Θοδωρής Σγουρδαίος...

 Ο Αρης Σκιαδοπουλος θυμάται και γράφει για εναν αξέχαστο φίλο, εναν ωραίο "μυστήριο άνθρωπο", εναν σπουδαίο δημοσιογραφο, δίχως τον οποίο πλάι του ο Γιάννης Καψής «δεν εκλεινε ΤΑ ΝΕΑ»...

Τουρκολίμανο... Ηλιοβασίλεμα... Μυρίζει θάλασσα και γιασεμί. Μεσόκοπος... Όμορφος με μακριά άσπρα μαλλιά, με πρόσωπο που ακτινοβολεί βαθιά γνώση της ζωής.
Ακουμπάει σε...
μια αναπαδογυρισμένη βάρκα έξω από το καρνάγιο, παίζει το κομπολόι και το βλέμμα ταξιδεύει..
Τότε θυμήθηκα τον φίλο μου τον Θόδωρο τον Σγουρδαίο. Σπουδαίος δάσκαλος της δημοσιογραφίας. Μπορεί και ποιητής από κείνους που γράφουν και τα σκίζουν. Όμορφος σαν Άγγελος, με άσπρα μακρυά μαλλιά και μουστάκι. Βαθιά εγγράμματος. Ο Γιάννης Καψής δεν έκλεινε τα ΝΕΑ αν δεν είχε πλάι τον Θόδωρο..

Με τον Θόδωρο σεργιανίσαμε αντάμα αυτόν τον δύστροπο δρόμο της δημοσιογραφίας κι αφήσαμε, από τρέλα, μεγάλες εφημερίδες... Μαζί στα μεγάλα πόστα, μαζί και στην ανεργία... Τα μόνα σταθερά ήταν οι ερωτικές περιπέτειες και το σκάκι!

Αγαπούσε παθιασμένα τη θάλασσα όπως εγώ. Είχε αγοράσει ένα σκάφος από τον Καψή. Το βάφτισε Τοξότη. Ο Τοξότης τα 'φτυνε, μπούκωνε η ντεζολομηχανή και άντε τρεχάματα στον Σαρακάκη για να βρούμε ανταλλακτικό, γιατί τη μηχανή του Τοξότη ήταν... μοναδική τον κόσμο.



Μια μέρα, πάνω που είχαμε παραιτηθεί από το ΕΘΝΟΣ αφήνοντας σύξυλο τον Μπόμπολα, σαλπάραμε για Σέριφο... «Θόδωρε, η θάλασσα έχει καύλες». «Εντάξει μην ανησυχείς». Έρχεται ένα κύμα, μπραφ... ο στεγνοθακιστήρας. «Λάδι είναι η πουτάνα, Θόδωρα». Στο επόμενο μπραφ, όπως έγραφε το πεπρωμένο του Τοξότη, τα 'φτυσε... Ο καιρός μάς τραβούσε ολοσούμπιτους προς Λιβύη μεριά. Έσκαγε γάιδαρο το πείσμα του Θόδωρου. Ευτυχώς, εκεί που αρμενίζαμε στο πουθενά, πέσαμε σ' ένα ρωσικό γκαζάδικο. Δεν επιτρεπόταν να μπει στα χωρικά μας και μας άφησε έξω από την Τζιά και μας μάζεψε το λιμενικό. Μας παρέλαβαν οι εφημερίδες και γίναμε... ρόμπες. Χ'ασαμε και τις γκόμενες.

Μια μέρα ο Θοδωρής χάθηκε. Μπορεί να 'ταν χθες, μπορεί πέρσι, μπορεί κάποια χρονιά, δεν
έχει και τόση σημασία... Κείνο το βράδυ μου τηλεφώνησε ο Καψής. «Τι έγινε Θοδωρής;» «Τι να σου πω; Φοβάμαι ότι είπαν οι γιατροί κάτι που τον ανησύχησε και φουντάρισε με την Τοξότη».
Μυστήριος άνθρωπος. Δεν είχε όργανα πλοήγησης. Πριν φύγει από την Σέριφο του πρότεινε η Μαριέτα να πάρει το κινητό της. Ούτε καταδέχθηκε. Ύστερα από τέσσερις μέρες βρέθηκε ο Τοξότης μισοβυθισμένος στη Φαλκονέρα. Ο Θοδωρής ξεβράστηκε στο Πόρτο Χέλι. Πήγε για την αναγνώριση ο Νίκανδρος, ο αδερφός του. Από τότε δεν έχει συνέλθει ο Νικάνδρος.

Ήταν όμορφος άντρας ο Θοδωρής και αγαπημένος φίλος του Ντίνου Ηλιόπουλου... Δεν μιλούσε ποτέ για τις γυναίκες, μιλούσαν εκείνες γι αυτόν... Το ίδιο όμορφη είναι η αγαπημένη αδερφή του,η Μαριέτα Σγουρδαίου, ηθοποιός του Κουν και καθηγήτρια στο Αρσάκειο..

Με τον Θοδωρή ζήσαμε μια ζωή γεμάτη... Η δημοσιογραφία ήταν μόνο χαρά. Ασυμμάζευτους κι απρόβλεπτους μας χαρακτήριζαν οι εκδότες... Το φιλαράκι λάτρευε το περπάτημα... Έξω από το σπίτι του σταματούσε για μαζέψει γαζίες για γυναίκες.

Έμεινα να χαζεύω τον άντρα στο καρνάγιο.
(Από το fb)

πηγη harddog-sport.blogspot