Ρόλων αντιστροφή;...

Αν υποθέταμε ότι οι ανιψιές και τα ανίψια μου από την Κω είχαν κληθεί στο «Impact Hub Athens». Κι αν τους είχε δοθεί ο λόγος τι θα ρωτούσαν τον πρωθυπουργό της χώρας; Μάλλον τα...
εξής, ανατρέχοντας στο βιβλίο του θείου τους: Κοινωνική και πολιτική αγορατολμία (Αθήνα 2013):

● Ο τουρισμός, το εμπόριο και οι υπηρεσίες υπερβαίνουν το 70% της τοπικής οικονομίας;

● Πρόκειται για τον τέταρτο τουριστικό «προορισμό» της χώρας;

● Τούτο εξακολουθεί να εκτιμάται ως«συγκριτικό πλεονέκτημα»;

● Χωρίς να συνιστά «νησί των Μακάρων» διέπεται από τον ελληνικό, ευρωπαϊκό και διεθνή καταμερισμό εργασίας και των κοινωνικών διαρθρώσεων που τη συνέχουν;

● Επιπλέον, δεν περιλαμβάνεται στα υπεράκτια χρηματοπιστωτικά κέντρα είτε στους φορολογικούς «παράδεισους», ακόμη κι όταν γράφεται ότι υπογράφονται «διπλά συμβόλαια» μεγαλοξενοδόχων;

● Το μεγαλύτερο μέρος του τουριστικού τομέα συναρτήθηκε με τους «αναπτυξιακούς νόμους» των τελευταίων δεκαετιών και στις σύστοιχες κρατικές επιδοτήσεις;

● Ως προς τη διάθεση των ιδιωτικών κεφαλαίων, εμφανίστηκαν μορφές υπερτιμολογήσεων κατά την κατασκευή νέων ξενοδοχειακών μονάδων ή την «αναβάθμιση» παλαιοτέρων;

● Είχε πραγματικό αντίκρισμα η επιδότηση νέων θέσεων εργασίας;

● Το «τουριστικό προϊόν» εξαρτήθηκε εξυπαρχής από τη δραστηριοποίηση δυτικοευρωπαϊκών εταιρειών και επομένως τα κέρδη περιέρχονται κυρίως στο ξένο ιδιωτικό κεφάλαιο;

● Διευρύνθηκε και σχεδόν επικράτησε το σύστημα του «all inclusive» με τα «βραχιολάκια» στο χέρι να συνεπάγονται τη σύνθλιψη των μικρών οικογενειακών επιχειρήσεων, με ορισμένες βέβαια εξαιρέσεις επισκεπτών που αγαπούν το πιοτό ή ενδιαφέρονται για τους αρχαιολογικούς χώρους;

● Οι αεροπορικές εταιρείες «χαμηλού κόστους» έχουν πράγματι αναθερμάνει τα μικρά σχήματα της τοπικής οικονομίας;

● Η σχεδόν εδραιωμένη «μονοκαλλιέργεια» της τουριστικής «βιομηχανίας» συνεπάγεται την αυξανόμενη ανακατανομή του παραγόμενου «πλούτου» σε βάρος των μεσαίων και χαμηλών εισοδημάτων;

● Από την Genova ξανά στην Αθήνα, μαζί με το «Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ»;

● Τι μας παρωθεί σε διεύρυνση των δικτύων ως εγχειρημάτων «κοινωνικής αλληλεγγύης» ή έστω σε «εναλλακτικά δίκτυα ανταλλαγών»;

● Ποιες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις θα αναστείλουν την ολοένα αυξανόμενη αναδιανομή πλούτου και εξουσιών;

● Με ποια εχέγγυα, πριν απ' όλα, θα συμπορευτούν;

● Επομένως, πώς θα σμικρύνουν το χάσμα ανάμεσα σ' αυτούς που παράγουν και σ' εκείνους που ιδιοποιούνται το πλεόνασμα;

● Πώς, δηλαδή, θα ανατρέψουν τον «λόγο της υπεραξίας προς την αξία της εργατικής δύναμης»;

● Απλούστερα, πώς θα αντικατασταθεί η «οικονομία του κέρδους» από την «οικονομία των αναγκών»;

● Αρκεί που η «Πνύκα» είναι λίγο πιο πάνω από την «Αγορά»;

● Με ποια γνωρίσματα συγκροτούνται κινήματα και κόμματα κοινωνικής και πολιτικής «αγορατολμίας»;

● Πώς ενισχύονται οι μορφές «συνεργατισμού» που δεν εξαντλούνται στον «προνοιακό» τους χαρακτήρα ή σε κάποιες «ευπαθείς ομάδες»;

● Το τοπικό κοινωνικό κεφάλαιο, με υψηλή προστιθέμενη αξία, δεν οδηγεί στην ενθάρρυνση μορφών κοινωνικής οικονομίας;

● Δεν μπορούν και στο νησί να αναδυθούν συζεύξεις «αλληλέγγυας οικονομίας»;

● Από τους «πλασματικούς» νέους αγρότες πώς θα φτάσουμε στην παραγωγή και ιδίως στη μεταποίηση τοπικών προϊόντων;

● Με τη «μεσογειακή» τριάδα του ιστορικού: «δημητριακά, ελιά, αμπέλι» ή με τον ποιητή που «αποσυνδέοντας» τον τόπο του φτάνει σε «μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι»;

● Τουλάχιστον ο τελευταίος μπορεί να διαβεβαιώνει: με «άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις»;

● Πώς από την αυτοπεριχαράκωση στην επιχειρηματικότητα των «πρώτων αναγκών» της καθημερινότητας (εστιατόρια/ταβέρνες, καφετέριες, κομμωτήρια κ.λπ.) θα ανοίξουν οι ορίζοντες μορφών «καινοτομίας» από τον πρωτογενή τομέα (γεωργία, αλιεία, δασοκομία, λατομεία) έως τις υπηρεσίες (οικοδιδασκαλεία, ψυχαγωγία, μεταφορά, επικοινωνίες...);

● Τι θα συνδράμει στη βελτίωση και επαύξηση της γλωσσομάθειας;

● Πώς διασφαλίζεται η συμμετοχή σε κινήσεις προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος ως περιβάλλοντος και του χώρου εργασίας τους;

● Τι προτάσεις θα υποβάλλατε σε επιχειρήσεις για να αναλάβουν προγράμματα «κοινωνικής εταιρικής ευθύνης»;

● Πώς θα άνοιγαν ξανά, με τη δική σας παρέμβαση, οι δημοτικές βιβλιοθήκες;

● Πώς θα ενισχύσετε τη Λέσχη Ανάγνωσης και με παραρτήματα σε όλο το νησί;

● Πώς διασταυρώνεται η ασκούμενη «πολιτιστική πολιτική» του δήμου με την επιχειρηματικότητα που σκοπεύετε να αναπτύξετε;

● Πώς σχεδιάζετε να συμμετάσχετε σε προγράμματα «βιομηχανικής αρχαιολογίας» (εργοστάσια τοματοπολτού, ελαιοτριβεία, οινοποιεία, μύλοι κ.λπ.);

● Σε τι θα μπορούσε να σας εμπνεύσει ο «Ιπποκρατικός Κήπος»;

● Εχουν εξαντληθεί όλες οι μορφές «Πολιτιστικής Οικονομίας» («Cultural Economy») στο νησί του Ιπποκράτη;

● Σε τι θα μπορούσε να συνδράμει το Πανεπιστήμιο Αιγαίου ως προς τη διεθνή επιστημονική κινητικότητα με έδρα το Ιπποκράτειο Ιδρυμα;

 Παναγιώτης Νούτσος