Κι αν σας πιάσουν χωρίς εισιτήριο, τι κάνετε;..

Μερικά εξοργιστικά πράγματα που συμβαίνουν αυτή τη στιγμή σε σταθμούς του ΜΕΤΡΟ και του ηλεκτρικού κι από φιλήσυχο πολίτη, μπορούν να σε μετατρέψουν σε Ταλιμπάν...

Ας ξεκινήσω με το ότι είμαι κατά της βίας, γενικώς. Ωστόσο, το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, έπιασα κανά δυο φορές τον εαυτό μου να...
επεξεργάζεται πιθανά σενάρια αυτοάμυνας ή ακόμη και επίθεσης. Και για να εξηγούμαι: την τελευταία φορά που με έπιασαν χωρίς εισιτήριο, ήμουν φοιτήτρια και είχα να επιλέξω ανάμεσα σε μια διαδρομή με τον ηλεκτρικό και στο αν θα μου «έβγαιναν» τα λεφτά για σνακ, τσιγάρα και εφημερίδες.

Εννοείται ότι στο ζύγι βγήκαν κερδισμένα όλα τα άλλα, μπήκα χωρίς εισιτήριο, με πιάσανε, ο ελεγκτής ήθελε και λίγο να κάνει το κομμάτι του και να με κάνει και «ντα» παρουσία κερκίδας, δεν του βγήκε όπως το υπολόγιζε, έδωσα ταυτότητα, έκοψε πρόστιμο, αυτό ήταν όλο.

Από τότε κυκλοφορούσα πάντοτε με κάρτα απεριορίστων, όλα καλά, κανένα πρόβλημα. Από τη μέρα που ξεκίνησε η φάρσα με τα νέα εισιτήρια, ορκίστηκα ότι δεν θα περιμένω σε ουρά, (δεν το τήρησα, λόγω γκρίνιας), έχασα δυο ώρες απ' τη ζωή μου, χωρίς αποτέλεσμα και επίσης ορκίστηκα (και το τήρησα) ότι δεν θα εμπιστευθώ τα περί «ηλεκτρονικής» αποστολής της κάρτας. Όσος κόσμος γνωρίζω ακόμη την περιμένει και στο ενδιάμεσο πληρώνει ξέχωρα ημερήσια εισιτήρια, 5 διαδρομών και άλλες παραλλαγές του κομίστρου του...

Για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο της Χριστίνας Γαλανοπούλου, πατήστε εδώ