Οδοιπορικό στη ρημαγμένη Μάνδρα...

Οι απαρχαιωμένες υποδομές και νοοτροπίες, η αναλγησία Πολιτείας και πολιτών, η αυθαίρετη δόμηση, τα μπαζώματα, η χρόνια τοπική οικολογική υποβάθμιση και η...
κλιματική αλλαγή πυροδότησαν το «τσουνάμι» του φονικού λασπόνερου που έπνιξε τη Δυτική Αττική.

«Δεν έχασα μόνο το σπίτι και τα υπάρχοντά μου… το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι σβήστηκε όλη μου η ζωή, όλο μου το παρελθόν! Όλα τα επίσημα έγγραφα καταστράφηκαν, όλες σχεδόν οι παλιές φωτογραφίες οικείων μου προσώπων, ο υπολογιστής και ό,τι αρχεία είχα εκεί επίσης!» λέει με απόγνωση μια νέα γυναίκα που προτιμά να μείνει ανώνυμη: 

«Τι άλλη ιστορία θες να σου πω; Ένα σωρό δημοσιογράφοι έχετε περάσει, τα λέμε, τα ξαναλέμε και μόλις θα φύγουν τα μικρόφωνα και οι κάμερες θα μείνουμε να παλεύουμε μόνοι μας…» συμπληρώνει, δείχνοντάς μου τα χαλάσματα. 

Της εξηγώ ότι γι’ αυτό ακριβώς είμαστε εκεί, για να κρατήσουμε όσο γίνεται επίκαιρη την απίστευτη τραγωδία που συνέβη την περασμένη εβδομάδα στον Δήμο της Μάνδρας κυρίως και στη Νέα Πέραμο και που κοντά στις ανυπολόγιστες ακόμα υλικές καταστροφές έχει σκοτώσει 21 ανθρώπους έως τώρα, ενώ υπάρχουν φόβοι ότι ο αριθμός αυτός μπορεί να μεγαλώσει κι άλλο, καθώς υπάρχουν ακόμα αγνοούμενοι, ανάμεσά τους πιθανόν και «αδήλωτοι» μετανάστες. Ο προσδιορισμός «αποκαλυπτική» ίσως ακούγεται τετριμμένος, περιγράφει όμως επακριβώς την εικόνα απόλυτης καταστροφής που αντικρίζει ο επισκέπτης ακόμα και σήμερα σε ένα μεγάλο μέρος της βιομηχανικής κωμόπολης των περίπου 12.000 κατοίκων. 

Η Μάνδρα βρίσκεται καταμεσής στο Θριάσιο Πεδίο, φυσική λεκάνη απορροής του όρους Πατέρα και περιοχή που δοκιμαζόταν από πλημμύρες ήδη από την αρχαιότητα –επί ρωμαϊκής εποχής, μάλιστα, είχαν φτιάξει αναχώματα, απ’ όπου ίσως προέρχεται το σύγχρονο όνομά της–, αιώνες προτού μπαζωθούν ο Σαρανταπόταμος, οι Σούρες και τα άλλα μικρότερα ρέματα της περιοχής, όπως συνέβη από το ’50 και μετά. «Πύλη» εισόδου προς τη Δυτική Αττική, το πιο «παρθένο» και κατάφυτο ακόμα κομμάτι του νομού, δεν επλήγη απλώς από την πέμπτη μεγάλη πλημμύρα την τελευταία εικοσαετία και προφανώς τη χειρότερη, εφόσον έβρεξε 80 τόνους νερό ανά στρέμμα μέσα σε ένα τρίωρο! 

Αυτό που κυριολεκτικά την έπνιξε τα ξημερώματα της 15ης Νοεμβρίου, μεταξύ 4 και 7 π.μ., ήταν ένα ορμητικό «τσουνάμι» παχύρρευστης κόκκινης λάσπης που έφτασε μέχρι και τα τρία μέτρα ύψος, παρασύροντας οτιδήποτε βρήκε στο διάβα του, ανθρώπους, ζώα, οχήματα, τοίχους, φράκτες, δέντρα, έπιπλα, πέτρες, ξύλα, εμπορεύματα, ογκώδη αντικείμενα, μπάζα, κατασκευές. 

Λάσπη που, όπως η περσινή στα Δερβενοχώρια, δεν συγκράτησε το αποψιλωμένο από πυρκαγιές βουνό και, μη βρίσκοντας διέξοδο στη θάλασσα, τη διεκδίκησε, καθώς τα δύο κύρια ρέματα της περιοχής έχουν από δεκαετίες επιπόλαια μπαζωθεί...

Για να διαβάσετε ολόκληρο το αφιέρωμα του Θοδωρή Αντωνόπουλου, πατήστε εδώ