βεβαίως η υπόθεση της εμπλοκής της με τα Paradise Papers κρίνεται με το μέτρο μιας τρέχουσας ηθικής, οι κώδικες της οποίας, εξάλλου, όπως και τα νομοθετήματα που συναποτελούν ό,τι αποκαλούμε «δίκαιο», είναι μια απολύτως ταξική υπόθεση: η κυρίαρχη τάξη βάζει τους όρους, οι υποτελείς ακολουθούν.
Το ζήτημα με την κ. Γκραμπόφσκι, σύζυγο του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, κ. Κ. Μητσοτάκη, όπως και άλλα παρόμοια, δεν είναι μια τυπική υπόθεση νομιμότητας. Βρίσκεται στο ανθρωπολογικό μοντέλο που εκπροσωπεί. Που είναι κατεξοχήν πολιτικό, επίσης.
Για το μέσο άνθρωπο, τα νησιά Κεϊμάν στη Καραϊβική δεν είναι παρά μέρος ανεκδοτολογίας μεταξύ τυρού και αχλαδίου, οι νήσοι της καπιταλιστικής ουτοπίας, εκεί όπου συνωστίζονται, σε διαρκή αμεριμνησία, οι τυχεροί του πλανήτη. Νομιμόφρονες, προφανώς, αφού η κίνηση του κεφαλαίου έχει προηγουμένως πολλαπλώς διασφαλιστεί από τις αναδιανεμητικές βλέψεις φιλολαϊκών, απευκταίων πολιτικών.
Ουδείς από εκείνους που βρίσκονται στα χαμηλά της κοινωνικής πυραμίδας έχει, φυσικά, τη δυνατότητα να χαρεί τον ήλιο των Κεϊμάν. Αυτοί συνήθως τσουρουφλίζονται από τον ήλιο συνηθισμένων φορολογικών ελέγχων, πληρώνοντας, εκόντες άκοντες, τα δέοντα.
Είναι, παρ’ όλα αυτά, επιλήψιμο να ανήκεις στην ομάδα των τυχερών εκείνων, που, μαζί με τη βασίλισσα της Αγγλίας και άλλους πλούσιους και διάσημους, διαθέτουν και ετέρα οικονομική πατρίδα; Όχι, για μια μερίδα των ανθρώπων που πιστεύουν πως ο πλουτισμός και η ισχύς όχι μοναχά δεν είναι προϊόντα εκμετάλλευσης της υπεραξίας των εργαζομένων αλλά, αντίθετα, αποτελούν επιβραβεύσεις της «αριστείας» και της «σκληρής δουλειάς». Όχι, για κείνους που θεωρούν αυτονόητο το χωρισμό της κοινωνίας σε δυνατούς και αδυνάτους, όχι γι’ αυτούς που η εξάλειψη των ανισοτήτων δεν αποτελεί προτεραιότητά τους. Όχι, εν τέλει, για όσους μένουν στο επιφαινόμενο της νομιμοφροσύνης.
Αλλά για τους υπόλοιπους; Για όσους η πραγματική ανομία βρίσκεται στα θεμέλια, στη διάρθρωση ενός κόσμου που επιτρέπει και συντηρεί τα Κεϊμάν; Για όσους το πρόταγμα είναι ο μετασχηματισμός της;
Γι’ αυτούς μάλλον υπάρχει πρόβλημα. Ανθρωπολογικό και πολιτικό ταυτόχρονα...
Κατέ Καζάντη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου