Το μικρό θαύμα της ουράς στο Μετρό...

Βρέθηκα πρόσφατα σε μια δημόσια υπηρεσία, από εκείνες που μόνο αν έχεις πάρει Xanax μπορείς να τις υποστείς χωρίς να...
πάθεις καταθλιπτικό επεισόδιο. Σκονισμένα γραφεία, σπασμένες καρέκλες, φθαρμένος εξοπλισμένος, ένα ραγισμένο τζάμι κολλημένο με μονωτική ταινία, ένα φίκος που έπνεε τα λοίσθια… Πόσο να αντέξει το φυτό; Και αγενείς υπάλληλοι.

Στήθηκα στην ουρά, για να γίνω μάρτυρας του εκνευρισμού του κοινού: «Μην σπρώχνετε», «Είμαι εδώ πριν από εσάς», «Μην σπρώχνεις ρε», «Ποιον είπες ρε» κλπ...

Για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο του Κοσμά Βίδου, πατήστε εδώ