κανείς δεν πανηγύρισε όταν εξελέγη πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών ο Τραμπ με τα συνθήματά του για το τείχος στα σύνορα με το Μεξικό, για την κατάργηση της υγειονομικής περίθαλψης, για το “Πρώτα η Αμερική”.
Ωστόσο, αυτός είναι Πρόεδρος και για τον εκάστοτε πρωθυπουργό μιας χώρας με το μέγεθος και τα προβλήματα της Ελλάδας, η οποία είναι πρωτίστως μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι θετικό βήμα η βελτίωση στις σχέσεις με τις ΗΠΑ. Ειδικά όταν αυτή συνδυάζεται με τη σύσφιξη της συνεργασίας της χώρας με την Κίνα και με τη Ρωσία. Καμία από αυτές τις χώρες δεν “αγαπάει” την Ελλάδα, απλώς θεωρούν ότι έχουν μαζί της κοινά συμφέροντα, διαφορετικά η καθεμιά, ενίοτε και αντικρουόμενα. Ούτε η Ελλάδα έχει λόγο να τις “αγαπάει”, έχει τα δικά της συμφέροντα να προωθήσει. Κι αν μπορεί να μοιράζει σε πολλά καλάθια τ’ αυγά της, τόσο το καλύτερο.
Στη συγκεκριμένη συγκυρία, η Ελλάδα είναι μια σταθερή χώρα σε μια ασταθή έως εκρηκτική περιοχή και σε ένα σημαντικό σταυροδρόμι τριών ηπείρων. Αυτό είναι το πλεονέκτημά της, αυτό είναι και η κατάρα της. Δεν έχει σύνορα με τη Δανία, δεν βρέχεται από τον Ατλαντικό όπως η Πορτογαλία. Πρέπει να προσπαθεί σκληρά για να τα βρίσκει με την Τουρκία -και καλώς δεν δέχεται να κοπούν όλες οι γέφυρες της Άγκυρας με την Ε.Ε., όσο κι αν σηκώνει ψηλά τον αμανέ ο Ερντογάν-, να βελτιώνει συνεχώς τις σχέσεις της με τους δύσκολους βαλκανικούς γείτονες, να φροντίζει όσο μπορεί την “αδελφή” Κύπρο. Κι αυτό είναι πιο εύκολο όταν δεν έχει απέναντι την υπερδύναμη από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
Κι αν τα θερμά λόγια του Τραμπ συμβάλλουν αφενός στο να προχωρήσει λίγο το ζήτημα της ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους, αφετέρου στο να επενδύσουν οι Αμερικανοί στην ελληνική οικονομία, τώρα που βγαίνει από την κρίση, τότε η επίσκεψη Τσίπρα στην Ουάσιγκτον θα αποδειχθεί γκραν σουξέ...
left.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου