηρίων (Μητσοτάκη, Γεωργιάδη και εν μέρει Τζιτζικώστα) ήταν σημαντικές.
Ως προς τις πιθανότητες του κ. Ανδρουλάκη να επαναλάβει το... θαύμα, και πάλι μιλούν τα στοιχεία.
Η χθεσινή επικράτηση της Φώφης Γεννηματά είναι με μεγαλύτερη διαφορά από αυτή που είχε υπέρ του ο Ευάγγελος Μεϊμαράκης. Όχι τόσο σε επίπεδο πραγματικών ψήφων αλλά με όρους δυναμικής, οι σχεδόν 18 μονάδες μοιάζουν δύσκολο εμπόδιο.
Η προσπάθεια Ανδρουλάκη καθίσταται ακόμη πιο δύσκολη από το γεγονός ότι δεν υπάρχει ένας εκ των αποκλεισμένων υποψηφίων, η συμμαχία με τον οποίον θα μπορούσε να δώσει μαθηματικά το χαρακτήρα του ντέρμπι στην αναμέτρηση. Στη Ν.Δ. και μόνον οι ψήφοι του Άδωνι έφταναν για να κάνουν – με όρους αριθμητικής μόνον - «ντέρμπι» τον δεύτερο γύρο των γαλάζιων εκλογών. Στην περίπτωση της κεντροαριστεράς, ούτε οι ψήφοι του Γ. Καμίνη ούτε αυτές του Στ. Θεοδωράκη αρκούν για να «ισοφαρίσουν» το σκορ της Φώφης Γεννηματά.
Άρα, ο κ. Ανδρουλάκης θα πρέπει να συμμαχήσει τουλάχιστον με δύο εξ όσων αποκλείστηκαν από τη δεύτερη Κυριακή (Καμίνης 13,45%, Θεοδωράκης 9,44%, Μανιάτης 4,22%, Ραγκούσης 2,39%, Γάτσιος 1,63%, Πόντας 0,54%,Τζιωτης 0,19%), χωρίς προφανώς να υπάρχει η βεβαιότητα ότι και οι ψηφοφόροι των αποκλεισμένων θα ακολουθήσουν.
Σκέψη που οδηγεί στην άλλη ειδοποιό διαφορά των γαλάζιων εκλογών από αυτές της κεντροαριστεράς. Την απουσία κοινού τόπου. Όπως προειπώθηκε, Μητσοτάκης, Γεωργιάδης και Τζιτζικώστας είχαν αμοιβαία εξυπηρετούμενες επιδιώξεις για τη δεύτερη Κυριακή, κάτι που συνέβαλε στο να υπάρξει η δυναμική μετακίνησης ψηφοφόρων υπέρ Μητσοτάκη τη δεύτερη Κυριακή. Και ήταν μία μετακίνηση που δουλεύτηκε δραστήρια στις εβδομάδες που μεσολάβησαν μεταξύ πρώτης και δεύτερης Κυριακής.
Στην περίπτωση του κ. Ανδρουλάκη και των κ. Καμίνη και Θεοδωράκη κάτι τέτοιο δεν είναι, εμφανώς τουλάχιστον, ορατό. Μπορεί να θεωρείτο εξαιρετικά πιθανό ότι οι ψηφοφόροι του Καμίνη ή του Θεοδωράκη θα στήριζαν όποιον εκ των δύο προχωρούσε στο δεύτερο γύρο, ωστόσο μοιάζει εξαιρετικά δύσκολο κάτι αντίστοιχο – με την απαραίτητη δυναμική ανατροπής – να συμβεί με την περίπτωση Ανδρουλάκη. Άλλωστε, πρόκειται ναι μεν για έναν σύγχρονο πολιτικό, με ευρωπαϊκές πλέον παραστάσεις και προσέγγιση στα πράγματα, που όμως δεν παύει – όπως και η κ. Γεννηματά άλλωστε – να αποτελεί σάρκα από τη σάρκα του ΠΑΣΟΚ και να έχει σαφή επιρροή στους μηχανισμούς.
Αντιθέτως, οι ψηφοφόροι Καμίνη και Θεοδωράκη κινήθηκαν μάλλον στη λογική της εκ των έσω ανατροπής της καθεστηκυίας τάξης του ΠΑΣΟΚ. Και μοιάζει εξαιρετικά πιθανό, καθώς οι εκλεκτοί τους δεν είναι στο δεύτερο γύρο, να το σκεφτούν διπλά εάν θα ξαναδώσουν το παρών την προσεχή Κυριακή, προκειμένου να επιλέξουν μεταξύ «ΠΑΣΟΚ» και «ΠΑΣΟΚ». Το πλέον πιθανό, αν κρίνει κανείς και από την κατήφεια των δύο επιτελείων, είναι ότι και οι ψηφοφόροι Καμίνη και Θεοδωράκη θα απόσχουν σε σημαντικό ποσοστό από τη δεύτερη Κυριακή, επιτρέποντας στην κ. Γεννηματά να εκλεγεί χωρίς καν να χρειαστεί να αυξήσει τον αριθμό των ψήφων που έλαβε.
Είναι, συνεπώς, απονενοημένο το διάβημα Ανδρουλάκη; Θα μπορούσε κάποιος να το ισχυριστεί.
Από την άλλη, και ο Ευ. Μεϊμαράκης εμφανιζόταν, μέχρι και την τελευταία ημέρα, ο βέβαιος νικητής...
newpost.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου