Ο τοξικός λόγος της αντιπολίτευσης...

...ξεκινά από την ανάγκη της να ξεφύγει από σκληρά ταξικές επιλογές φορολογικών παραδείσων...
Τα fake news αναγνωρίζονται πλέον ως...
παγκόσμιο πρόβλημα, υπονομεύοντας την εγκυρότητα της ενημέρωσης και, επομένως, τη δημόσια λογοδοσία. Στην Ελλάδα, όπου το «άθλημα» δεν είναι καθόλου άγνωστο -το αντίθετο μάλιστα-, υπάρχουν μερικά επιπλέον χαρακτηριστικά που χειροτερεύουν την κατάσταση. Κατ' αρχάς, είναι εντυπωσιακή η ευκολία (ανα)παραγωγής των fake news από πολύ συγκεκριμένα στελέχη της αντιπολίτευσης. Και έπειτα δεν μπορεί να μην επισημανθεί η επικράτηση ενός διαστρεβλωτικού «παραπολιτικού» λόγου, που εκφωνείται ακόμα και από κεντρικά πολιτικά στελέχη της αντιπολίτευσης, με αποτέλεσμα την αναπαραγωγή του από πολύ συγκεκριμένα πρωτοσέλιδα πολύ συγκεκριμένων ομίλων ώστε να δοθεί ο τόνος της πολιτικής αντιπαράθεσης.

Όταν, λ.χ., συνομιλώντας με τον Ν. Αναστασιάδη, λίγες μέρες μετά την τραγωδία στη δυτική Αττική, ο Αλ. Τσίπρας αναφέρθηκε στην «κλιματική αλλαγή (που) δημιουργεί ακραία καιρικά φαινόμενα», δεν ήταν καθόλου λίγοι οι «γαλάζιοι» βουλευτές που έσπευσαν να επικρίνουν κοροϊδευτικά την αναφορά, παρουσιάζοντάς την ως προσπάθεια να κρυφτούν οι υποτιθέμενες ευθύνες της κυβέρνησης. Φευ, μια - δυο μέρες μετά, το πρακτορείο Bloomberg μετέδιδε πως η αμερικανική Εθνική Υπηρεσία Ωκεανών και Ατμόσφαιρας αναφερόταν στη φονική καταιγίδα που έπληξε τη Μάνδρα ως «σπάνια οιονεί τροπική καταιγίδα»... Φυσικά, κανείς τους δεν πήρε πίσω τις δηλώσεις του ούτε θεώρησε πως πρέπει επιτέλους να ανοίξει μια σοβαρή συζήτηση για την αειφόρο ανάπτυξη, την οποία η αξιωματική αντιπολίτευση εξοβελίζει στο πυρ το εξώτερον αποδεχόμενη στις Σκουριές, και όχι μόνον, να γίνεται ό,τι και στη Δυτ. Αττική...

Υπάρχει όμως και ένα πολύ πιο πρόσφατο δείγμα γραφής, ευτυχώς λιγότερο τραγικό: Το πρωθυπουργικό ταξίδι στο Παρίσι, που παρουσιάστηκε από τα πολύ συγκεκριμένα συγκροτήματα -και από τη Ν.Δ.- ως απόδραση από το «θέμα Καμμένου». Καθώς οι κοινοβουλευτικές πρωτοβουλίες του πρωθυπουργού ακύρωσαν το αφήγημα πριν καν στεγνώσει το μελάνι των δημοσιευμάτων, ήρθε ο παραπολιτικός λόγος των ίδιων πολιτικών κέντρων να εμφανίσει το ταξίδι ως... «λεπτό γαλλικό χιούμορ», κατά πώς είπε ο συγκυβερνήτης του Αντ. Σαμαρά Ευ. Βενιζέλος ενθουσιάζοντας τους πιο σκληροπυρηνικούς δεξιούς, που έσπευσαν να τον αναπαράξουν. Και μετά ήρθαν οι συναντήσεις με τον Ολάντ, τον Σαπέν, τον Μακρόν, τον Γιούνκερ, τη Μέρκελ, συναντήσεις που αφορούν την πορεία προς την έξοδο από τα Μνημόνια, να τους προσγειώσουν.

Το ζήτημα, όμως, παραμένει: Ο τοξικός λόγος της αντιπολίτευσης, που προφανώς ξεκινά από την ανάγκη της να ξεφύγει από σκληρά ταξικές επιλογές φορολογικών παραδείσων, δηλητηριάζει την ατμόσφαιρα τόσο, που να μην μπορεί να γίνει ο τόσο αναγκαίος διάλογος για την επόμενη μέρα. Ώς πότε πια;

Λάμπρος Τσουκνίδας